Spegillinn - 01.07.1960, Qupperneq 9

153
SPEQILLINN
Fla trí msþáttur
„Aur fyrir gotti upp í þig
átti ég fyrr í lommen.
„Nú hef ég ekki ofan í mig
annað en fattigdommen' ‘.
Þessi raunsæi snilldarkviðlingur
ætti að prentast með gullnu letri á
skjöld viðreisnarinnar miklu og
vera mottó fyrir öllum útreikning-
um Jónasar Haralz eftirleiðis.
Frekari skýringar óþarfar.
„Sumar eru ferðir sízt til fjár,
til sönnunar því má benda
á heftiplástruð hælasár
hernámsmótmælenda".
Mótmælaganga frá Keflavíkur-
velli til Reykjavíkur hefur farið
fram, til þess að ítreka enn einu
sinni kröfuna um brottför vamar-
liðsins, sem flestir munu hafa orðið
sammála um að sé ekkert varnar-
lið. En meður því að ýmsir þeirra,
sem þreyttu gönguna, voru óvanir
labbinu, og enda ekki á heppileg-
um gönguskóm ,særðust hælar
göngufólksins mjög, og hefur síð-
an gengið ört á heftiplástrabirgðir
apótekanna.
„Alltaf verður eitthvað nýtt
uppi á lífsins tening.
Ofboðslega er nú skítt
að eiga ei nokkurn pening“.
Þetta er hallæriskviðlingur, og
slíkir kviðlingar virðast ætla að
fylgja núverandi ríkisstjórn frá
vöggu til grafar, enda hæpið að
annarskonar skáldskapur geti orð-
ið til undir slíkri stjóm.
„Margar þekkti ég meyjarnar,
eina, tvær og þrjár.
Svo þekkti ég líka kellingu
í þrjátíu ár.
Ég kyssti fleiri en eina,
ég kyssti fleiri en tvær . . .
Nú kyssi ég bara eina kellingu;
sem klappar sér á lær“.
Þetta stef tilheyrir afbrigðilegum
flatrímsskáldskap, sem auðvitað
getur líka verið ágætur eins og
stefin bezt sanna .
Enn þá verða oft á tíðum
ýfingar með gömlum vinum.
í Kópavogi er kirkja í smíðum
sem kvað vera óháð söfnuðinum.
Snjöll vísa. Fyrriparturinn víkur
að erjum og þrasi, sem allsstaðar
skýtur upp kollinum á ólíklegustu
stundum og verður að köldu (og
stundum heitu) stríði. Seinnipart-
urinn segir aftur frá því, að í Kópa-
vogi, þar sem allir eru óháðir öllu
(það er nú svo-) er að rísa kirkja
svo frumleg að gerð, áð engin
dæmi munu annars slíks síðan á
dögum Fornegypta eða Rómverja.
Er kirkján ýmist kölluð bogakirkja,
oddbogakirkja eða fjögraboga-
kirkja, og hefur ýmsum sparnaðar-
og ráðdeildarmönnum suður þar
blöskrað hve mikið af rándýru
Þá hafði forsætisráðherra alvöruorð að mæla, £
til útvegsmanna, er hann sagði: „Ríkir útvegs-
menn verða að gera sér grein fyrir, að eigi al-
menningur að tryggja þeim .gróða, og hóti þeir
ella að stöðva rekstur framleiðslutækjanna með
samtakamætti og svipta almenning með því lífs-
framfærinu, þá neyða þeir ríkisvaldið til afskipta.