Náttúrufræðingurinn - 1951, Qupperneq 36

178
NÁTT ÚRUFRÆÐING IIRIN N
tvennt; seni mælir á móti því. Annars vegar er það, að laxinn, sem
veiddist í Grafarvogi síðastliðið sumar, var ekki með neinum blett-
um né bar það með sér á annan hátt, að hann væri veikur, en veiði-
staðurinn í Grafarvogi er aðeins 1,5 km frá Elliðaárósum. Hins
vegar er það, að hvítblettaveikin virðist bundin við hlýviðri og þurr-
viðri samfara vatnsþurð í ánum og ætti því sjúkdómurinn ekki að
lirjótast út fyrr en laxinn kemur upp í árnar eða árósana. Hitt gæti
þó verið rétt, áð laxinn fái sjúkdómsvaldinn í sjónum, en um það er
ekki vitað.
Hvítblettaveikin l?om upp í laxi í nokkrum ám auk Elliðaánna.
Falla ár þessar flestar í Faxaflóa og eru þessar: Úlfarsá, Leirvogsá,
Laxá í Kjós, Botnsá, Laxá í Leirársveit og Langá á’Mýrum. Auk þess
kom Iiún upp í laxi í Soginu og í Laxá í Þingeyjarsýslu. Eftir þeim
upplýsingum, sem fyrir liendi eru um veiki í laxi í þessum ám, virð-
ist liún hafa hagað sér í aðalatriðum eins og í Elliðaárlaxinum. Það
virðist þó einkennandi, að veikin hafi sótt meira á smálax en á stór-
lax, en þetta atriði kemur betur fram í ám, þar sem mikið er al’ stór-
laxi, lieldur en í Elliðaánum, en þar er smálaxinn yfirgnæfandi.
Athyglisvert er það, að hvítblettaveikin sótti meira á laxinn í E11-
iðaánum heldur en á lax í öðrum ám, en á því má finna sennilegar
skýringar, því að margt er ólíkt með Elliðaánum og öðrum laxám
hér á landi. Þar má fyrst nefna, að laxinn í Elliðaántim kemur í
meiri snertingu innbyrðis heldur en gerist í öðrum ám, vegna þess
að honum er safnað í laxakistu og hann geymdur þar frá nokkrum
klukkustundum upp í nokkra daga og einnig vegha rennslisjafnaðar
í ánum. Einnig gæti maður átt von á, að veikin sæki tiltölulega mik-
ið á laxinn í Elliðaánum, vegna jtess að smálaxinn virðist næmari
l'yrir henni.