Náttúrufræðingurinn - 1953, Blaðsíða 60

52
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Lokinhamragígur suðvestan í Skálarfjalli. — The crater Lokinhamragígur.
Ljósm. Jón Jónsson.
mál að neðan. Sambandið milli hans og gígaraðarinnar er ekki fylli-
lega ljóst. Ekki skal að svo stöddu gizkað á, hvenær Jjarna hefur gos-
ið. Eftir ísöld hefur það verið, og ólíklegt þykir mér, að eldstöðvar
þessar séu mjög gamlar. Vera má, að þarna hafi líka gosið oftar en
einu sinni. Þykkt lag af basaltvikri og ösku er víða að sjá í hlíðun-
um fyrir norðan Hálsa, og virðist það vera komið frá þessum eld-
vörpum. Sennilega er því hægt að ákveða aldur gosstöðvanna með
því að athuga öskulögin þar í kring.
Ég gat þess áður, að bergið norðan við Lokinhamragig væri mjög
sprungið, og sést það einnig á meðfylgjandi mynd. í þessu sambandi
má geta þess, að stefna Hálsagígaraðarinnar er ekki fjærri stefnu
Bunuhólasprungunnar sunnan við Hervararstaði, og það er því hugs-
anlegt, að samband sé þar á milli. Eins og kunnugt er, er Rauðhóll
nyrzti gígurinn í gígaröðinni við Hervararstaði. Af ytra útliti að
dæma gætu báðar þessar eldstöðvar verið álíka gamlar.
Hálsahraunið er allólíkt Skaftáreldahrauninu, en þó sérstaklega