Samvinnan - 01.04.1964, Side 21

Stúlkur aS störfum í TilraunastöS S.Í.S. í HafnarfirSi.
settur í pönnur og frystur
þannig og síðan geymdur til
vinnslu á haust- og vetrar-
mánuðum, þegar lítið er um
aðra vinnu í frystihúsunum.
í því augnamiði að gera
úr þessum humar enn verð-
mætari markaðsvöru, er
hann skelflettur í Tilrauna-
verksmiðjunni, settur í
plastpoka (rilsan), sem hafa
þá eiginleika að hægt er að
sjóða humarinn í þeim. í
hverjum poka eru 225
grömm af skelflettum hum-
ar og pokarnir eru settir í
mjög snotrar pappaöskjur
og síðan frystir. Þegar á að
matbúa humarinn er fros-
inn pokinn settur í sjóðandi
vatn og síðan soðinn í 10 til
15 mínútur, eftir að suðan
kemur upp á ný. Vegna
plastpokans tapast ekkert af
næringar- og bragðefnum
humarsins út í soðið. Hum-
arinn er svo matreiddur eft-
ir vild og eru í hverri pappa-
öskju leiðbeiningar um notk-
un hans í mismunandi rétti.
Humar, sem þannig er
meöhöndlaður er mjög
bragögóður og safinn úr
fiskinum, sem allur helzt í
plastpokanum, er ljúffengur
og heppilegur í súpu og sós-
ur.
Þá er verið að undirbúa
nýja framleiðslu í Tilrauna-
stöðinni, sem eru fiskpylsur,
í því skyni að auka verðmæti
hráefnis og framleiða ljúf-
fenga rétti. Þessar fiskpyls-
ur eru mjög líkar útlits og
venjulegar kjötpylsur. Þær
eru soðnar og örlítið reyktar,
síðan pakkaðar og frystar.
Utan um hverja pylsu er
gervigörn, eða húð. Eru
svartar rendur í húðina til
þess að kaupandinn geti séð
að þær eru í umbúðum, sem
að öðru leyti eru gagnsæar.
Pylsurnar eru settar frosn-
ar í pottinn. Húðinni er
mjög auðvelt að fletta af
áður en þær eru hitaðar,
Eins má láta hana vera á
og hún losnar, þegar pyls-
urnar eru hitaðar. Þær eru
hitaðar að suðumarki og eru
þá tilbúnar til neyzlu og
með þeim er borðað hvað
sem annars er borðað með
kjötpylsum.
Piskpylsurnar koma senni-
lega á markaðinn upp úr
miðjum apríl.
Forstöðumaður tilrauna-
stöðvarinnar hefur verið
Gylfi Guðmundsson. Hann
iætur nú af því starfi, en
við tekur Rafn M. Jónsson
m j ólkur f ræðingur.
Þytur svartra fjaðra
Framhakl af bls. 13.
flug þeirra. Tregi hugans varð
heitari en fyrr. Þrá hjartans
dýpri. Eftirsjáin varð sárari.
Ástin unaðsfyllri. Hamingjan
stærri. En umfram allt: leyni-
hólfum var lokið upp og fjár-
sjóðir, sem jjar voru faldir,
urðu í fylling tímans að auð-
æfum, sem báru ávöxt.
Og ungar kaupakonur urðu
kennarar í nýjum bókmenntum
um allt Island, án jjess að vita
bað. En harpa skáldsins hafði
hljómað saman við hörpu
beirra eigin hjartna. Það voru
dýrðlegir dagar.
„Þú sem eldinn átt í hjarta,
óhikandi og djarfur gengur
út í myrkrið ægisvarta
eins og hetja og góður drengur.
— Alltaf leggur bjarmann
hjarta
af hrautryðjandans helgu glóð.
Orð bín loga, allt ju'tt blóð;
á undan ferðu og treður slóð.
