Fálkinn - 26.04.1930, Blaðsíða 8

.8
F A L K I N N
Napoleon heimstekir Jacquard og einsetur sjer að hjálpa honum til
að koma uppgötvun sinni i framkvœmd.
§ig Sikilev, var líijög mikil silki- vefarinn Joseph Marie Jacqar'd
i-ækt á eyju þessari, en það voru fann þá upp vefstól, sem gjör-
Arabar, sem höfðu lagt grund- breytti vinnuaðferðinni og gerði
völlinn að henni. Víkingarnir hana margfalt ljettari en áður,
sáu brátt, að þetta var arðvæn- svo að iðnaðurinn óx stórkost-
legur atvinnuvegur og hjeldu lega. Fór honum líkt og ýmsum
Silkiþrœðirnir eru undnir af hnoðunum.
verndarhendi yfir silkiræktinni
meðan þeir rjeðu lögum og lof-
um á Sikiley. Og silkivefararnir
þar á eynni voru mestu lista-
inenn að kunnáttu til. Einn binna
norrænu víkinga setti jafnvel
sjálfur upp vefstofu fyrir silki
og fór lil Grikklands til þess að
ræna þar nýjum fyrirmyndum
að silkivefnaði.
Frakkakonúngar liöfðu mik-
inn áhuga á eflingu silkiiðnaðar
þar i landi. Um miðja 14. öld
yoru ýmsir bæir orðnir frægir
fyrir silkivefnað. og má nefna í
þeirra tölu Marseille, Tours og
St. Étienne, sem allir voru fræg-
ir fyrir íistavefnað úr silki. En
brátt kom ný borg til sögunnar,
sem fór fram úr þessum, nefni-
lega Lyon, sem enn í dag er
mesta silkivefnaðarborg Frakk-
íands. Eftir að Frakkar liöfðu
lagt undir sig Milano árið 1521
fluttust nefnilega fjölda margir
ítalskir listvefarar til Frakklands
og settust þeir flestir að í Lyon.
Munstrin í silkivefnaðinum i
Lyon urðu brátt víðfræg fyrir
fegurð og margbreytni og mátti
segja, að vefnaðurinn væri stór-
merkilegur, ekki síst þegar þess
er j[ætt„að. vefstólar þeirra tíma
vörú mj ög' ofullkom nir. Én Lyop-
öðrum hugvitsmönnum fyr og
síðar, að fáir kunnu lionum
þakkir fyrir i fyrstu. Vefararnir
voru hræddir um, að þessi nýja
vjel.niundi svifta þá atvinnu og
jiví tóku þeir sig til og brendu
bús Jacqards til ösku en sjálfan
h'ann tóku þeir
og hentu hon-
um í ánaRhone.
Vjelin varð ekki
almenningi að
notum fyr en
árið 1802 að
Napóleon sá
hana og skildi,
um hve þýðing-
armikið tæki
hjer var að
ræða, og nú
fjekk Jaccjuard
viðurkenningu
og laun verka
sinna. Hann
f jekk metorð og
föst heiðurslaun
af ríkinuog þeg-
ar hann dó, árið
1830 voru 30.000
vefstólar af
lians gerðínptk-
un ,í Frakk-
landi.
Bankaeigandi einn í Kentucky var
bersköllóttur og var því vanur að
sitja nieð hattinn á höfðinu i af-
greiðslútímanúm. Hann tók eftir, að
svertingjum. þarna í bænum var lít-
ið nm, að leggja inn peninga hjá hon-
um-ogvþví spurði hann einu sinni
éinn þeirra, hvernig á þessu stæði:
„Þjer sitjíð með hattinn á höfðinu,
atveg eins og þjer væruð reiðubú-
inn til að strjúka með peningana
okkar. Hvernig ættum við að trúa
svoleiðis. manni fyrir þeim.
-x----
hengd upp til þurks.
I indverskri silkigerð. Hnoðin eru
vegna stakk frummælandi upp á ar
lhnið á frímerkjunum yrði þanniö u,
garði gevt að það yrði ekki Y0|ltrfa.
bragðið. Helst vildi, hann náttúrlc® _
láta sinyrja þau með einhverju íí0111 '
sætu
í blaðaskrifum þeim, sem út'
of'
þessu liafa spunnist, hefir komið.fra
tillaga, sem gengur ennþá léngra,
sje að smyrja á frínierkin ÝnlsUt0
mismunandi bragðgóðum efnuni. sV
sem piparmyntu, sitrónu, súld{ ,
laði o. s. frv. og geti svo þeir se g
kaupa valið á milii og tekið Þa
bragðið, scm þélm féllur best.
1 hraðlestinni ítölsku frá Róm B
París hefir verið settur sjerstak'
ur vagn í lestina, sem er meU
eintómum baðklefum. Vagninn getuI,
flutt 600 lítra af vatni og með Þv*
að talið er, að .30 lítrar fari í hver
steypibað er hægt að afgreiða ^
böð án þess að vatni sje bætt i vagu-
inn. En það er gert á hvefri viðj
komustöð, ef þörf er á.
—;—x—— ■ .
Ilnefaleikarinn ítalski, Primo Caj"
nera, sem undanfárnar vikúr hefir
verið að berja niður berserki í Apf'
eríku hefir fengið tilbóð um að leifc?
Herkúles i améríkanskri talmynd 0»
er svo hátt kaup i boði, að hartn sjer
sjer fært að svíkja samninga urti sClí
næstu hnefaleika, til þess að geta ték'
ið þvi.
- —X----- ' v'.<
BRAGÐGÓÐ Sagt er að amerisk8
FRÍMERKI, stjórnin hafi með.b0,,í '
---um lagafrumvarþ" llU1
límið á frímerkjum. Sá, sem kom1
hefir með frumvarpið bendir- einkllUl
á að aðalgallinn við frímerkin sje
hvað límið sje vont á bragðið. SÍeU
límd mörg frímerki á i einu, valdj
þelta hinum mestu- óþægindum Þv
flestir sleiki ■ frímerkin. Og Þeí!s’.