Stúdentablaðið - 01.12.1939, Side 21

STÚDENTABLAÐ
13
um vandkvæðin í félagsmálum stúdenta, er
húsnæðisleysið. Félagsmál stúdenta, eldri sem
yngri, komast aldrei í gott horf, fyrr en þeir
eignast aðgang að góðu húsi, t. d. í líkingu
við hús það er hin danska Studenterforening
hefir til umráða í Höfn. Þetta mun viðurkennt
af öllum, sem um það hafa rætt. Hitt er svo
annað mál, að eins og sakir standa, er heldur
lítil von um að nokkur lausn verði á þessu
máli í bili. Kemur þar fyrst til fæð stúdenta,
fátækt og samtakaleysi, og ekki siður full-
komið skilningsleysi valdhafanna á öllum
málefnum stúdenta.
Að lokum eru hinar fjárhagslegu ástæður
stúdenta, einn versti þröskuldurinn fyrir
fjölbreyttu félagslífi. f fyrsta lagi geta stúd-
entar ekkert af mörkum lagt til félaganna,
og geta þau því ekki hreyft sig sökum fjár-
skorts. í öðru lagi er það, að þeir stúdentar,
sem þurfa að sjá sér farborða með allskonar
aukavinnu samfara náminu, og munu vera
nokkuð margir, hafa ekki mikinn tíma aflögu
til annarra starfa, ef þeir eiga að ljúka námi á
hæfilega löngum tíma. Mín skoðun er sú, að
námstíminn sé of stuttur. Eins og nú standa
sakir, koma kandidatar frá prófi sæmilega
lærðir í sínu fagi, en ég þori að fullyrða, að
fyrir almennri menntun þeirra margra hverra,
fari ekki mikið, þegar þeir eru komnir út í
lífið, og farnir að starfa. Þá þurfa þeir að
fara að afla sér fróðleiks um eitt og annað,
sem þeir hfa áhuga á. En eins og nú er ástatt,
þá flýta menn sér eins og þeir geta að ljúka
prófi, meðfram vegna þess, að líf fjölmargra
stúdenta, sem engu hafa úr að spila, nema
sjálfsaflafé, er engin sæla, og munu fæstir
hafa löngun til þess að búa lengi við þau kjör.
En hinu verður ekki neitað, að það getur
verið þjóðfélaginu vafasamur ábati, að em-
bættismenn þess séu ungir, óreyndir, tiltölu-
lega illa menntaðir, þótt lærðir séu í sinni
grein, og með fremur þröngan sjóndeildar-
hring. •
Kröfum stúdenta um aukin og bætt skil-
yrði til menntunar og menningar, hefir lítið
eða ekkert verið sinnt til þessa. En það er mál,
Qústaf E. Pálsson:
Studentagarðurinn
fimm ára
Stúdentagarðurinn, eða Garður eins og
hann er venjulega nefndur, hefir nú starfað
í fimm ár og þykir því tilhlýðilegt að. gera
stutta grein fyrir æviferli hans þessi fyrstu
ár.
Þegar Garður tók til starfa, var hann nýtt
fyrirbrigði í íslenzku þjóðlífi hér heima fyrir,
þó að íslenzkir stúdentar byggju um mörg ár
á Garði í Kaupmannahöfn. Gerðu menn sér
misjafnar vonir um alla afkomu Garðs í byrj-
un, og voru spár manna ýmist góðar eða vond-
ar. Yfirleitt var það nokkuð almenn skoðun,
að vart gæti vel farið, að láta svona marga
unga stúdenta búa saman tiltölulega sjálf-
ráða um allt sitt framferði. Þvi skal ekki
neitað, að ýmsir smávægilegir örðugleikar
hafa orðið á vegi þessa óskabarns íslenzkra
stúdenta fyrstu árin. En þetta eru barna-
sjúkdómar, sem hverfa með aldrinum og gefa
þroska eins og öll reynsla.
Stúdentar, sem búa á Garði, eru á vissu
þroskastigi og verður hugsanagangur þeirra
í samræmi við það nokkuð sérstakur. Sjálfs-
traustið er ótakmarkað og nýir heimar hafa
opnazt að stúdentsprófi loknu. Þeir eru laus-
ir undan oki menntaskólanna, að þeim sjálf-
um finnst, og eru nú frjálsir menn. Þessu
fylgir talsverð sjálfselska, sem lýsir sér eink-
um í því, sem annars er talsvert einkennandi
fyrir íslendinga yfirleitt, að þeir eiga erfitt
með alla tilhliðrunarsemi við náungann. Þessi
einkenni koma eðlilega og tiltölulega greini-
lega i ljós þegar margir búa saman innan
sömu veggja og verða þannig hver öðrum
háðir í sambýlinu. í fyrstu fannst því Garð-
búum þær reglur, sem settar voru um Stúd-
entagarðinn, skerðing á persónulegu frelsi og
sem er fullkomlega þess vert að rita og ræða
um, þótt hér verði látið staðar numið.