Fálkinn - 01.11.1930, Page 3

F Á L K I N N
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finscn og Skúli Skúlason.
Framkvæmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa I Oslo:
A n t o n S c li j ö t h s g a d e 14.
Bla'ðið kemur út livern laugardng.
Askriftarverð er kr. 1.70 ú mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraþankar.
Fjöldinn dæmir einstaklinginn eft-
ir gáfum hans og afrekum fremur
en eftir skapgerð hans og framkomu.
Og þó er það einmitt framkoman og
geðslagið, sem mestu varðar í um-
gegni við aðra menn, en hvorki auð-
æfi nje afrek. Það er leiðinlegra að
umgangast önugan ríkisbubba en
geðgóðan fátækling, óvistlegra í stofu
stórmennisins, sem hefir alt á horn-
um sjer en í kofa einsetumannsins,
sem lítur björtum augum á lífið.
Það er eitt af því, sem mest er
áríðandi í lífinu, að kunna að vera
í góðu skapi. Það er skylda manns-
ins við sjálfan sig og aðra að vera í
góðu skapi. Það er óleyfilegt, að
eitra lifið fyrir þeim, sem maður
umgengst. Sumt fólk er svo, að það
er eins og það komi með sólskin
með sjer, aðrir eru súrir og það er
eins og napurt þokusúld fylgi þeim.
Það er kvöl að lifa saman við menn,
sem altaf eru óánægðir, sem líta á
alt frá svörtustu hliðinni, taka öllu
í skakkri meiningu og gera sjer úlf-
alda úr mýflugunni, hvaða smámun-
ir sem fyrir koma.
Ef við vitum með sjálfum oss, að
við sjeum haldnir af þessum kvilla,
þá er um að gera að muna það, að
það er hægt að ráða bót á þessu.
Maður getur betrast í þessu efni, ef
maður nennir að leggja á sig nægi-
lega sjálfstjórn og aga. En það er
ekki altaf jafn auðvelt. Það er eigi
síður nauðsynlegt að iðka daglega
það að vera í góðu skapi, en
að æfa sig í fimleikum eða píanó-
leik. Þungar sorgir verða ávalt við
og við á vegi flestra manna, sorgir
sem buga í svip og gagntaka hugann
svo, að gleðin verður að flýja um
stund. Og við því er ekkert að segja.
En það eru ekki sorgirnar, sem
mestu ráða um skapsmuni manns-
ins. Það eru smámunirnir, litilfjör-
leg atriði eða misskilningur, sem
oftast skyggja á sól lífsins. Og þess-
vegna eru það þessir smámunir, sem
mennirnir verða að læra, að taka
rétt á, gera ekki meira úr þeim en
vert er, líta á þá frá björtustu lilið-
inni og gleyma þeim fljótt, svo að
maður eitri ekki lif sitt og þeirra,
sem næstir manni eru. Þegar smá-
tnunir þessir gleymast finna menn
aðra smámuni, sem gleðja og kæta,
ýmislegt sem menn höfðu alls ekki
komið auga á áður, vegna þess að
hugur þeira var haldinn af hinu,
sem olli þeim gremju.
„Sá dagur, sem liðið hefir án þess,
að maður hafi fengið sjer rækilegan
hlátur, er glataður dagur“.
Um víða veröld.
----Y----
OSTRUHÓTELIÐ.
Nýlega var opnað nýtt hótel í New
York og auglýsti eigandinn það auð-
vitað á allan uppliugsanlegan hátt.
Þrátt fyrir það gekk verslunin lieldur
illa og hóteleigandinn bjóst við að
verða að gefa sig upp til gjaldþrots
þá og þegar.
Dag nokkurn sat verksmiðjueig-
andi einn frá Torento meðal hinna
fáu gesta og borðaði ostrur. Alt i
einu bar hann hendina eldfljótt upp
að munninum og tók eitthvað út úr
sjer. Það var stór, skínandi perla.
