Andvari - 01.01.1983, Síða 15

ANDVARI
KRISTJÁN eldjárn
13
Ytra-Garðshorni í Svarfaðardal og Daðastöðum í Núpasveit. Hnn fremur
steinlagningu einkennilega á Rauðuskriðu í Suður-Þingeyjarsýslu.“
Sama surnar var hér á landi haldinn í fyrsta sinn svonefndur Víkinga-
fundur, sem Háskólinn og Þjóðminjasafnið buðu til í sameiningu. Kristján
lagði þar mikið af mörkum, bæði í sinni 'fræðigrein og ekki síður við undir-
búning og skipulagningu þessarar ráðstefnu.
Um hinar fjölþættu fornleifarannsóknir Kristjáns á þjóðminjavarðar-
árum hans skal hér annars vísað til greinar Þórs Magnússonar í Árbók
1982 og annarra árganga Árbókarinnar, þar sem niðurstöður flestra rann-
sóknanna eru birtar.
Ymsar merkar menningarsögulegar sýningar, með innlendu og er-
lendu efni, voru haldnar í hinum nýju húsakynnum safnsins á þjóðminja-
varðarárum Kristjáns. Árið 1956 var þar haldin sýning á vegum Kirkju-
málaráðuneytisins á 900 ára afmæli Skálholtsstóls. Kristján var formað-
ur undirbúningsnefndar sýningarinnar og bar hitann og þungann af henni
ásamt starfsliði sínu.
Árið 1958 var haldin þar minningarsýning um Sigurð málara, en þá
voru 125 ár liðin frá fæðingu lians.
Árið 1965 fór þar fram sýningin Norskar bergristur, listaverk frá stein-
öld og bronzöld.
Mesta athygli vakti þó tvímælalaust sýningin Grænland hið forna, sem
stóð þar yfir í febrúar og marz 1968. - Um sýningahald sáfnsins á þessu
árabili skal hér annars vísað í ársskýrslur Þjóðminjasafns, sem birtar eru í
lok hverrar Árbókar.
Hinn 24. febrúar 1963 var aldarafmælis Þjóðminjasafns minnzt
nreð veglegum hátíðahöldum. Ríkisstjórnin gaf fyrirheit um stofnun
sérstakrar Þjóðháttadeildar við safnið, og Reykjavíkurborg gaf 100.000
krónur til að efla og auka mannamyndasafnið, og efnt var til hátíðasýning-
ar undir nafninu Islenzkur tréskurður, sem stóð yfir frá 24. febrúar til 17.
marz. Sjálfur reisti Kristján safninu óbrotgjarnan varða með riti sínu
Hundrað ár í Þjóðminjasafni, sem nánar verður minnzt á hér á eftir.
Á þjóðminjavarðarárunr sínum hafði Kristján náið samband við starfs-
bræður sína og ýmsar menningarstofnanir í öðrum löndum. Erlendir fræði-
menn sóttu safnið oft heirn og nutu fyrirgreiðslu hans. Þá fór hann einnig
oft utan í boði erlendra safna og háskóla og flutti fyrirlestra um íslenzka