Spegillinn - 01.05.1948, Qupperneq 12

74
SPEGILLINN
Sumri fagnað
Forsætiskona H. K. K. — heldri kvenna klúbbsins — reis
úr sæti sínu á upphækkaða pallinum og hringdi silfurbjöll-
unni, gjöf frá SS-klúbbnum á 7 ára afmæli velmegunarinnar.
— Þessi hátíðafundur í tilefni byrjandi sumars er settur,
sagði hún hátíðlega. — Ég leyfi mér að bjóða ykkur allar
hjartanlega velkomnar og óska ykkur gleðilegs sumars og
þakka ykkur samræmt og skipulegt starf á liðnum vetri. Við
erum allar íslenzkar, eða flestar, og höldum því vorum þjóð-
lega sið, að fagna sumri, sem er okkar séreign, eða öllu frem-
ur fyrsti dagur þess, eins og merkir menn leggja áherzlu á
hvern fyrsta sumardag ár hvert, og ætti merkum konum að
vera það jafn ljúft og sjálfsagt. Þetta vildi ég taka fram
áður en við göngum til sumardagskrár okkar, en sem fyrsta
atriði hennar er ávarp, er systir Hallbjörg Blindskers flytur
og bið ég hana því að ganga fram og flytja mál sitt. Gerðu
svo vel, systir Blindskers.
Og Hallbjörg kom og talaði.
— Frú forseti. Kæru klúbbsystur. Ég þakka það traust,
sem þið hafið sýnt mér, með því að fela mér að ávarpa ykkur
við þetta gleðilega tækifæri, en eins og þið vitið er sumar-
dagurinn fyrsti einkar þjóðlegur dagur, því engin önnur þjóð
en við á þann dag í sínu almanaki. Og sízt af öllu megum við
láta fleiri af okkar þjóðlegu verðmætum falla í gleymsku. Það
segi ég alltaf.
Ef ég væri stjórnmálakona, það er að segja æfð, eða vel
þjálfuð, þá gæti svo farið, að mál mitt nú yrði stórpólitísk
ræða og rætt í blöðunum aftur á bak og áfram næstu daga.
Helztu kjarnyrðin yrðu máske innrömmuð í flokksblaðinu, en
feitletruð, eins og hver önnur landráðastarfsemi, í hinum. En
fleiri veður eru í lofti en þau pólitísku, og kemur því fleira til
greina sem athygli má vekja. Og hvernig er þá umhorfs þenn-
an fyrsta sumardag í hinum ýmsu menningarmálum vorum?
Einhver bjartasta sumarvon okkar er tengd þeirri gleði-
legu staðreynd, að gamla hugdettan okkar Gísla er nú aftur
komin á dagskrá og hefur fengið öflugan stuðning í Daglega
lífinu, eins og vanter um öll mikilfengleg og aðkallandi menn-
ingarmál. Ég á við drauminn um verulega fallega baðströnd
við Bjarkargötuna, sem gæti jafnvel slegið allt slíkt í Florida
út og á. ég þá vitanlega við þessa fyrir vestan, en ekki þá á
Hverfisgötunni. Og þessi hugmynd getur svo sannarlega orðið
Stndentafniidni*
í Holstein
Einars voru andlitsdrættir
oins og ristir í stein.
Lítt var leitað um sættir:
leið svo mínúta ein.
Tók þá Lárus að lesa
ttpp úr löngu rvkföllnttm pésa
gulnaða blaðagrein.
„Ég liafði ekki áttað mig á því
allt þar til lterra Grieg
sagði tnér sjálfur frá því,
svei mér þá, ef ég lýg.
Bolsum ltaun bezt kvað að eyða;
bað böl, sem jteir yfir oss leiða,
ltann kallaði á norskunni krig“.
f Holstein var lialdinn fundur,
hvað er nú ekkert nýtt.
Mætti þar margur kundur
tncður yfirbragð strítt;
móðurinn rauk af rekkunt,
— ráðslagið hjá þeint Tékkum
skyldi þar skeggrætt og vítt.
Þ. Gíslason prófessor Gylfi
gunnreifur bóf sína raust,
jtá trúi ég þingliúsið skylfi,
og þykir samt byggingin traust.
Honum var forustan falin,
félaga Gottwald og Stalin
bannsöng hann blaðalaust.
Hundskamma Gylfi gerði
Gottwald og allt bans lið,
ótt brá bann orðsins sverði
að Alþýðu-moggans sið.
,,Nú skal þó bolsunutn blæða“,
þatmig botnaðist meistarans ræða.
„Nii gefum vér engum grið“.
Hnarreistur, ltár og digur
sig bóf því næst einn í stól,
og vínadagiftin frá Vigur
vall þar um mælskutól.
„Mjög ltafa kommar“, 111^11’ ’ann,
„manninn flekað og tælt ’ann,
þau andskotans erkifól“.
Illvíg og ófyrirleitin
eru bin tékknesku þý;
ltengdu jtau Petkoff beitinn,
- beimsblöðin formællit }>ví“.
Menn litu í lotning á drenginn,
jafnliðtækur rnaður finnsl enginn
lierbúðum Heimdalls í.
Gerði næsl Gylfi upp standa,
glímunnar kunni tök.
Fyrrnefn dan greinarfjanda
fávísleg taldi rök.
„Þótt Grieg væri á árum áður
austrænu lýðræði báður,
bans sannfæring síðar varð lök“.
(Dauðs manns kjúkur og kenning
ltver dóni ltelgar sér,
og lánar jteim látna þá tnenning,
sent lifatídi sjálfs lians er.
Hér skyldi og dauður dæma,
dauðan skyldi hér sæma
skoðun, sem bentaði bér).
Vindur l>á Sigfús séra
fér í stólinn og tér:
..Þjóðkunnngt það skal gera,
,>ð þessi nrófessor er
bálfbolsi í hugsan og orði,
bundflatur krati á borði,
því fer bér allt setn fer“.
Eftir j>að gerði enginn
unntroða í ræðustól:
Gvlfi á brott var genginn,
Geir liafði leitað í skjól.
En fágætt mun vera að finna
i af nf r i álsl vnd a 1 vðræðissin n a
á hópfundum beims um ból.
bg■