Spegillinn - 01.07.1983, Page 17

UTSALAI
SPEGILLINN hitti sinn
uppáhaldsráðherra á dögun-
um þegar hann var að koma
úr kaffi í Pfaff. Par hafði
„hvíta perlan" drukkið morg-
unsopann með Lúðvík Jós-
epssyni, Magnúsi handklæða,
Jónsteini í Káii og kenningu
og fleirum og sagði að sér liði
vel, Lúðvík hefði gefið sér
hugmynd
Hugmynd? spurðum við.
- Hann Lúðvík er svo
snjall, synd að hann skuli vera
kommúnisti. Hann lagði til að
ég seldi eitthvað af þessum
ríkisfyrirtækjum. kannski öll.
Nú? Göptum við í forund-
ran, því að þegar stórir kaliar
fá hugmyndir, þá gapa þeir
litlu. En er þetta ekki þín hug-
mynd?
- Ég fæ sem betur fer aldrei
hugmyndir. Ég hugsa mjög
lítið. Ég hugsa lítið, en ég
hugsa hratt. Hefurðu ekki les-
ið ævisögu mína, þessa sem
kom út fyrir síðustu jól? Þar
lysi ég sjálfum mér vandlega.
Ég bendi mönnum t.d. á hið
heimsfræga snarræði mitt.
Heldurðu að það hafi verið út
í bláinn að ég var rnesti
markaskorari sem knatt-
spyrnuveröldin hafði augum
barið, þegar ég var upp á mitt
allra besta?
En, sögðum við, þetta með
að selja ríkisfyrirtækin - er
ekki við búið að grínistar og
kommúnistar skilji ekki
snilldina í þessu og segi að þú
viljir selja sjúkrahúsin og
Tryggingastofnunina og jafn-
vel ATVR?
- Það kemur mér ekki við,
sagði þá átrúnaðargoðið og
fór yfir Laugaveginn á rauðu
ljósi, fálmaði í leiðinni inná
sig og dró upp lítinn smávind-
il. - Gjörðu svo vel vinur,
sagði hann, - finnst þér ekki
gott að reykja? Mér finnst svo
gott að totta þessa stóru vind-
la, sagði hann og kveikti í ein-
um sem rninnti einna helst á
vestfirsk grjúpán eða
lögreglukylfu,-en þú ert ekk-
ert fyrir þá stóru, þaðer ég viss
um; eru þeir ekki góðir þessir
litlu?
Þeir eru stórkostlegir,
sögðum við.
- Já, þeim er smyglað fyrir
mig, þessum stóru. sagði
séníið.
- Hvaða fyrirtæki gætirðu
hugsanlega selt? spurðum við.
- Þetta má allt fjúka, bless-
aður vertu. Það sagði Lúðvík.
Mér hefur dottið í hug að selja
Hæstarétt. Þór getur rekið
þetta sjálfur, úr því að hann
þykist vera þessi kapítalisti og
stuðningshækja okkar í einka-
framtakinu. Svo sel ég náttúr-
lega Hagstofuna. Það hefur
enginn neitt með hana að
gera, bara skriffinnska og
moð. Svo sel ég allt í sam-
bandi við síld og fisk og so-
leiðis.
En á ekki Tolli Síld og fisk?
spurðum við.
- Hvaða Tolli? Já hann
Tolli. Nei, þá get ég ekki selt
það. En ég get selt hafnirnar
og ég er að hugsa um að selja
vegina. Það er þannig á Ítalíu.
Þjóðvegir eru í einkaeign og
bara innheimt gjald þegar
menn fara yfir jarðamörkin. í
staðinn fá menn ótakmarkað
rnalbik og margbreiðar
hraðbrautir. Viltu kaupa
nokkra kílómetra?
Kemur til mála að selja
þjóðkirkjuna? spurðum við.
•- Þjóðkirkjuna, sagði
„hvíta perlan", - ja manni er
náttúrlega ekkert heilagt, því
ekki það. Ég hef aldrei verið
kirkjumaður, þótt ég sé trú-
aður. fer með bænirnar á
kvöldin og les í Biblíunni og
allt það sko. Já, ég er viss um
að það væri hægt að reka
kirkjuna með hagnaði, því
ekki það. Góð hugmynd.
Annars er það andinn sem
skiptir mestu, auðvitað getum
við selt sjúkrahúsin, allt
heilbrigðis- og menntakerfið,
en það er afstaðan sem gildir.
Að menn séu viljugir að
bjarga sér og séu ekki að'
þessu menntanuddi og helv...
aumingjakjaftæði. Við erum
allir kóngar hér á íslandi, ekki
satt?
SPEGILLINN 17