Fálkinn - 24.01.1931, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
fíitstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvœmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa i Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
Blaðið kemur út hvcrn laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglijsingaverð: 20 aura miilimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraþankar.
Tveir menn urðu fyrir sömu lít-
iisvirðingunni. Annar þeirra svaf
ekki dúr nóttina eftir og er þeir hitt-
ust spurði hann kunningja sinn,
livernig hann hefði sofið. „Eins og
steinn", svaraði hann. Þá varð hin-
um að orði: „Það eru ekki taugar
i t>jer, kunningi, það eru kacKar“.
Þetta voru tveir gagnólíkir menn,
en jteir eru báðir góð dæini. Það
er svo afar misjafnt hvernig menn
taka mótlætinu, suma bítur ekkert
á, en öðrum riður hið andstæða að
fullu. Annarsvegar eru kaðlarnir,
hinsvegar veikur þráð.ur, sem hrekk-
ur sundur þegar andað er á hann.
En þetta nær ekki aðeins til þess,
sem skeð hefir heldur líka hins, sem
ókomið er fram. Sumir eru öllu ó-
ltviðnir en aðrir tærast af angist
yfir jjví, sem ef til vil.l gæti komið
fram. Menn kaila þetta hjartveiki
og öðrum nöfnum og læknar segja,
að það eigi rót sína að rekja til lík-
amlegra en ekki sálrænna ástæðna,
enda tekst jseim stundum að lækna
þetta, þó að vísu dugi lækningin á
sumum ekki nema i svip.
Kvíðinn er einna ónotalegasti og
almennasti sjúkdómurinn, sem fólk
jjjáist af. Líkamlegar þjáningar eru
ekkert á móti beisku hugarvili. En
mest af jjessu víli kemur af því, að
mennirnir álíta nágranna sína verri
en þeir eru og ætla þeim verra. Fólk
sem engu kvíðir er venjulega þannig
gert, að það hyggur aðra betri en
jieir eru —- nema þeir, sem harlca
af sjer kvíðann. — Þetta fólk lifir
sælt, er bjartsýnt og gott, lætur hverj-
um degi nægja sína þjáningu og er
vel til allra. Og jafnar sig fljótt, þó
að það verði fyrir vonhrigðum.
Hinir eru 'illa settir og ekki öf-
undsverðir, hvað sem krónutali
þeirra líður. Þeir sjá imyndaða fjand-
menn í hverri átt, berjast við vind-
myllur og gera ráðstafanir til að af-
stýra voða, sem ekki er til og verð-
ur að minsta lcosti ekki lil fyr en
ráðstafanir þeirra koma i ljós.
Fyrsta skilyrðið til að útrýma
kvíðanum er það, að hyggja alla
menn betri en l>eir eru. Það er
heimsins mesta bjartsýni. Og menn-
irnir liafa svo gott af þvi sjálfir. Því
að þetta er örvun um að verða eins
góður og maður er haldinn. En að
vera liafður fyrir rangri sök á þann
hátt að maðurinn sje talinn verri
en hann er, skenunir hann sjálfan
og gerir hann verri.
| Utvegsbanki Islands h.f. |
Avaxtið sparifje yðar í Útvegsbanka
íslands h. f.
Vextir á innlánsbók 414% P* a.
Vextir gegn 6 mánaða
viðtökuskírteini 5% p. a.
Vextir eru lagðir við höfuðstólinn
tvisvar á ári og þess vegna raun-
verulega hærri en annarsstaðar.
Um víða veröld.
X-
MIKLIR REYKINGAMENN.
Rússar hafa orð á sjer fyrir að
vera mestu reykingamenn í heimi.
Þeir eru síreykjandi hvar sem þeir
eru, og geta ekki án tóbaks verið.
Og hvergi eru til eins margvíslegar
og skrítnar pipur og í Rússlandi.
Hjer á myndinni sjest gamall sveita-
karl. með pípuna sína, auðvitað
svælandi að vanda. En hún er nokk-
uð fyrirferðamikil og verður tæplega
borin í vasa.
BILLJARDLEIKNI.
Þessi maður, sem hjer birtum vjer
mynd af, varð nýlega heimsmeistari
í biljardspili. Hann heitir Walter
Lindrum og sigraði fyrri heimsmeist-
arann Mac Conachy með 3905 stig-
um í einum leik. Hinn fjekk „að-
eins“ 3262 stig.
Málið sem fór i hunfl ob kött.
Mál Tómasar Jónssonar hafði ver-
ið rannsakað og búið undir að leggj-
ast fyrir Dick William dómara fyr-
ir klukkutíma, en talsmenn stefnda
og kæranda höfðu hvorugur látið
sjá sig. Og vitanlega þýddi ekki að
taka málið fyrir flutningsmanna-
laust.
Stundvislega kl. 9 hafði Tóti lög-
regluþjónn tilkynt, að dómþingsstof-
an væri opin og rjelturinn settur
lögum samkvæmt. Vitnin og áheyr-
endurnir þustu inn í salinn, þar sem
háæruverðugur Williams dómari sat
fyrir miðju borði.
Þorpsbúar höfðu nýlega haldið
jólaskemtun i þessum sal og á veggn-
um bak við dómarasætið lijekk
pappaspjald með þessum alkunnu
orðum: Friður á jörðu og veiþókn-
un yfir mönnunum.
Þessi áletrun virtist nú varla eiga
heima í rjettarsal. Ýmsir áhorfend-
ur gátu ekki að sjer gert að brosa,
er þeir rendu augunum á spjaldið
ettir að þeir höfðu komið sjer fyrir
í sætunum.
