Fálkinn - 29.08.1931, Blaðsíða 5

F A L K I N N
ö
Sunnudags hugleiðing.
Eflir Pjetur Sicjurðsson.
„Sælir eru högværir, þvi aíS
þeir munu landiS erfa“.
Menn hafa liarist á öllum tím-
um um lönd og völd. Enn berj-
ast flokkar það ákaft, að þjóð-
lífið sýkist al' ófriðaranda, vond-
um hugsunum, ljótum orðum,
hatri og kulda. Um livað er
harist? Um völdin. Um „landið".
Munu þá þessir, sem berjast með
þess konar vopnum, „erfa land-
ið?“ Nei, þeir eru ekki í sam-
ræmi við lífslögmál það, er fit-
hlutar erfðuuum gæðum
lifsins. Hinir „hógværu erfa
lamkð“ og þá mun „landið fá
hvild“ frá öllum yfirgangi hins
háværa ófriðaranda. Menn gera
hávaða mikinn um að taka land-
ið, en þótt þeir taki það, þá
nnmu þeir ekki fá lialdið því.
Ilávaða inennirnir erfa ekki
landið, heldur hinir „hógværu".
Ueimurinn er enn sjúkur al'
hvíldarleysi og friðleysi. Menn
deyja unnvörpum al' hjartahil-
un, taugabilun, tæringu og
hungri. Taugakerfi mannkyns-
ins er ekki sterkt, margt reynir
líka á þolgæði þess. Hraði og
spenningur nútíma lífsins er
mikill, kröfurnar stórar, á-
hyggjuefnin mörg. Þar er skort-
ur á styrkjandi hvíld og friði.
Þegar sjerfræðingurinn mikli,
hinn „smurði Guðs“, vildi lækna
þennan sjúkdóm mannanna,
kallaði lil þeirra og sagði: „Kom-
ið til mín, allir þér, sem erfiði
og þunga eru hlaðnir, og jeg
mun veita yður hvíld“, þá
Ijenti liann á meðalið um leið:
„Læriö af mjer, því að jeg er
húgpær og al' hjarta lítillátur,
og f)á skuluð þjcr finna sálum
yðar lwíld“. Hvíldarleysi mann-
anna er sprottið af hógværðar-
leysi þeirra, og hógværðaideysi
þeirra er sprottið af vanþekk-
ingu á lífinu. Sá maður hlýtur
að vera auðmjúkur og hógvær,
sem þekkir dásemdir lífsins.
Sálin er full af aðdáun. Hún
er ástfangin í lifinu. Þar er við-
kvæmni og aiúð, lotning og lil-
heiðsla.
Auðmýktin er voldugri en
hrokinn. Ajiðmýklin gengur
sigrihrósandi at' hólmi. Hinir
„hógværu", hinir „skelfilega
hógværu“, sigra. Þeir munu
taka landið og fá haldið þvi.
Indlands kristnihoðinn frægi,
Stanley Jones minnisl á í einni
hók sinni, livernig Benjamín
Kidd, (sociologist) er liann liafi
í hókinni „The Scicnce ol' Pow-
er“ (orkuvísindi) lalað um
ýmsa orku þá er birst liafi á
liðnum tímum, bendir á sjáll's-
fórnina sem sterkásta aflið.
Ilann bendir á Krist frammi
fyrir l'ílatusi. Kristur er fjötr-
aður, varnarlaus, þyrnikrýndur
og þögull. Hann stendur þar
fulltrúi hógværðarinnar. Píla-
lus situr í hásæti í kommgleg-
um veldisskrúða, sem fulltrúi
Mannætur vatnanna.
Þessi mijnd er af Idnta af borijinni Tebtinjis, sem grafin hefir nerið iipp. Fremst á mgndinni ern leifar
af skála, sem vár lielgaður hinnm héilögu krókódílitm. Þaðan vorn ja rðgöng í krókódíldmiisterið.
Tígrisdýrið er scnnilega það
kvikindi á þurru landi, sem
mönnum stendur mestur stugg-
ur af, ]). e. a. s. þeim, sem livorki
hafa heyrt það eða sjeð. Hag-
skýrslurnar segja, að eiturnöðr-
urnar drepi margfalt fleiri menn
á ári, en tigrisdýr og ljón til sam-
ans. En menn þekkja ekki nöðr-
urnar eins vel og tígrisdýrin, og
þessvegna fá þær ekki eins mikið
rúm í meðvitundinni.
En eitt er vist, og það-er það,
að enginn efast um, hvaða kvik-
indi í fljótum heimsins sje mann
skæðast. Það er krókódillinn,
enda er hann álitinn einskonar
afkomandi risaeðlanna, sem
uppi voru á fyrri járðsögutíma-
bilum. Enda mundi hann vera
líkur á að sjá og þær, ef aðeins
væri lengri undir honum lapp-
irnar. Það er mjög auðvelt forn-
dýral'ræðingum, að rekja ælt
krókódilsins. A eldra jurtatíma-
hilinu, sem svo heitir í jarðfræð-
mismunandi; sumar tegundirn-
ar eru aðcins einn meter á lengd
en aðrar tíu, en svo langir krókó-
dilar eru aðeins lil á Madagas-
kar. Frægastur, eða illræmdast-
ur, allra krókódíla er krókÖdíll-
inn í Níl, enda verður sagan
hest raldn þar. Ilann er 7 metr-
ar á lengil og var einu sinni
hæstráðandi, eigi aðeins í Níl
heldur eínnig í flestum stöðu-
völnunum í Afríku, ef trúa má
fornum sögnum. Og liann var
/ tebtnnes (Krokodillopolis) hafa menn fnndið þessa Þanmg mijndnðu Forneggptar goðið Sebek: Manns-
higmgnd, sem er með mjög skraiitlegnm litnm. Ilnn Ukama og krókódilshöfnð. Þeir, sein trúðu á Sebek
hefir vcrið í nmsteri bæjarins og sgnir giiðinn trúðu hkit á krokódilinn.
Sebek. Að neðan t. v. er mgnd af
heimsríkisins voldugasta. Krist-
ur reynist sigurvegarinn. Hann
fær völdin. Pílatus og'Rómarík-
ið tapa. Voðalegasta þögnin
varð sterkasta vörnin, dýpsta
hógværðin voldugasta aflið,
fullkomnasta niðurlægingin
uppliefðin mesta. Sigurvegar-
inn segir: „lærið af mér“, -
„liógværð", og þér munið „erfa
landið“ og l'inna sálum yðar
hvild“.
krókodiln nm.
imii var liann liófdýr, en á næstu
öldum eyddist landið og vatnið
óx, og ])á hreyttist hann þannig,
að honum var eins vel kleyft eða
hetur að lifa i ám. Dýrafræð-
ingarnir segja, að nú muni vera
til eitthvað um 2ö mismunandi
tegundir af krókódilum. Þeir
verða að lifa áratugi til þcss að
verða fullþroska, en geta liins-
vegar orðið fjörgamlir; að
minsta kosti margra manns-
aldra. Stærðin á þeim er mjög
harðsljöri i þá daga. Almenn-
ingur gat ekkert við hann ráð-
ið, ])angað lil skotvoþnin komu
lil sögunnar. En nú er það af
sem áður var. Nú er krókódíll-
inn orðinn sjaldgæfur í Nil.
Skotvopn nútimans og veiði-
girnd Evrópumanna hafa svifl
])ennan skjaldkommg Nilar
völdum.
En Nílarkrókódíllinn er ó-
dauðlegur að ])ví leyti, að hann
er samfljettaður trúarhrögðum
Egypta og ])ar lifir liann öldum