Fálkinn - 12.07.1930, Page 5

F A L K I N N
5
Sódóma og
Gómorra.
ar kringum vatnið, en mjög er
hann af skornum skamti.
Vísindamenn halda því fram,
að það hafi verið jarðskjálftar,
Við vesturströnd Dauðaliafs-
ins ris fjallið Dsjebel Usdum
snatbratt upj) úr ásum og fellum.
Við þetta tignarlega fjall er enn
í dag tengd sögn Gamla testa-
bú í þessum hluta Jórdandalsins,
en Jahve vildi þyrma honum við
tortímingu og varaði hann við því
sem fram áetti að koma.
Hjeruðin kringum Dauðaliafið
Fjalliö Dsjebel Vsdum (nafnið er arabiskt) við strönd Dauðahafsins.
Pað er að mestu ieyti úr steinsalti.
Myndin sýnír ós Arnon-ár, þar sem hún fellur út í Dauðahafið.
mentisins um borgina Sódóma,
sem að því er segir í fyrstu Mós-
esbólt eyddist með mjög kynlegu
nióti ásamt borginni Gómorra,
til þess áð hefna guðleysis borg-
árhúanna. Komst þaðan lifs af
Vellír í Sódómafjöllum. Hvitn æð-
arnar eru steinsalt.
Lot, hróðursonur Abrahams, á-
samt f jölskyldu sinni, nema kon-
unni einni, sem ekki hlýðnaðist
l)ví boði, að lita elcki aftur og
yarð að saltstólpa. Hafði Lot fest
■
- ■ ■
Fátækt bedúinafólk hefst við hjá Dauðahafi sunnanverðu en á örðuyt
uppd rúltar.
eru eyðileg og óhollustusamleg.
Þar þrýtur drykkjarvatn langa
tima af árinu, hitinn er óbæri-
legur suma parta árs og and-
rúmsloftið afar óheilnæmt vegna
svækju sem kemur af brenni-
steinslögum, sem eru þarna í
jörðu. Má segja, að Dauðaliaf
sje rjettnefni, þvi að náttúran öll
ber á sjer merki dauðans á þess-
um slóðum. Eins og kunugt er
liggur vatnsflötur Dauðahafsins
394 metrum lægra en sjávarborð
Miðjarðarhafs. Getur því ekki
verið um neitt afrensli frá vatni
þessu að ræða, enda fellur lítið
vatn að því, en það lítið sem fell-
ur út í vatnið gufar upp jafnóð-
um. Þrátt fyrir alt vatnsleysið er
þó dálitill jurtagróður sumstað-
sem fyrir þúsundum ára lögðu i
eyði hina frjósömu dali kringum
vatnið og hafi, í viðbót við Só-
dóma og Gómorra lagt í rúst aðra
tvo blómlega bæi, sem lijetu
Adam og Sceböjim. Ennfremur
Þessi saltstólpi (Þeir eru margir til
við Dauðahaf) er kallaður „Kona
Lots“. Segir sagan, að þarna hafi
hún staðið, er hún gat ekki staðist
freistinguna að lita til baka.
að við sama tækifæri hafi stórar
landspildur sokkið í sjó. En á