Fyrir frainan dómarann sat öðru
meginn Bilti Tómasson, málshöfð-
andi, og beint á móti honum sak-
borningurinn, Tómas Jónsson. Báð-
ir voru bændur og höfðu orðið ó-
sáttir út af skógarhöggsrjetti á skika
niður við Tæralæk. Billi staðhæfði,
að hann hefði keypt rjettinn af eig-
andanum en Tómas var jafn viss
um, að hann hefði keypt þennan
rjett lika. Eigandinn var fjærstadd-
ur en sagt var að náðst hefði vitni
af honum. Þetta var að vísu ekkert
stórmál,, en aðilum fanst annað og
málið býsna flókið.
Vísirarnir á klukkunni skriðu
hægt áfram hringferð sína á skíf-
unni. Nú var liðinn hálfur annar
tími yfir, en ekki bólaði á málaflutn-
ingsmönnunum. Þeir áttu hvor um
sig 30 kílómetra leið í þorpið.
„Kannske þeir hafi lent i ófærð
og bílarnir bilað hjá þeim“, sagði
dómarinn.
„Vegirnir eru afar slæmir núna“,
svaraði Billi, sækjandinn. „Jeg
skrapp til borgarinnar eftir meðul-
um í gærkvöldi og átti í mesta stríði
að komast áfram“.
„Hver er veikur hjá þjer“, spurði
dómarinn spekingslega.
„Milly. Hún hefir fengið nýtt kast.
Það er þessi gamla ilta, sem altaf
er að hrella hana. Hún getur ekki
fengið bót, livar sem leitað er. Hún
var ekki búin að jafna sig, jjegar
jeg fór að heiman í morgun“.
Tómas bærði varirnar, eins og
hann ætlaði að segja eitthvað. Svo
glápti hann niður á tærnar á sjer.
Svo leit hann upp og spurði hægt
og gætilega:
„Er það eftir lungnahimnubólg-
una hjerna forðum, Billi?
„Já, öldungis rjett, Jónsi,“ svar-
aði sækjandinn. ,„Henni kom varla
dúr á auga í alla liðLanga nótt“.
„Hún Marta mín veit óbrigðult ráð
■>'ið því“, sagði ákærði skelfing blið-
ur; „hún móðir hennar kendi henni
]mð og það bregst aldrei. Þegar jeg
var í þaiin veginn að leg"iasl i kör
e'tir lungnahimnubóLguna gerði hún
mig góðan á svipstundu. Ef þú kærð-
ir þig um að....“ hann fitlaði við
úrið, dró það upp úr vasanum og
leit á það.
„Þú mátt reiða þig á, að það vil
jeg gjarna, Jónsi“, svaraði sækjand-
inn fúsum huga. „Jeg er viss um,
að hún Marta dugir henni betur en
allir læknar i Ameríku til samans —
ef þú bara vilt Lofa henni að lita
inn til hennar Milly!“ Það var á-
fergja í röddinni.
„Jeg ætla þá að skreppa heim
undir eirts og fara með hana heim
til þín“, sagði ákærði og stóð upp
og tók hattinn sinn. „Þú bíður hjer
á meðan og athugar þetta mál okk-
ar“.
„Fari má'.ið til fjandans“, sagði
BiI.li. Hann stóð upp og bjó sig til
að fara með andstæðing sínum.
„Jeg met meira að liún Milly fái
heilsuna en þó að jeg eignaðist þessa
skógartorfu alla“.
Málafiutningsmennirnir komu um
liádegi og fóru undir eins inn í rjett-
arsalinn.
„Það situr illa á ykkur að koma
svona seint“, sagði Williams dóm-
ari með þrumandi raust. „Málið átti
að koma fyrir klukkan 9 en nú verð-
ur ekkert úr því. Þið getið eins vel
farið strax heim til ykkar“.
1 stað þess að verða reiðir og ó-
rólegir brostu báðir málaflutnings-
irennirnir. Dómarinn sagði þeim ít-
arlega frá hvað gerst hafði.
„Þeir leiddust út úr rjettarsalnum
eins og bræður“, sagði dómarinn
að lokum. „Einmitt af því að þið
koniuð svona seint, hafið þið valdið
öl.um þessum áheyrendum vonbrigða
og eyðilagt óvenjulega gotí mál!“
Málaflutningsmennirnir hlógu. Og
svo bar annar þeirra fram nýja til-
lögu, sem áður var óþekt i rjettar-
farsreglum:
„Þessir menn voru báðir mestu
dánumenn, herra dómari, og við
vissuin að ef þeir sætu í sama. her-
bcrgi klukkutíma eða svo mundi
eiithvað gerast svo að þeir færu að
tala saman og gleymdu kritnum.
Sannleikurinn er sá, að — þjer megið
ekki halda að við virðum ekki lög
og rjett eins vel fyrir því — sann-
leikurinn er sá, að við koinum of
seint viljandi.
-----x----
Dianora Salviati kbna italska
skáldsins Bartolomeo Frescobaldi
eignaðist alls 58 börn í hjónabandi,
þar af eina fimmbura.
-----x----
Samkvæmt rannsókn visinda-
manna, þar á meðal prófessors
við Changsu-háskólann, sem heitir
Wu-Chung-Cheith, er „gamli Kin-
verjinn" Li-Cliung-Yun, sem oft hefir
verið talað um síðustu árin vegna
aldurshæðar hans, fæddur árið 1677.
Þessi kínverski Metliúsalem man vel
stjórnartið niu keisara og hefir síð-
an Lifað um 20 ár undir lýðveldis-
fyrirkomulaginu. Árið 1827 Ijet
stjórnin færa honum heillaóskir i
tilefni af 150 ára afmæli hans og
aítur fjekk hann opinberar heilla-
óskir 1877, er hann varð 200 ára.
Ilann hefir verið giftur 24 sinnum
og er núlifandi kona hans sextug.