Náttúrufræðingurinn - 1951, Blaðsíða 10

152
NÁTTÚRUFRÆÐING URINN
4. mynd. Sildveiðunum er skipt eftir svœðum, sem merht eru 1—13. Sildveiðin er
sýnd með svörtum súlum, i þúsundum mdla, á 5., 6. og 7. tnynd.
Húnaflóa og Skagagrunni, en liitt á Þistilfirði. Síldveiðinni höfum
við nú skipt eftir svæðum, eins og sýnt er á 4. mynd, og á línuriti,
sem teiknað er inn á kortið af átusvæðunum (5. nrynd), má ráða ali-
ann á mismunandi svæðum.
Það er greinilegt, að allmikil áta er út aí: öllu Norðurlandi á þessu
tímabili, en síldaraflinn er einkum tekinn á Skagagrunni og út af
Skagafirði. Líklegt er, að átan hafi borizt dálítið austur, í ríkjandi
straumstefnu, þegar veiðin fór fram. Þá er einnig talsverð veiði frá
Melrakkasléttu og austur fyrir Langanes, en sunnan við nesið voru
mælingar ekki gerðar, og kann það að vera orsök þess, að átuhámark
fannst ekki á þeim slóðum, eins og síldaraflinn virðist gefa til kynna
að verið hafi. Átusvæðið liggur frá Húnaflóa og allt norður að ís-
rönd, en í úthafi austan við það er átuh'tið, og sums staðar átulaust,
allt norður til Jan Mayen. Eins er átulaust að kalla á grunnmiðum
austan-, sunnan- og vestanlands.
Rannsóknir þessar sýna enn, að átan og síldin fara saman, og að
síldin safnast mest kringunr átuhámörkin.
Við skulum nú virða fyrir okkur ástandið seinna þetta sama sumar
(18,—29/8), og skoða 6. mynd, sem sýnir átumagn og afla á þessu
tímabili. Vestursvæðið er nú bæði átulaust og síldarlaust. Norðvest-
ur í hafi er talsvert víðáttumikið átusvæði, en ókunnugt er, livort
síld var á þessum slóðum, því að engar veiðitilraunir voru gerðar
þar. Á austursvæðinu er talsverð áta, en hvergi grunnt, nema frá
Melrakkasléttu til Langaness, þar sem síldin veiddist á þessu tíma-
bili. Eins og lyrra tímabilið er átulítið eða átulaust í útliafi, allt
norður til Jan Mayen, og virðast átuskilyrði hafa verið harla örnur-
leg á þessu svæði allan seinni hluta sumarsins.