Samvinnan - 01.12.1955, Blaðsíða 11

Einhvers staðar hér má finna Fiðlu-
Jón hennar við fossinn, þar sem for-
eldrar hans vörpuðu sér út í iðuna,
flúin úr þeirri baráttu, sem hann varð
síðar að heyja. Enn er hann hugfang-
inn af reginkrafti fossins og heljar-
glímu hans við bergið, dáleiddur af
beljandi straumiðunni, sem endur-
hljómar í niði blóðsins í æðum hins
suðræna skógardrengs hér í norrænu
landi. Marit er naumast langt frá, og
ef til vill er Geirmundur faðir henn-
ar enn í dag á hælum þeirra. Og ein-
hvers staðar hérna lengst inni á milli
hæðanna, falið í þykkum og þögulum
skógi, sem trúandi er fy'rir leyndar-
málum, er sellandið, þar sem þau
hittust Lisbet og Eiríkur í hlöðunni
forðum. — Æskuvonir, sem rætast,
og æskuvonir, sem rætast ekki.
Um Ljusdal hefur áin sveigt mjög
til suðurs og heldur þeirri stefnu
gegnum nokkur stöðuvötn, unz hún
er komin í gegnum Varpen við Boll-
nás. Þar sameinast henni stærsta hlið-
aráin, Voxna, er kemur úr vestri og
flytur vatn af suðvesturhluta Hels-
ingjalands, auk þess sem hún sækir
nokkrar kvíslar til þess landssvæðis,
er heyrir undir Dali. Tekur nú Ljus-
nan að halla sér austur á bóginn, fell-
ur gegnum Bergviken og Marmen og
síðan til sævar, þar sem heita Ljusne
strömmar.
KVÖLD VIÐ VARPEN.
Oscar Björkman bauð til ferðar um-
hverfis Varpen og niður að Bergvik-
en. Hann er formaður Bollnás Hem-
bygds förening og rekur húsgagna-
verzlun í Bollnás. Hann má kallast
óbrigðul hjálparhella hvers manns,
sem til hans leitar. Mönnum verður
tíðförult í búðina til hans, en ekki
nærri alltaf til að verzla, eins oft þurfa
menn að hitta hann til að leita ráða
eða hjálpar og jafnan re^mist hann
hjálpfús með afbrigðum.
Handan yfir Varpen blasir Bolle-
bjerget vel við sjónum. Það er hæsta
fjallið þar í grenndinni, 261 metri yf-
ir sjávarmál. Einu sinni, er ísaldar-
jökullinn huldi landið, stóð það eitt
upp úr jökulhellunni, segir Björkman.
Nú eru austurhlíðar þess huldar
dökkum aftanskugga, og eins er um
lægri hæðir nær. Yfir skóginn að líta
er hann eins og blágrænt flos, en næst
ljósgrænn með einkennilegum, móleit-
Ljusnan er sannkölluð lifeeð Helsingjalands. Þyðing árinnar fyrir ibúa landsins sést að nokkru á
þessum mynduin. Á þeirri efri er trjábolum fleytt. niður eftir ánni á leið til sugunarmyllanna. Odýr-
ari flutninga er varla hægt að hugsa sér. A neðri myndinni eru fiskimenn að losa lax úr neti. —
um blæ og í fjarskanum verða hæð-
irnar ljósbláar, en djúpbláir skuggar
skilja þær hverja frá annarri. Vatns-
flöturinn ýmist dökkur eða undarlega
glampandi bjartur.
HÖNDIN, SEM SKAPAÐI
LANDIÐ.
Meðan bifreiðin, sem bygginga-
meistarinn, vinur Björkmans, ók,
(Framh. á bls. 29)
11