Fálkinn - 22.03.1930, Qupperneq 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.

— Stingln þjer ekki strax. ViÖ skul-
um furst sjá hvurt barninu er al-
vara meö aö drukna!
Adam
son.
87
Dax Aclamsons
fjekk engin
verðlatm á
hundasgningu.
COPJR16H7 1.0, 00X6 COPCNHAGEN
VANDAMÁLIÐ LEYST.
— Nú er jeg búinn aö tapa svo
miklum peningum í veömálum, aö
jeg ætla aidrei aö veöja aftur.
— t>aÖ loforö heldur Jjú aldrei.
— Svo, — viltu veöja?
'Á
/jr+f/
Og al sköllóttur? Hvernig lit föt á
— Maöur ætti aÖ taka meira tillit til litsins
á hárinú, þegar maöur velur sjer fataefni.
SvarthœrÖur maður ætti að kaupa döklc föt,
dökkhœröur brún föt og Ijóshæröur Ijós föt. —
hann aö kaupa?
Þessi ágæta teikning birtist ntjlega i sœnsku mgnda-
blaði. Þykist teiknarinn hafa leyst hið mikla vandamál,
að menn mega elcki reykja i loftförum. Undir mynd-
inni stóö: Varla trúi jeg þvi, að loftflutningar yfir At-
lantshaf hafi framtiö fyrir sjer, ef farþegarnir mega
ekki reykja.
Bifreiðarstjóri einn hafði ekið á
bensinpumpu, velt bifreiðinni og stór-
slasast. Lögreglufulltrúinn kemur til
hans á spítalann og fer að tala við
hann. — Hvernig iíður yður? spyr
liann fyrst.
— Æ, hálfilla, svarar bifreiðar-
stjórinn.
— Hve lengi liafið þjer verið bif-
reiðarstjóri?
— Tólf ár.
— Eruð bjer giftur?
— Já, það held jeg, svarar bifreiö-
arstjórinn.
— Hvernig vildi slysið til?
—■ Jeg rakst á hana á Lækjartorgi
þegar fólk var að koma úr Bíó. Og
svo átti hún barn, og við urðum að
Játa hespa okkur saínan.