Andvari - 01.01.1983, Side 92

90
ÞÓRÐUR KRISTLEIFSSON
ANDVARí
einn, er tveir deila. Ragnheiður Eggertsdóttir var að dómi samtíðarinnar bráð-
greind og mikil myndarkona. En geðrík var hún talin og hefur vafalítið vitað
fullvel, að hún var ekki af neinu kotkarlakyni. Lét hún því sízt bjóða sér til
langframa móðgandi og napuryrt ávörp eiginmannsins. - Ein af meginíþróttum
Sigurðar var sú að vera síyrkjandi, og flutu þá tíðum með harðskeyttar vísur,
sumum þeirra beinlínis beint að konu hans. Og þessar hvössu örvar flugu eigi
aðeins um híbýlin á Fitjum. Þær meinlegustu urðu brátt landsfleygar og lifa
sumar ennþá góðu lífi. Minna má t. d. á þessar:
Þótt ég fari margs á mis,
myndi’ eg nna högum,
ef friðarögn til fágætis
fengi á sunnudögum.
Þó manna flestra missi sýn
meira’ en hálfan daginn,
hundurinn kemur helzt til mín,
honum er tryggðin lagin.
Um heimilisbraginn á Fitjum orti Sigurður Helgason þessa vísu:
Hér á Fitjum margur mér
miðlar þungurn orðum.
Pá er hátíð þegar er
þögn og fýla’ á borðum.
En Sigurði varð vissulega sitthvað fleira að yrkisefni en mótgangur hans og
skapraunir í síðara hjónabandinu. En þessum aðsópsmikla dugnaðarforki
verður það þráfaldlega á í Ijóðum sínum að vorkenna sjálfum sér, finnast sem
hann standi einmana og lítt studdur af öðrum í einhverri eldraun. - Ævirímuna
(112 vísna runu) orti hann árið áður en hann dó (1869). Ber hún m. a. ljós-
an vott um einstæða andlega hreysti þessa víkings. 84. vísan er þannig:
Margt þó brakið meinsetndar
mínu þjaki ráði,
undi’ eg lakast ævi þar,
oft til baka gáði.
85. vísan í Ævirímunni er þannig:
Par að búa virtist verst,
vildi flúa skaðann,
fjár því grúi féll úr pest,
mig fýsti’ að snúa þaðan.