Neisti - 20.08.1984, Blaðsíða 27

nefndarinnar og síðast en ekki síst hvað varð-
ar útgáfu Neista.
f>að er líka býsna merkilegt að rif ja upp, að
ekki voru miklar deilur á síðasta þingi um
pólitíska ályktun og starfsáætlun.
Ágreiningurinn varðaði fyrst og fremst
skipulagsmál. Á þinginu voru knúnar í gegn
mjög formalískar starfsreglur og nákvæmir
lagabálkar um nær öll félagsleg samskipti
innan samtakanna, að ógleymdu því grund-
vallaratriði að samþykkt var bann við mynd-
un skoðanahópa og flokksbrota innan Fylk-
ingarinnar, nema að fengnu leyfi forystunn-
ar. Forystudýrkunin og forræðishyggjan
blundar víða!
LOKAORÐ
Þegar kaffiboð verða að stórglæpamáli
einsog gerðist skömmu fyrir úrsögn okkar, er
yfirheyrslur áttu sér stað vegna kaffidrykkju
á heimili eins félaga - þá, ja þá er maður
orðinn persóna í grátbroslegum ærslaleik
sem gleymdist samt að setja á fjalimar og er
leikinn leynilega. Þá hafa glæpur og refsing
tekið sæti pólitískra skoðanaskipta og rann-
sóknarréttur sæti pólitískrar skipulagningar.
Úrsögn úr pólitískum samtökum á sér allt-
af einhvem lengri aðdraganda en akkúrat
þann atburð er fyllir mælinn. Enda augljóst
að enginn hleypur af léttúð brott úr samtök-
um eftir áratuga starf.
Því er ekki að leyna að allt frá því að þeir
félagar er eftir sitja í Fylkingunni sögðu sig úr
lögum við Fylkinguna og hlupust á brott
haustið 1982 ríkti ófremdarástand innan
samtakanna. Við, sem höfum nú sagt skilið
við Fylkinguna, lögðum mikið á okkur til að
fá þessa félaga aftur til samstarfs innan Fylk-
ingarinnar og héldum að okkur hefði tekist
það af heilindum, en það reyndust falsvonir.
Með ofríki sínu og stjómunardálæti tókst
þessum félögum að hrekja nokkra félaga á
brott þegar áður en þolinmæðisbikar okkar
fylltist. Þar réði persónuleg óvild afstöðunni í
stað pólitískrar stefnu, sér í lagi hvað varðar
félaga er störfuðu í fararbroddi Samtaka her-
stöðvaandstæðinga og E1 Salvadomefndar-
innar
Ámi segir í grein sinni að við séum „ein-
lægir sósíalistar og (þau) styðja baráttu
verkamanna og bænda í Mið-Ameríku af al-
hug“. Seinna segir samt Ámi að Fylkingin
beri ekki lengur „pólitíska ábyrgð á fram-
göngu“ okkar, „störfum" og málflutningi í
pólitískum samtökum og opinberlega".
Miklum þunga hlýtur að vera létt af herð-
um þessara fymim félaga okkar, vonandi
tekst þeim loks að sofa rótt um nætur án
yfirvofandi ótta um ábyrðgarlaus gönuhlaup
okkar.
Með þökk fyrir birtinguna.
Bima Þórðardóttir
Guðmundur Hall varðsson
Ragnar Stefánsson
Rúnar Sveinbjömsson.
Við undirrituð, sem í langan tíma höfum
starfað í Fylkingunni, teljum okkur ekki eiga
samleið með henni lengur og lýsum því yfir
að við tökum í öllum meginatriðum undir
þau sjónarmið sem fram koma í yfirlýsing-
unni hér að ofan.
Ársæll Másson
Ásgeir Daníelsson
Björk Gísladóttir
Einar Ólafsson
Guðlaug Teitsdóttir
Guðmundur J.
Guðmundsson
Magnús
Guðmundsson.
Leiðrétting ritstjóra
HAFA BER ÞAÐ SEM SANNARA REYNIST
Það er mikill misskilningur bréfritara,
að undirritaður hafi á nokkum hátt „breitt
yfir þær andstæður, sem fyrir vom í Fylk-
ingunni" í umræddri grein. Greinin fjall-
aði alls ekki um þær.
Eitt af þeim ágreiningsmálum, sem fjór-
menningamir gera að umtalsefni í hraðsoðnu
tilskrifi sínu, er vel þess virði að ræða nánar,
nefnilega tilhögun starfs innan verkalýðs-
samtakanna.
Það er útaf fyrir sig rétt, sem fjórmenning-
arnar segja, að þau hafa ekki verið á móti
auknu starfi innan verkalyðssamtakanna, og
það segi ég reyndar ekki heldur í grein minni
í 1. tbl. Neista þessa árs. Eg segi þar, að
félagamir fjórir hafi verið andvígir tillögum,
sem lutu að tilhögun þessa starfs, og það
staðfesta þeir í bréfi sínu. Þau lýsa þar and-
stöðu við þá áherslu sem meirihlutinn hefur
lagt á starf innan Dagsbrúnar og Framsókn-
ar.
í leiðinni reyna það að kenna meirihlut-
anum þá skoðun, að ekkert annað skipti
máli, en það sem fram fer í þessum félögum,
sem er náttúrulega eins og hvurt annað þvað-
ur.
