Náttúrufræðingurinn - 1951, Blaðsíða 40

182
NÁTTÚ RUFRÆÐINGURIN N
og sá, er þetta ritar, tóku sýnisliorn ai' þessum leirlögum, og N. G.
Hörner liafði í hyggju að rannsaka þau nánar. Þessi sýnishorn eru nú
geymd í safni jarðfræðistofnunarinnar í Uppsölum. S.l. sumar rann-
sökuðu nokkrir brezkir vísindamenn leirlögin við Hagavatn, eins
og kunnugt er. Nokkrar athuganir gerði N. G. Hörner einnig á jök-
ulleir og vatni úr nokkrum íslenzkum jökulám, og hann Jiafði unnið
úr því að nokkru, en ekkert mun hafa birzt á prenti um þær athug-
anir. Einnig gerði iiann nokkrar jarðvegsathuganir og rannsóknir á
foksandþ m. a. í Þjórsárdal, við Sandvatn sunnan við Langjökul, við
Heklu, í Landeyjum og á Mýrdalssandi. Um þetta ritaði hann stutta
grein í tímaritið Ymer, 1. hefti 1949.
Nils Gustav Hö'rner var fjölhæfur maður. Hann þekkti vel ís-
lenzkar fornbókmenntir og hafði miklar mætur á þeim. Með næm-
leika vísindamannsins skildi hann hina aldalöngu íslenzku baráttu
fyrir frelsi og bættum lífskjörum. Samúð hans með okkar fámennu
þjóð verður e. t. v. bezt lýst með þeim orðum, er hann lét falla, þegar
við höfðum skoðað gamla bæinn á Keldum á Rangárvöllum. í laus-
legri þýðingu voru þau á þessa leið: „Maður hlýtur að fyllast aðdáun
á þeirri þjóð, sem hefur verið þess megnug að skapa og lialda við
hárri, sjálfstæðri menningu undir svo erfiðum ytri aðstæðum, sem
þessi gamli bær ber vitni um.“
Hin vísindalegu afrek N. G. Hörners eru svo víðtæk, að þau nægja
til að halda nafni hans á lofti um ókomnar aldír. Norræn náttúru-
vísindi hafa með honum misst einn af fremstu mönnum sínum.
Mannkostir N. G. Hörners vega þó þyngra en öll hans vísindaaf-
rek. Mikill er aðeins sá, sem góður er. Nils Gustav Hörner var góður
maður. Við gröf þessa látna vinar koma mér í hug hin gömlu orð:
„Þá kemur mér liann í hug, er ég heyri góðs manns getið —--“.
Uppsölum í Svíþjóð, á hvítasunnudag 1951.
Jón Jónsson frá Kársstöðum.