Andvari - 01.01.1983, Síða 8

6
BJARNI VILHJÁLMSSON
ANDVARI
Sigmundssonar, og var jörðin síðan setin áf umboðsmönnum Hólastóls,
meðan Guðbrandur og tveir niðjar hans sátu stólinn. Jóhannes Halldórs-
son, faðir Sigurhjartar, háfði einnig búið að Urðum og eignaðist jörðina,
en ættir Sigurhjartar og Soffíu konu hans liggja þó aðallega í Þingeyjar-
sýslu, þó að hér gefist ekki kostur frekari ættrakninga. Sonur Sigurhjartar
af seinna hjónabandi og því hálfbróðir Sigrúnar á Tjörn var Sigfús Sigur-
hjartarson, ritstjóri og alþingismaður, sem sagður er hafa hvatt Kristján til
að leggja fyrir sig fornleifafræði.
Kona séra Kristjáns Eldjárns á Tjörn var Petrína Hjörleifsdóttir, prests á
Skinnastað og síðast á Tjörn Guttormssonar. Var séra Hjörleifur af grónum
austfirzkum ættum, þar sem mjög gætir presta og sýslumanna. Niðjar séra
Hjörleifs hafa margir orðið þekktir menn í íslenzku þjóðlífi.
Þórarinn á Tjörn var gagnfræðingur frá Akureyrarskóla (1905). Sam-
ferða honum þar voru menn eins og Jónas Jónsson frá Hriflu, Snorri Sig-
fússon og Þorsteinn M. Jónsson. Þórarinn lét félagsmál mikið til sín taka.
Hann sat lengi í hreppsnefnd og sýslunefnd, var hreppstjóri frá 1929 til
æviloka. Hann átti og mjög lengi sæti í stjórn KEA og Menningarsjóðs þess
félags. Þá var hann kennari í sveit sinni frá 1909-1955. Er þó hér ekki
talið nærri allt trúnaðarstarfa hans. Sigrún á Tjörn hafði numið í kvenna-
skóla tvo vetur á Akureyri á æskualdri og dvalizt síðan í Reykjavík við
hannyrðir. Hún var mikilhæf og vinsæl húsfreyja.
Kristján var næstelztur fjögurra systkina. Elin eru: Þorbjörg, húsfreyja
í Reykjavík, Hjörtur, búvísindamaður og bóndi á Tjörn, og Petrína, hús-
freyja á Akureyri.
Kristján ólst upp á Tjörn við mikið ástríki foreldra og frændfólks, en
gekk snemma að ýmsum störfum, sem títt hefur verið um íslenzk börn í sveit
og við sjó. Hann fór ungur til náms á Akureyri, eins og fyrr segir. Sigurður
skólameistari veitti því snemma athygli og lá ekki á því, fremur en öðru
því, sem honum var hugleikið, að óvenju margt vænlegra ungmenna kom
í skóla hans úr Svarfaðardal. Ekki setti dalurinn ofan í augurn skólameist-
ara við komu Kristjáns í skólann, enda varð brátt ljóst, að Kristján var
ágætum hæfileikum og al'hliða námsgáfum gæddur. Mest bar þó frá, hversu
hagur hann var á íslenzkt mál og næmur á erlendar tungur. Þegar fram í
sótti, mátti vart á milli sjá, hvort honum lét betur að nema íslenzku, Is-
landssögu, latínu eða ensku. A skólanámi hafði hann örugg tök, þó án allra