Samvinnan - 01.06.1958, Síða 15

varð Magdalene þriðja kona prestsins,
og áttu þau sarnan fjögur börn. Hún
varð háöldruð, dó í Ivaupmannahöfn
1903.
Magdalene Thoresen var uni margt
merkileg kona. Hún hneigðist snemma
að skáldskap og bókmenntum. Einnig lét
hún kvenréttindamál mjög til sín taka.
Árið 1858 kom út fyrsta bók hennar,
..Digte af en Dame“, en höfundarnafn
var ekki nefnt. Árið 1863 kom út smá-
saga með fullu nafni hennar og síðan
liver bókin af annarri. Ritaði hún fjölda
bóka, skáldsögur, leikrit og ljóð. Á efri
árum hlaut hún nokkra viðurkenningu
fyrir ritstörf sín, m. a. fastan skáldastyrk
frá danska ríkinu. Gefið hefur verið út
úrval úr bréfum hennar. I bréfi til leik-
konunnar Johanne Louise Heiberg, dags.
28. apríl 1867, vikur hún að kynnum
þeirra Gríms á þessa leið: „Under min
Læsning i Köbenhavn traf jeg en ung
Mand, en vild, ejendommelig Skikkelse,
en Naturkraft. Han læste med mig, og
for hans uhyre dæmoniske Villie mátte
jeg böje mig i Stövet. Han kunde taget
over mig i et stærkt afsluttet Kærlig-
liedsliv — det tror jeg endnu paa. Han
slap mig ud af sin haand, han ærgrede
mig maaske senere over det, da han saa
sig om efter mig og vistnok forbavset
gjorde den Opdagelse, at jeg dog ikke
aldeles var en Urt paa alfar Vej. som
kunde trædes ned uden en Tanke.“
Eftir Grím Thomsen látinn fundust í
Að ofan: Grímur Thomsen miðaldra. Til
hægri: Sonur þeirra Magdalene Thoresen
og Gríms Thomsen. Hann hét Axel Peter.
Myndin að neðan er af Bessastöðum, eins
og bærinn leit út í búskapartíð Gríms.
Grímur Thomsen aldinn að árum. Andlit skáldsins er markað rúnum, sem gefa
til kynna, að sitthvað hafi hann lært á lífstíðinni og margri reynslu muni
hann ríkari syni gullsmiðsins, sem lagði út í veröldina rúmlega háifri öld áður.
fórum hans allmörg bréf frá Magdalene
Tlioresen. Ekkja Gríms lét afhenda frú
Thoresen bréfin, en af tilviljun urðu eft-
ir tvö bréf, sem nú eru varðveitt í Lands-
bókasafni. Þau birtust fyrir nokkrum ár-
um í ritinu „Sonur gullsmiðsins á Bessa-
stöðum.“
Sonur þeirra Gríms Thomsens og Mag-
dalene, sem nefndur var Axel Peter Jen-
sen, mun hafa dvalizt á barnahæli fyrstu
árin, en síðan tók Grímur hann að sér
og kallaði fósturson sinn. Um uppvöxt
hans og æviferil er fátt kunnugt. Hann
varð sjóliðsforingjaefni 1857 og sjóliðs-
foringi 1864, en veitt lausn úr sjóliðinu
1866. Eftir það fór hann í kaupferðir, og
er talið, að hann hafi látizt í Kína, en
ókunnugt er, hvenær og hvernig það bar
að. Meðan hann var sjóliðsforingjaefni
kom hann hingað til lands á varðskipi.
og fór hann þá ásamt foringja varðskips-
ins austur í Odda, þar sem systir Gríms
Thomsens bjó. Kallaði hann Grím þar
velgerðamann sinn, og kynni að mega af
því ráða, að honum hafi verið ókunnugt
um faðerni sitt. Einnig er sagt, að hann
liafi heimsótt ömmu sína á Bessastöð-
um. Skýrir fröken Thora Friðriksson
þannig frá þeirri heimsókn:
„Faðir minn hefur sagt mér, að móð-
ir Gríms Thomsens hafi þá verið orðin
blind, en þótt pilturinn væri kynntur
sem fóstursonur Gríms, þá hafi gamla
konan sagt, þegar hún strauk hönd unga
mannsins: „Þetta er höndin hans Gríms
míns.“
★
Grímur Thomsen kvæntist ekki fyrr
en nokkru eftir að hann var fluttur al-
farinn heim og tekinn að búa á Bessa-
stöðurn. Árið 1870, er hann stóð á fimm-
tugu, gekk hann að eiga 34 ára gamla
prestsdóttur norðan úr Þingeyjarsýslu,
Jakobínu Jónsdóttur prests í Reykja-
hlíð Þorsteinssonar. Frú Jakobína var
ágæt kona, þrekmikil og skapföst. Ekki
(Framh. á bls. 27)
Gröf Gríms Thomsens á BessastöSum.
SAMVINNAN 15