Andvari - 01.01.1983, Side 32

30
BJARNI VILHJÁLMSSON
ANDVAIU
Góði vinur og bökkjarbróðir,
Til þ ess að það standi einhvers staðar svart á hvítu sendi ég þér þetta
þakkarbréf fyrir þinn mikla þátt í bókinni Minjar og menntir. Eg vona, að
ég sé maður til að kunna að meta þá vinsemd og þann heiður sem mér var
sýndur með því að gefa þetta veglega rit út. Ég er búinn að kynna mér
ritið allrækilega og mér finnst það framúrskarandi gott. Innihaldið er í jafn-
vægi við glæsilegt útlit bókarinnar. Enn á ég eftir að lesa betur, en víst mun
ég oft grípa til bókarinnar til frekari viðkynningar á komandi árum.
Um grein sjálfs þín þarf ég ekki að orðlengja: ég held að allir muni
fallast á að þú hefur þar komist að réttri niðurstöðu. Sem betur fer mun
ég halda áhuga mínum á orðum og orðasamböndum málsins. Satt að segja
held ég að mér þyki alltaf meira og meira gaman að lífi málsins eftir því
sem lengra líður á ævina. Ég vorkenni oft þeim sem ekkert gaman hafa af
orði og máli. En ætli þeir hafi þá ekki yndi af ýmsu sem mér er framandi.
Ég kveð þig með vinsemd og góðum óskurn til þín og fjöiskyldunnar.
Þinn einlægur
Kristján Eldjárn.
jón Árnason hugsaði sér um eitt skeið að velja sem ,,einkunn“ (mottó)
á titilblaði 'fyrir þjóðsagnaútgáfu sinni málshættina eða ,,sannmælin“, eins
og hann kallaði þá sjálfur, ,Því áttu svo fátt, að þú nýttir ei smátt* og ,Allt
verður nýtnum að nokkru.' Ég minnist þess, að fyrir nákvæmlega aldar-
fjórðungi, þegar við Árni Böðvarsson vorum að ganga frá V. bindi af útgáfu
okkar af þjóðsögunum, færði ég þetta atriði í tal við Kristján. En hann sagði
af bragði: , Já það má nú segja; þetta eru sannmæli."
Það var ekki heldur alltaf hið stærsta og fyrirferðarmesta meðal forn-
leifanna, sem Kristján kaus að rannsaka nákvæmlega og fræða lesendur um
í greinum sínum. Skal nú nefnt eitt nýlegt dæmi þess.
Elér að framan er drepið lítið eitt á Papeyjarrannsókn Kristjáns. I fær-
eysku tímariti (Fróðskaparrit, 28. og 29. bók, Tórshavn 1981) birti hann
ritgerð, sem nefnist Papeyjardýrið. Þar gerir hann fræðilega grein fyrir
mynd á litlum hlut (einna helzt líkum örlítilli sökku, jafnvel barnaleik-
fangi), sem fannst við uppgröft í Papey. Myndin sver sig greinilega í ætt