Fálkinn - 18.05.1929, Blaðsíða 18

18
F A L K I N N
KROSSGATA nr. 13.
Lóð r j ett.
1 skrefa, 2 kusk, 3 samtenging, 4
lireinsa, 5 vera kyr, 6 gruna, 8 þrá, 9
slatti, 10 forsetning, 11 leit, 12 hand-
fylli, 13 heill, 16 liljóðfæri, 17 viður,
19 fantur, 25 þæfa, 27 eðja, 28 gort,
30 rauf, 32 lítill, 33 flasa, 34 verða
orðfall, 35 í röð (í spilum) 36 upp-
hrópun, 37 fífl, 40 á skrúfnöglum, 42
egg, 44 vegamerki, 45 korn, 46 þjálfa,
47 aðstandandi, 49 upphrópun, 51 fugl,
53 æða, 57 mannsnafn, 59 drottinn, 60
gripir, 61 tungumál, 62 óþolandi, 63
kl. 3, 65 vöndur, 66 fljót i Asiu, 69
öldungaráð, 70 göfgi,-72 sjór, 73 hand-
tak, 75 hreyfing, 76 lemja, 77 á, 79
rándýr 81 gangur, 82 stunda, 83 of
lítið, 85 dýr, 86 fiskur, 88 kvenmanns-
nafn, 90 greinir (fleirtala), 91 reykja,
92 pjatla, 94 enskt gufuskip, 97 tónn.
Ef
þjer
copierið
sjálfur
þá notiö
Mercur tonafix
Sjálftónandi dagsljóspappír. Aðeins4au.
á mynd. St. 9X6. Carl Poulsen & Sönner,
Köbenhavn V.
100 ára gömul ensk kerling Ijet um
daginn klippa sig. Hún mun vera elsta
„shinglaða" kona heimsins.
Maður sá, sem verið hefir opinber
böðull i New York undanfarin tólf ár,
fanst um daginn dauður i herbergi
sínu. Hann liafði verið myrtur. Böð-
ullinn, Jolin Hubert, hafði framkvæmt
140 dauðadóma uin æfina.
Barbara Guggenlieim heitir vell-
auðug ung stúlka í New York. Hún
er í þann veginn að ganga i lijóna-
band og er bóndaefnið bláfátækur
skrifstofumaður. Auður hennar kvað
vera um 900 miljónir kr.
Lár j ett.
1 hreyfing, 5 rusl, 7 nægilegt, 10
vonska, 14 meðal, 15 fljót í Asiu, 18
deyfð, 20 fiskur, 21 fjall, 22 deila,
23 versna, 24 reim, 26 álpast, 27 hljóð,
29 snið, 31 dýr, 34 maður, 36 bitar,
38 þjóðflokkur, 39 götugerð, 40 hafa
töglin og liagldirnar, 41 forsetning,
43 trylla, 44 sölna, 46 dýr, 48 manns-
nafn, 49 forslseyti, 50 úlfúðin, 52
hreyfast, 54 boði, 55 iniskunn, 56
heimkynni, 58 52 lárjctt, 60 móðgun,
62 nafn, 64 líkamsliluti, 67 árafjöldi,
68 austurlandabúi, 69 hlóð, 71 ílát,
73 hljóð, 74 hindranir, 76 eyðsla, 77
kvenmannsnafn, 78 hljóðfæri, 80
heimspekingur, 82 mál, 84 gera gælur
við, 85 hvað sem yður þóknast, 87 þur,
89 gyðja, 91 söngleikur, 92 barnagæla,
93 upphrópun, 95 barn, 96 grjón, 97
fundur, 98 trufla, 99 plöntuvísir, 100
spor, 101 vætl.
BESTU LJÓSMVNDIRNAR
fáið þjer hjá Ijósmyndaverslun yðar á
CAPOX
(gasljós-pappir).
Stórfagur litblær
— skarpar og skýrar myndir.
Car/ Poulsen & Sönner, Köbenhavn l/.
og geymdi hún í því lokk úr hári mannsins
síns sáluga.
„Hvar er maðurinn þinn, Virginía?“
„Hann kemur að vörmu spori. Hann hélt,
að við vildum kannske heldur vera einar
fyrst í stað, þar sem við höfum ekki sjest i
svona mörg ár“.
„Hm! — Jeg held, að þú sjert nú orðið
lítið kunnugri mjer en hann. Þegar jeg sá
þig síðast, varst þú eins og hver önnur ærsla-
full skólatelpa. En nú“ — hún varð alt í
einu blíðari í málrómnum, — „nú ert þú
orðin falleg og fríð kona, Virginía“.
„Ó, frænka, þú mátt ekki slá mjer svona
mikla gullhamra“.
„Jeg smjaðra ekki fyrir neinum, en jeg
segi bara eins og mjer finst vera. Komdu
og segðu mjer nú eitthvað af manninum
þínum, barnið gott. Jeg get sagt þjer það
undir eins, að jeg var mjög óánægð með það,
hvað þú mintist lítið á manninn þinn í hréf-
um þínum. Hann á að vera þjer alt í öllu
og öll þín hugsun á að snúast um hann.
Þannig á hjónabandið að vera að minni
hyggju. Og þú hefir ekki einu sagt mjer,
hvað maðurinn þinn starfar“.
„Það var ófyrirgefanlegt hugsunarleysi,
frænka. — Hann er blaðamaður“. Virginía
skotraði augunum til dyranna og óskaði
af hjarta, að Hemingway færi að koma.
