Fálkinn - 22.03.1930, Síða 5

F A L K I N N
5
Sunnudags hugleiðing.
Eftir
Giinnar Árnason frá Skútustöðum.
••••• ■••••
■— ,,En bæði Farisearnir
°9 fræðimennirnir mögluðu
09 sögðu: Þessi maður tek-
ur að sjer syndara og sam-
neytir þeim.“ — (Lk. 15,2).
hað eru enn til menn, sem
>fta ekki hattinum fyrir almúg-
aJium og konur, sem draga að
a.jer pilsin, ef smælingjar þjóð-
Jelagsins fara fram Íijá þeim.
versvegna? Veg'na þess að þeir
hykjast of góðir, þessir menn og
'°nur, til þess að eiga mök við
0 nhogabörn lífsgæfunnar. En
tl'tli þeir vildú láta sömu lögiri
tianga yfir sig? Annað eins hefir
l!u komið f^TÍr og það að auð-
J'.ttur stórbokki hefir orðið öreigi,
ýohlyntur valdsmaður steypst af
stóli, 0g að sú, sem var tignuð
euis og stjarna liafi hrapað af
luuni hamingjunnar og orðið
euis 0g bliknuð rós, sem enginn
's Ceytir um. Myndi það þá ekki
fuka mest á ólánið, ef fornkunn-
jngjarnir og fyrverandi jafningj-
ar Ijetust ekki sjá þessa ógæfu-
jUenn og konur í niðurlægingu
heirra? Findist þeim þá að sú lít-
^svirðing væri sjálfsögð af því,
an hinir væru of góðir? Við skul-
Ujn annars vona að lánið leiki
. . lJa fram á grafarbakkaun, að
pir verði altaf „heldri merin“
■Jer í heimi. Aldrei dettur þeim
þ° sjálfum í hug að þeir verði
J;!as góðir og miklir og Jesús
VIistur. Á hann þá, þegar fund-
U'n þeirra ber saman í eilífðinni,
hta yfir þá eins og skrælnaðan
a^fa? Fýsir þá að hann segi:
arið frá mjer, þjer farisear, jeg
þekti vður aldrei!
þeim mun betri sem einhver
p’, því skyldugri er hann um
'Jalp hinum bágstöddu til handa,
t)Vl meiri skilning liefir liann á
a>U)d vesalinganna, og heitari
jUngun til að líkna þeim með-
’veÖrum, sem ver eru á vegi
Jtadriir en hann sjálfur. Heil-
jUjgðir þurfa ekki læknis við
' dur þeir sem sjúkir eru. Þess-
°§na tók Jesús að sjer syndar-
a‘ia 0g samneytti þeim.
’att er sárara, en að minnast
lHss að hafa ekki þókst geta tek-
10 1 biðjandl liönd.
yrir nokkrum árum stóð
1° lalega búin unglingsstúlka
Jag eftir dag við „Strykið“ í
^aupriiannahöfn, í skoti við
íenningarkirkjuna. Hún minti
1 óm eftir mikla frostnótt. Það
ai eins og húnhefðigrátiðþang-
til tárin hefðu frosið á kinn-
aum. Það var líkur keimur með
^enni 0g hálfhysktu blómi í rök-
v 1 °g dimmum kjallara, sein
til 0rW sól nje nýtt lífsloft nær
h ,Hún ^lefir niáske sjaldan
1 I a® sig sadda, ekki vitað hvað
án fCr-^ ^ei^a sJer> og ef til vill
v . J’1'11' veikri móður að sjá. Jeg
1 það ekki. En hún stóð þarna
Merkilegt listasafn.
Nokkrar myndir á Landsdowne-safninu, sem Gavin Hamilton fann I Róm. Frá vinstri: Markús Aurelius
sem herguðinn Mars. Mynd uf gyðjunni Artemis, sennilega œtluð handa musteri einu og gerð á 5. öld.
Sœrð skjaldmey og kvenmannsmynd úr bústað Hadríans. Allar þessar myndir eru sex til sjö fet á hæð.
dag eftir dag á „Strykinu“ og
bauð þögul fram angandi rósir,
— bauð þær allri dýrð borgar-
innar, sem leið þarna hjá. Jeg sá
aldrei neinn kaupa neitt af henni.
En jeg leit liana aldrei svo að jeg
findi ekki, að jeg ætti að gera
það. Jeg var altaf kominn á
fremsta hlunn með það. En —
æfinlega þegar á átti að herða,
þóttist jeg ekki mega sjá af nein-
um aurum, nje vita hvað jeg ætti
að gera við rósir. Jeg gáði ekki
nógu vel að því, að liún þurfti þó
peninganna fremur við en jeg.
Og hún bauð mjer rósir. Sælla
er að gefa en þiggja.
Hún eltir mig altaf þessi minn-
ing eins og andvarp. Þú átt ef til
vill einhverja svipaða. Við þeim
verður ekki gert. En eigum vjer
að auka við þær ? — Amen.
——X-----
Eitt af því sem einkennirgaml-
ar menningarþjóðir er ræktar-
semi þeirra við listir og vísindi.
Þroskastig þjóðanna er oft einna
auðvéldast að lesa af þeim opin-
beru söfnum, sem höfuðborgir
þeirra bafa til sýnis almenningi,
þar sem hægt er að sjá helstu
listaverk innlendra manna lið-
Sjö feta há standmynd af Herkúles,
talin dýrmætasta mynd safnsins.
Hún fanst i bústaðarrústum Hadrí-
ans keisara 1792 og Landsdowne
keypti hana fyrir tæpar 10.000 kr.
inna og lifandi og sýnishorn af
útlcndri list frá ýmsum tímum,
hvort lieldur er málverkum eða
höggmyndum.
Þjóð eins og Islendingar, sem
bæði eru fámennir og afskektir,
eiga erfiða aðstöðu í þessum efn-
um. Því listasöfnin eru dýr. Er-
lent listaverk sem nær frægð,
kemst í svo hátt verð, að um það
geta ekki fátæklingar kept. Má
því fullyrða, að íslendingar muni
aldrei geta eignast það safn er-
lendra listaverka, sem frægt yrði
út fyrir landsteinana. En þess
Juno sitjandi. Myndin er sex feta
há, úr einkennilega fögrum marmara
og kcypti Landsdowne lávarður
hinn fyrsti hana fyrir 4000 krónur.
barónn hefir nýlega látið svo um
mælt, að hann vildi heldur leggja
fje sitt i málverk heldur en stór-
eignir, eða hlutabrjef, vegna þess
að góð málverk væri ein lrin ör-
uggasta eign, sem til væri. Og
Hermedeshöfuðið, eitt af fegurstu
verkum Landsdownesafnsins, fund-
ið í bústaðarrústum Hadrians keis-
ara. Myndin var keypt 1771 fyrir
900 krónur, en verður áreiðanlega
seld fyrir tugi þúsunda á uppboðinu.
meiri ætti bvötin að verða til
þess, að íslensk listasöfn gætu
ávalt eignast þau verk góðra ís-
lenskra listaverka, sem sjer-
kennilegust eru fyrir þann tíma
og líklegust til þess að lifa lengi,
Hjá stórþjóðunum eru eigi. að-.
eins listasöfn í höfuðborgunum
heldur og í flestum miðlungs-
borgum, enda þarf ékki nema
miðlungsborg erlendis til þéss að
jafnast á við alla islensku þjóð-
ina bvað íbúatölu snertir. En
jafnframt hafa líka einstakir
menn oft liaft auð til að kofná
sjer upp listasöfnum og eru sum
þeirra fræg. Einn af mestu auð-
mönnum heimsins, Rotschild