Hann stakk nú perlunni í vasa sinn
eins laumulega og hann gat og hjóst
ekki við að neinn hefði tekið eftir
þessu. En svo heppinn var hann ekki.
Yfirbrytinn, scm gekk um gólf i borð-
salnum með hendurnar fyrir aftan
bakið, og gaf gestunum auga, hafði
tekið eftir öllu sem fram fór. Hann
vissi fullvel a'5 enginn spýtir út úr
sjer hinum góðu ostrum hótelsins
og stingur þeim í vasann nema eitt-
hvað alveg sjerstakt byggi undir. Hann
gekk til yfirþjónsins og ljet hann
tala við gestinn. Heimtaði nú yfir-
þjónninn að gesturinn l.jeti af hendi
perluna, sem liann hafði fundið.
Þvi neitaði gesturinn auðvitað.
Hann horfði með þykkju á yfirþjón-
inn, hleypti brúnum og sagði lion-
um að haida kjafti. Hann væri búinn
að horga ostrurnar sínar og þá auð-
vitað alt sem í þeim kynni að finn-
ast.
Yfirþjónnin kvaðst hafa selt hon-
um ostrurnar en ekki perlur. Þeir
lentu nú í háarifrildi og að síðustu
stefndi yfirþjónninn gestinum. Gest-
urinn brosti aðeins. Málið kom fyrir
rjett og yfirþjónninn tapaði auðvit-
að.
Nokkrum dögum seinna var bila-
kaupmaður frá Atlanta á ferð og
borðaði á sama hóteli. Hann borð-
aði einnig ostrur. Hann gleypti
hverja á fætur annari. En alt i einu
fann maðurinn eithvað linöttótt und-
ir tungunni. Það leið fjórðungur
stundar. Maðurinn vildi ncfnilega
ekki bera hendina upp að munninum
meðan yfirbrytinn stóð og horfði á
hann. Brytinn vissi vel hvað um var
að vera, hann leit sem snöggvast á
annan gest og á meðann gat hinn
stungið perlunni í vasann.
Yfirbrytinn hafði þó orðið var við
það. Yfirþjónninn kom einnig á vett-
van og það lenti í þrætu. Málið kom
fyrir dóm og yfirbrytinn tapaði því
aftur.
Viku seinna fann bankamaður frá
Florida perlu í ostrunni sinni. Hann
var ekkert að fara í launkofa með
það en sýndi gestunum sigri hrós-
andi hvað hann hafði fundið. Yfir-
þjónninn varð alveg viti sínu fjær og
krepti hnefana. En hvað gat liann
gert? Það var aftur skrifað um mál-
ið i blöðunum. Það var meira að
segja talað um að ostrur þær, sem
framreiddar væru á þessu lióteli
kæmu frá einhverri ákveðinni vík,
sem var fræg fyrir það hvað ostr-
urnar þaðan væru góðar og hvað
mikið væri í þeim af óvenjulega fall-
egum perlum. Gestirnir fóru nú að
streyma að hótelinu. Og jókst straum
urinn með degi liverjum. Borðsal-
urinn var svo að segja fullur frá
morgni til kvólds af fólki, sem borð-
aði ostrur. En svo undarlega brá nú
við að enginn þeirra fann neina
perluna. En nú voru menn farnir að
þelckja hótelið og fólkið fór að leggja
leiðir sinar þangað og kom svo að
lokum að það var betur sótt en öll
hótel þar. í grendinni.
En yfirþjónninn skeinti sjer yfir
þvi hvað „verksmiðjueigandinn“ frá
Torento, „bílakaumaðurinn“ frá At-
lanta og „bankimaðurinn" frá Flor-
ida höfðu leikið vel hlutverk sín
bæði í matsalnum og fyrir rjettinum.
