Spegillinn - 01.07.1983, Page 42

Silkihúfan
(Ófullgerð ópera. Lokaþáttur, frumdrög með hortittum.)
• • s
Eftir Ornál Arnason
Silkihúfan liggur í kuðli aftan uið
rúmgaflinn. Tóti liggur í rúminu og
segir í öngum sínum:
Ó, Ranka ég reikull er
rænulaus lon og don
þegar ég í rúmið fer
ryð ég í mig mogadon.
Stynur áfram:
Nú legg ég augun aftur
og aftur, aftur sef.
Bið að einhver kraftur
upphefji allt mitt geð.
Ranka svarar:
Sofðei unga ástin mín
úti þjóðin grætur.
Þórður geymir gullin þín
gamla Spegla og
messuvín.
Tóti enn:
Upp skal á kjöl klífa
köld er kommadrífa
kjaft ég hætti að rífa
pillurnar farnar að hrífa.
Ranka í örvœntingu:
Vertu hérna hjá mér
vinur minn kær
renni í brjóstið á þér
verð ég alveg ær.
Ritstjóri Spegilsitis kemur óvænt
inn:
Nú ber vel í veiði
víst ég góma bæði
Reitt mig hafa til reiði
ruglukollar til bræði.
Hvar er upplag allt
umbrotið og síður.
Gengið er fallvalt
tíminn óðum líður.
Ranka óttaslegin:
Þórður geymir gögnin
geymslu myrkri í.
Þannig liggur lögnin
leynum ekki því.
Ritstjórinn œfur:
Færið mér aftur fenginn
fríðar myndir og væftar.
Annars gróði enginn
Albert einn til bænar.
Tóti rís upp við dogg:
Bestu lausn ég bíð
berjumst uppí bóli.
Heyjum þar um hríð
heilagt koddastríð.
Ritstjórinn æstur:
Til reiðu er ég, reddí,
rétt minn að heimta svo.
Rönku ég ræni, steddí,
ráði ég við þig sko.
Ratika uppnumin:
Beggja skauta byr
bauðst mér aldrei fyr
brunið þið nú báðir fram.
Þeir berjast með miklum atgangi
nokkra hríð. Mikið fjaðrafok á
sviðinu. Ranga flautar til leikhlés og
setjast þau öll þrjú á stóran kodda á
miðju sviði. Syngja í kór:
Allt er gott sem endar vel
öll á sama kodda.
Það er sem oss þykir verst
Þetta með hann Dodda
þetta með hann Dodda
saksóknarann Dodda.
Silkihúfan hefst á loft og svíftir um sviðið
þar til tjaldið fellur og áhorfendur eru
skildir eftir t algjörri óvissu um endalok
bardagans.
(Höfundurinn, Örnál Árnason,
hefur óskað aðgeta þess, að hann eigi
lítillega eftir að fínpússa skýringar-
texta. Að öðru leyti er verkið full-
42 SPEGILLINN