Þessi ágreiningur nú er því furðulegri, að
allir vom því sammála á síðasta þingi, að
þessi verkalýðsfélög væm mikilvægust, og er
það mat byggt á augljósum staðreyndum um
þjóðfélagslega stöðu og mikilvægi starfa þess
fólks, sem myndar þessi félög. Það er llka
óvéfengjanleg staðreynd, að það er gjöfulla
fyrir byltingarsinnaða sósíalista að starfa inn-
an Dagsbrúnar en Verslunarmannafélags
Reykjavíkur. Þess vegna er það líka ofur
eðlilegt, að samtök á borð við Fylkinguna
eyði meiri tíma til að ræða starf í Dagsbrún
en í Verslunarmannafélaginu. Þetta kom
m.a. fram í því, að í tillögum fyrir nefndan
miðstjómarfund var ekki einu orðið vikið að
frammistöðu ýmissa félaga í Verslunar-
mannafélaginu og samtökum opinberra
starfsmanna, hvorki varpað rýrð á hana né
hitt, að rædd væm þau vandamál sem þeir
eiga við að glíma. Þetta átti auðvitað eins við
um þá félaga sem enn em í samtökunum, og
um þá af fjórmenningunum og fylgiliði þeirra
sem starfa á þessum vettvangi. Af þessu mun
stafa sú kynlega ályktun fjórmenninganna,
að þetta starf skipti ekki máli.
Hið rétta er, að annað skiptir meira máli,
varðar líf, dauða og framtíð þessara sam-
taka.
Hvað varðar orð þeirra um Samtök her-
stöðvaandstæðinga og Mið-Ameríkustarfið,
þá kvað ég hreint ekki léttilega að orði í grein
minni, heldur sagði skilmerkilega frá því sem
gerðist á miðstjómarfundinum í janúar, sem
þessir félagar sátu hins vegar ekki.Ég ætla
mér ekki þá dul að rökræða hér við það hug-
arfóstur fjórmenningana, sem lítur dagsins
Ijós í bréfi þeirra. En skylt er að árétta það,
að það var ákveðið að Fylkingarfélagar hefðu
hægt um sig í Samtökum herstöðvaandstæð-
inga og legðu fremur áherslu á Neistaskrif og
starf í herferðum vegna Mið-Ameríku, held-
ur en daglega viðvem í E1 Salvador-nefnd-
inni. T.d. var Fylkingarfélagi fulltrúi Sam-
taka herstöðvaandstæðinga í undirbúnings-
nefnd fyrir komu Edgu Valez hingað til lands
í vor, svo dæmi sé nefnt.
Þessi ákvörðun helgaðist bæði af pólitísku
mati á þessum nefndum, miðnefnd SFLA og
E1 Salvadomefndinni á Islandi, og svo tak-
markaðri starfsgetu Fylkingarinnar, sem
ekki jókst við brotthlaup fjórmenninganna.
Allt fjas um einangmnarstefnu í þessu sam-
bandi er því næsta óviðeigandi. Samtök eins
og Fylkingin geta bara ekki ætlað sér að gína
yfir öllu, né geta þau leyft sér að álíta, að það
varði hruni hóps á borð við EI Salvador-
nefndina þó ekki séu þar fleiri eða færri
Fylkingarfélagar inná gafli. Fykingin er ein-
faldlega ekki nafli heimsins, og hefur aldrei
verið það.
Hvað breytingar á Neista varðar, þá hefur
þeirri gagnrýni nú verið svarað með 4 tölu-
blöðum, og frekari svara engin þörf.
Að síðustu tvennt: Fjórmenningamir
dylgja í bréfi sínu um persónulega óvild í
garð Árna Hjartarsonar, formanns Samtaka
herstöðvaandstæðinga. Mér er það bæði ljúft
og skylt að geta þess um leið og þessar dylgj-
ur eru birtar, að þær em með öllu staðlausar,
enda hefur nafni minn síst allra gefið tilefni
til slíkrar óvildar af okkur öllum, fyrrverandi
og núverandi félögum samtakanna, í þeim
langvinnu deilum, sem hafa verið uppi.
Og hitt: f símtali sem ég átti við Ragnar
Stefánsson, er hann grennslaðist fyrir um
það hvort bréfið yrði birt, bauð ég honum að
taka aftur handritið, lagfæra og bæta við það
í samræmi við staðreyndir, einkum hvað
varðaði þau atriði, sem höfundar vom eðli
málsins samkvæmt, háðir frásögnum annarra
um. Tjáði ég honum, að til þess væri nægur
tími, og velkomið að halda rúmi opnu fyrir
birtingu bréfsins. Hann afþakkaði þetta boð,
og aðallega vegna þess var þessi langa at-
hugasemd nauðsynleg.
Þó þessi mál heyri sögunni til, og því ekki
ástæða til að þjarka mikið um þau á þessum
vettvangi, er þó skylt að hafa það sem sann-
ara er í þessu efni sem öðmm.
Dóma fjórmenninganna, körpuryrði og
útleggingar aðrar á sögu samtakanna er þarf-
laust að rökræða, enda tilskrifinu varla ætlað
að vera umræðugmndvöllur, eins og það er
úr garði gert.
Ámi Sverrisson.