Þeir jiurfa ekki um kxdda að
kvarta,
sem kunna öll sín sólarljóð.
— Þú sem eldinn átt í hjarta,
vljar, lýsir, jjó I)ú deyir.
Vald jjitt eykst og vonir
skarta,
verk hín tala, jíótt hú hegir.
Alltaf sjá menn hjannann
hiarta
hh'ka ire<rnum húmsins tiöld.
Eldurinn hefur æðstu völd
nnnskera hans er húsundföld.
Mannssálin orr mvrkrið svarta
mundu án hans dauðaköld."
Off hvflíkur daffur, fvrir
árnni! TTeiður hbninn ov stafn-
forrn. Sóh'n ekki enn komin
nnn vfir Vaðtoheiðarhrúnin n.
Blár slciia-o-i á PoBinum. morr-
unroðí ;i ^úhitindmn OV Sól-
‘irfi'nlli. TTásnmar í iúní. hróð.
Þroska snmar. sem tekið b tfði
daffinn 'nemmn vors. til hess
að nicra lancrt Iff fvrir höndum.
Snh’n rei« vfir hninina á
meðan hifreiðin rann nt TCræk-
'incrahhð vfb' Moldhancrna-
háls. nnrð”r Möðrnvallanlács
að crarði f Ea,rraskÓ<ri — heim
crarði er feímrst nafn hafði
borið, síðan á engjagöngu við
Jjyt af Svörtum fjöðrum. Skáld-
ið gekk niður traðirnar í blóma
lífsins, með yfirbragð jiess
óskasonar, sem flest allt Jiað
prýðir, sem einn mann má
prýða. Kveðjan var hlý og
björt. Bifreiðin varð stærri við
komu hans, vegurinn breiðari,
fjöllin tígulegri, fjörðurinn
hlárri, sólin heitari.
Síðan var ekið norður Galm-
arsströnd. Skáldið var hug-
fangið af fegurð, tign og und-
ursamlegum ljóma ættbyggðar
sinnar, sem Jmð unni hugást-
um, og við hin urðum hugfang-
in af töfrum Jiess. Skáldið tal-
aði, og orðin urðu hörpuslátt-
ur á vömm Jiess. En á hak við
sló heitt hjarta, sem lifði og
hrærðist í lífi jiess fólks, sem
orti ljóð sín í mold og mann-
virki, og sem skapað hafði
sögu byggðarinnar allt frá
landnámsöld. Hann sagði okk-
ur sögu örnefna og bændabýla.
Hann vakti athygli okkar á
dýrð litanna og línum fjall-
anna. Orð hans urðu Ijóð án
stuðla og ríms.
Og svo var ekið framhjá
Kálfskinni. „Heyrið hið hvað
Hrærekur frá Heiðmörk ev að
secja? í Kálfskinnsbæ er kon-
ungur að deyja.“
„Snemma kvað ég kvæði fögur.
kunni glæstar hetjusögur.
Mér var hæsti heiður sýndur.
Ég varð herra og hilmir hjóða.
Heiðmörk — landið góða.
Ég átti gull og græna skóga,
gleði nóga,
akra, jjræla, uxa og plóga,
hjó við rausn í björtum höllum,
hlótaði að goðastöllum,
elskaður af öllum.“
Hvílíkur dýrðardagur! Og
hvflík gæfa heilli jijóð að liafa
átt Davíð Stefánsson og eiga
um alla framtíð Ijóð hans og
geta um alla framtíð fundið í
þeim lykil að leynihólfum
hjartans, Jjar sem öll landsins
börn eiga hina einu von um
jiað, sem gefur lífi þeirra gildi
og gerir jiað að hamingju, að
lifa Jjví.
Þytur svartra fjaðra, sólskin
í Fagraskógi og konungur í
Kálfskinni: Þetta allt og miklu
meira er Davíð Stefánsson.
PÁLL H. JÓNSSON
SAMVINNAN 21