Hann var ánægður yfir hvað það
hafði kostað hann lítið að koma
þessu öllu til leiðar. Perlan, sem
gestirnir liöfðu fundið var náttúrlega
altaf sama perlan og i fyrsta sinn,
sem hún var látin í ostruna, tók hann
hana úr nálinni i hálsbindinu sinu.
Auglýsingin var því hvortveggja í
senn, ódýr og áhrifamikil.
HJÁTRÚ I ENGLANDI.
Eins og í flestum afskektum stöð-
um ríkir enþá töluverð hjátrú á
lyngheiðunum ensku. Sýnishorn af
því er saga sú sem hjer fer á eftir.
í Widecombe í Devon bíða menn
nú með mikilli eftirvæntingu eftir
þvi að svarti riddarinn komi og
greiði „djöfuls skattinn“, sem svo
er nefndur. Það er sögn manna þar
í hjeraðinu að riddari þessi komi á
hverju hausti síðan 1658 einhvcrn
ákveðinn dag á veitingaliúsið í þorp-
inu til þess að greiða skatt þennan.
Vanalega kemur hann öllum að
óvörum og ennþá hefir aldrei kom-
ið fyrir að hann hafi ekki birtst.
Það heyrist hófadynur og hestur
stansar fyrir utan veitingahúsið.
Dökkklæddur maður stekkur af baki
hestinum, hleypur inn, kastar nokkru
af peningum á borðið og ríður sið-
an leiðar sinnar. Hann nemur stað-
ar við þvergötu, þar sem stendur
vegamerki, á það skrifar hann
nokkra ólæsilega stafi og hverfur
síðan.
Þetta segja íbúarnir í Widcombes
að hafi komið fyrir ár eftir ár á
hverju einasta hausti frá því árið
1658.Þá hafi það einu sinni borið
við diihma haustnótt eina að ákaf-
legt óveður hafi gengið yfir Devon.
Þegar óveðrið slóð sem hæst segir
það að hafi komið riddari á veit-
ingahúsið hafi hann drukkið ölglas
og horfið síðan án þess að borga
fyrir sig. Segir jjað að það sje fyrir
riddara þennan að afturgangan sje
að borga á hverj ári.
HVAÐ BETLARAR GETA GRÆTT.
Betlarar í Lundúnaborg eru þessa
dagana æfareiðir út af skýrslu sem
einn af fjelögum þeirra. sem nú er ný-
látinn hefir gefið um hvað hægt er
að græða á því að vera beininga-
maður að staðaldri.
Það er óvenjulegt, segir hann, að
venjulegir beiningamenn græði ekki
um það bil 50 kr. frá kl. 19—21, og
það hittist sjaldan svo aumur bein-
in«amaður að hann geti ekki skift 5
punda seðli.
Einn af kunningjum þessa manns
manns sem bréfið skrifar, var blind-
ur, vann hann að jafnaði hálftíma á
dag og hafði upp úr þvi 15 krónur
í hreinan ágóða. Tvær krónur og
fimtiu borgaði hann einuin félaga
sinna fyrir að vera á verði ef lög-
reglan kæmi. Einn af beiningamönn-
unum, sem mist hefir báða fætur,
á mörg lnis í London og fer á hverju
ári i ferðalag til Frakklands.
Margir betlarar borga 4 krónur í
leigu fyrir ungbörn, sem þeir bera
á handleggnum, meðan þeir fást við
„iðn“ sina. Og segir hann að ekki sé
óalgengt að duglegir betlarar liafi
frá 12—18.000 krónur í tekjur á ári.
Ennfremur segir hann að gott sé
að græða á betlibrjefum, sjeu þau nógu
vel samin. Segist hann vita um konu
eina, sem á þann hátt hafi grætt um
2000 krónur á mánuði.
EFTIRLÆTISGOÐ ENSKU HER-
MANNANNA Á STRÍÐSÁRUNUM
var stúlka ein, sem þeir kölluðu
„Mademoiselle fröm Armentieres“.