„Það þykir mjer vænt um“, sagði Jane
lrænka. „Mjer hefir altaf geðjast vel að
blaðamönnum, þó að jeg þekki nú raunar
engan. Og við livaða blað vinnur hann?“
„Við „Echo“ — það er morgunblað auð-
vitað“, sagði Virginía, „hann vinnur á næt-
urnar“.
„Það er óheppilegt“, sagði Jane frænka,
..það veldur óreglu i heimilislífinu. Nú, en
segðu mjer nú hvar þú kyntist honum, og
hvarnig —“
„Jgg held, að hann sje að koma!“ tók Vir-
ginía fram í. Að vörmu spori kom Heming-
way inn og Virginía tók honum með fögn-
uði sem bjargvætti sínum.
..Þetta er maðurinn minn, frænka, sagði
hún og rödd hennar skalf lítið eitt. Jane
frænka stóð á fætur og breiddi út faðminn.
„Kæri, kæri drengurinn minn, en hvað það
gleður mig að sjá þig. Komdu og kystu hana
frænku þína“. Hemingvyay faðmaði hana
með sonarlegri alúð og spurði hana vandlega
um ferðalagið, án þess að láta nokkurn bil-
hug á sjer finna. Virginía varð allshugar feg-
in, að honuin fórst hlutverk sitt svona vel
úr hendi og hrosti nú að því, hvað hún
hafði verið áhyggjufull.
„Jeg þarf að tala um mjög merkilegt mál-
efni við ykkur bæði“, sagði Jane frænka, „og
ef þjónustustúlkan fer að koma með teið,
Virginía, þá segðu henni, að jeg vilji fá ind-
verskt te og hafa það sterkt! í öll þau ár,
sein jeg var á Spáni, gat jeg aldrei fengið
þjónustustúlkurnar til þess að húa til al-
mennilegt te. Þeir eru vandræðamenn þessir
Spánverjar, óþrifnir, latir og kærulausir —
uss!“
„Og nú skulum við tala saman í næði“,
sagði Jane frænka, þegar teið var tilbúið.
„Komið þið hjerna og setjist þið sitt hvoru
megin við mig, börnin mín. Fyrst og fremst
er jeg því fegin, kæri frændi, að þú hefir
fengið Virginíu til þess að sleppa þessum
bannsettum hugarórum sínum um jafnrjetti
konunnar og þessháttar þvaðri og vitleysu".
Virginía hrökk við.
„Að jeg hafi horfið frá hugsjónum min-
um, frænka?"
„Auðvitað, fyrst þú ert gift. Jeg man það
vel, að jeg hafði einu sinni miklar áhyggjur
út af hinum fáránlegu orðum þínum um
hjónabandið. Þú talaðir blátt áfram fjand-
samlega um það. En mér þætti gaman að
vita, íil hvers konan er sköpuð, ef hún er
ekki sköpuð til þess að giftast".
„Þú getur ekki vænst þess, að jeg sje sain-
mála þjer um þetta“, sagði Virginía fljótt.
„En jeg krefst þess, að þú sjert sömu
skoðunar og jeg um þetta mál á meðan jeg
annast uppeldi þitt. Og jeg get alveg eins vel
sagt þjer undir eins, að jeg varð svo reið
þegar jeg las síðustu grein þína, að jeg á-
kvað að gera þig arflausa".
Virginía fölnaði.
„Frænlca, þjer getur ekki verið alvara!“
„Jeg' var búin að breyta erfðaskrá minni“,
hjelt Jane frænka áfram um leið og hún
lagði saman tvær brauðsneiðar, „satt að
segja var jeg farin að semja við bygginga-
ineistara um að reisa geysistórt og fullkom-
ið hundahæli. En —“ hún þagði um stund
til þess að gefa orðum sínum meiri þunga
„------það bjargaði þjer, Virginía, þegar þú
sendir mjer skeyti um, að þú værir gift“.
„Guði sje lof!“ sagði Virginía ósjálfrátt.
„Það gleður mig, að þú hlýddir þó kalli
konunnar, þrátt fyrir hin óguðlegu skrif þín.
Og af því að jeg er vön að segja það, sem
mjer býr í brjósti, þá varð jeg að segja, að
þú hefir ekki valið illa“. Hún horfði gaum-
gæfilega á Hemingway og bætti við með á-
herslu: „Hann lítur miklu betur út en jeg
bjóst við. Myndin, sem þú sendir mjer er
ekkert lík honum“. Hann leit snögglega á
Virginíu með ávitunarsvip. Hún hafði þá
sent frænku sinni mynd af einhverjum án
þess að muna að segja honum frá því.
„Jeg vona, að Virginía sje nærgætin við
þig“, sagði hún og sneri sjer síðan að Vir-
giníu. „Lætur þú hann altaf fá matinn á
rjettum tíma, góða mín? Það er ein af aðal-
skyldum húsmóðurinnar. — Og sjerðu um.
að hann hafi ull næst sjer?“
„Jó, Virginía er einmitt mjög ströng í því
efni“, svaraði Hemingway ibygginn. Virgin-
ía sá, að honum var skemt.
„Jeg' er fegin, að hún hugsar vel um þig.
Ungar konur eru oft hugsunarlitlar af því að
þær vantar reynsluna. Jæja, börnin mín, það
er best að draga ykkur eklci lengur á því sem
jeg ætlaði að segja ykkur“.
Hún komst ekki lengra, því að í þessum
svifum kom Joyce Etherington.
„Jeg vona að jeg ónáði ykkur ekki“ sagði
Joyce glaðlega um leið og hún heilsaði báð-
ar hendur. „Það gleður mig að lcynnast yð-
ur, frú Crundel. Virginía hefir talað svo oft
um yður. Þjer getið varla gert yður í hugar-