Spegillinn - 01.07.1958, Síða 13

5PEGILLINN
157
að við séum farnir að skulda svo
mikið fyrir seðlaprentun úti í Bret-
landi, að þeir ætli að fara að segja
stopp.
— Þetta er víst ekki nema satt,
en veiztu hvað minn maður gerir
þá? Hann er í þann veginn að
stofna innlenda seðlaprentsmiðju
sem ku ekki eiga að standa sem-
entsverksmiðjunni að baki að
stærð.
— Hann lætur vonandi ekki
Gylfa kveykja í öllu saman.
— Já, vel á minnst! Hefurðu
heyrt það? Hann ætlaði aldrei að
geta kveykt upp í sementsverk-
smiðjunni, en þá fundu þeir það
snjallræði að láta hann nota Guð-
mund í. fynr físibelg.
— Þetta hlýtur að vera lýgi-
Utanríkisráðherrann var alls ekki
þarna staddur enda heyrir verk-
smiðjan alls ekki undir hann.
— Það þykir mér nú helvíti
hart, þegar hún er slegin utan-
lands, svo að við eigum ekki spýtu
I henni sjálfir.
— Það ætti nú að batna eitt-
hvað þegar umframafköstin hans
Vestals koma til sögunnar.
— Þau koma nú því aðeins; til
sögunnar, að þeir fái nægilegt raf-
magn og er það ekki íhaldið, sem
ræður mestu yfir því?
— Hvað um það. Hefurðu ekki
ferðazt eitthvað fleira?
— Það get ég varla talið. Jæja,
þó ekki alveg örgrannt. Ég fór um
daginn með Friðlýstu landi í
fundaferð, en kunni heldur illa við
fámennið, svo að ég lagði mér til
kvef og flýtti mér heim.
— Þýðir það ekki sama sem, að
hreyfingin sé búin að vera?
— Jú. sennilega. Ég heyri sagt,
að Hanníbal hafi bjargað málinu
með því að friðlýsa einhvern helli
í Gullborgarhrauni, og þeir hafi
gert sig ánægða með það og talið
það nóg friðlýst land, til þess að
þeir gætu farið út úr málinu með
fullum sóma.
— Ekki getur Gullborgarhraun
heyrt undir Hanníbal.
— Þú heldur kannske, að þeð
heyri undir Eystein. Nei, kall
rninn,, það heitir nú ekki Seðla-
borgarhraun, ekki enn að minnsta
kosti. En hvernig lízt þé á, að Kan-
inn er búinn að gera Alaska að
49. ríkinu hjá sér?
—Ekki nema vel, en veiztu til
hvers þeir gera það?
— Nei, hvernig ætti ég að vita
það?
— Það er til þess, skal ég segja
þér, að hafa númer 50 handa Is-
landi. Kaninn mun hafa heyrt því
fleygt í einhverju kokteilboðinu
hér, að einginlega væri okkur ekk-
ert að vanbúnaði nema það, að
49 væri eitthvað svo ólánleg og
kjánaleg tala. Og hann þá ekki
lengi að ryðja þeim þröskuldi úr
veginum.
Það hefur líklega verið þetta,
sem þeir voru að stinga saman
nefjum um hann Makkmillan og
Dölles um daginn. Og líklega hefur
það verið Dölles, sem stakk því
að Makk að prenta ekki fleiri seðla
fyrir okkur og svelta okkur þannig
út á heimsmarkaðnum.
— Já, hamingjan má vita, hvað
þeim hefur farið í milli. En hef-
urðu nýjustu slúðursöguna ?
— Það kemur an uppá, hversu
ný hún er.
— Það er hvorki meira né minna
en það, að Eysteinn las það í ein-
hverju blaði, að de Gaulle ætli að
vera búinn að koma öllu í lag í
Frakklandi fyrir haustið, og nú
ætlar hann að fá hann hingað á
eftir til þess að gera það sama.
— Ætli hann kvíði eitthvað fyrir
septemberbjargráðunum ?
— Líklega. En þetta er ekki eins
einfalt mál og við höldum, heldur
verður að hafa sérstakan mann til
þess að varna því, að þeir tali
saman, Makkmillan og de Gaulle,
Sementsverksmiðj-
an vígð í fyrradag.
Forseti íslands laqM hornsteininn 09
iðnaðarmálaráðherra kvelkti upp í ofninunt.