Hún var fræg fyrir það að hún
skírði hermannasönginn enska. Hún
hét að réttu lagi Mille Laure Millan-
quet. Stúlka þessi er nú nýlega dá-
in 44 ára görnul. 1914—15 kvað hún
hafa verið ljómandi fögur, fjörug og
aðlaðandi. Bjó hún í litlum bæ, La
Chapelle d’Armentieres, sem lá að
baki vígstöðvanna, þar sem Englend-
ingarnir börðust, hafði hún að jafn-
aði um sig hóp af glöðum hermönn-
um. Einn þeirra orti sönginn um
hana. Var söngur þessi brátt á hvers
manns vörum á hinum ensku víg-
stöðvum. Að stríðinu loknu bjó hún
áfram i sama bænum einmana og yf-
irgefin. Hún vildi eklci gifta sig þó að
margir yrðu til að biðja liennar. Það
gekk saga um það að liún syrgði
ungan Englending, sem hún liefði
unnað, en sem hefði fallið í stríðinu.
Fyrir nokkru fanst hún dauð í litla
húsinu sínu.
Áteiknaðar hannyrðir
fyrir hálfvirði.
Til þess að auglýsa verslun vora
og gera áteiknaðar vörur vorar
kunnar um alt ísland á scm skjót-
astan liátt hjóðum vjer öllu ís-
lensku kvenfólki eftirtaldar vörur
1 áíeikn. kaffidúk .. 130xl30cm.
1 — ljósadúk .. 65 x 65 —
1 — „löber“ ... 35x 100 —
1 — pyntehandkl. 65x 100 —
1 — ,.toiletgarnilure“ (5 stk.)
fyrir danskar kr. 6,85 auk burð-
argjalds.
Við ábyrgjumst að hannyrðirnar
sjeu úr 1. fl. Ijerepti og með feg-
urstu nýtísku munslrum. Aðeins
vegna mikillar framleiðslu getum
við gert þclta tilboð, sem er hafið
yfir alla samkepni.
Sjerstök trygging vor: Ef þjer
eruð óánægð sendum við pen-
ingann til bnka.
Pöntunarseðill: Fálkinn 2. nóv.
Nafn ..........................
Reimili........................
Póststöð ......................
Undirrituð pantar hjermeð
gegn eftirkröfu og burðargjaldi
.......... sett hannyrðaefni á
danskar kr. 6,85 settið, 3 sett
send burðargjaldsfrítt.
Skandinavisk Broderifabrik,
Herluf TroIIesgade 6,
Köbenhavn K.
Heilbrigði og lifsgieði
krefst heilbrigðs líkama.—Þreyta,
vöntun starfsgleði, svefnleysi o. s.
frv. eru ljós merki um ófullkomna
næringu og veiklaðar taugar. Ef
þjer viljið halda likama yðar heil-
brigðum og i fullu lífsfjöri ættuð
þjer í mánaðartíma að nota hið
alkunna
styrktar- og tauganæringarlyf
sem liefir blóðbætandi og tauga- S
styrkjandi áhirf vegna eggjahvít- S
unnar og glycerofosfatsins sem i 3
þvi er.
Yfir 25000 læknar hafa tilkynt S
skriflega um áhrif Sanatogens.
Þannig skrifar kunnur læknir: 3
„Sanatogen er ómetanlegt og ■
áreiðanlegt í öllum þeim til- ■
fellum sem markmiðið er það, ■
að veita veikum líkama nýja ■
orku“.
Fæst í öllum lyfjabúðum.
Sje ítarlegri upplýsinga óskað ■
þá útfyllið miðann og sendið til: S
A/S Wulfing Co., Kbhvn V. ScL S
Jörgensalle 7.
Sendið mjer ókeypis og burðar-
gjaldsfritt:
Sanatogen sýnishorn og bækling.
N'afn ............................
Staða.............................
Heimili...........................