Fálkinn - 05.03.1932, Side 3

F A L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Villi- Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmclaslj.: Sravar Hjaltested.
A ðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavik. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa í Oslo:
A n l o n S c h j ö t h s g a d e 14.
BlaðiS kemur úl hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura inillimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraþankar.
„íslendingar viljum vjer allir
vera!“ I’etta gamla orðtak Fjölnis-
manna lifir enn og margir bregða
því fyrir sig, bæði í tima og ótíma.
En sje þetta í alvöru mælt að jafn-
aði, en ekki notað sem slagorð lil
þess að hylja vanmátt sinn eða
hræsna, verður ]>ví ekki neitað, að
viljinn er ,,í veiku gildi“ og að við
getum tekið undir og sagt með post-
tilanum: „Hið góða, sem jeg vil, geri
jeg ekki“.
Nú nuin það vera sönnu næst, ls-
lendingar vilja vera þjóðræknir
menn og þegar þeim geíast alvar-
leg mál til þess að glíma við þá
reynast þeir vel. Þeir sýndu það i
sambandsmálinu. En það er eins og
almenningi sje ekki farið að skiljast,
að menn geta sýnt þjóðrækni í fleiru
en stjórnarfarslegri sjálfstæðisbar-
átty. Vitanlega er þetta af þvi að
það er lengst siðan farið var að
vekja íslendinga i þ.eiin efnum. Nú
eru íslendingar einhuga um, að
stimpla hvern þann islending, sem
gengi crindi erlends valds þannig að
það kæmi i bága við sjálfstæði þjóð-
arinnar, sem landráðamann og velja
honum nafilið Efíalles.
Gönnil eru ummæli herkonungs-
ins um það, að sú borg væri vinn-
andi, sem hægt væri að koma asna
klyfjuðum gulli inn um hliðin á.
Þar átti hann við mútur og fríð-
indag'jafir og enn er sá siður ríkur
i hcimi hjer, þó margt annað hafi
breyst. En nú á timuni er það fleira
i ætt við peninga, sem kemur til
grcina. Það má segja að peningarn-
ir sjeu undirstöðuvopn allra annara
vopna. Fyrriun gal konungur fá-
tækrar þjóðar unnið þær riku undir
sig; þá skar úr hvor beittari liafði
vopnin, harðskeyttari hermennina
Og meira vilið. Nú er alt þetta orðið
hreyll. Nú eru styrjaldirnar háðar
án þess að skotið sje af hyssu eða
blóðdropa úthelt styrjaldirnar,
sem háðíir eru á ,friðarlímum‘. Eulln-
aðarsigurinn er ekki unninn á svip-
sluiulu, það verður stundum að hiða
eftir honum tugí ára, en hann vinst.
Þar eru peningarnir að verki. Og
því fátækari sem þjóðin ér, þvi fljót-
unnari er l>essi sigur á henni.
íslendingar eru fátæk þjóð í fram-
tiðarlandi, sem loks er farið ;ið not-
ast þeim. En þó þeir vilji gjarnan
vera íslendingar þá eru þeir ])að
ekki. Þeir gleyma fjárhagshlið s.jálf-
stæðisins. Gleyma að nota islenslui
skipin, glcyma þvi að kaupa íslensku
vöruna ]>angað til þeir skilja al-
vöruna. Það er vonandi að þeir
geri sjer grein fyrir alvörusvip yf-
irstandandi tíma og hagi sjer þar
eltir. Að þeir muni, að „islenska
vikan“ á að margfaldast með fimtíu
og tveimur á livcrju ári, ef duga skal.
Flugleiðin yfir islaud.
Nána liggur fyrir þinginu beiðni
frá stœrsta flagfjelagi Banda-
rikjanna, „Transamerican Air-
lines Corporation“ beiðni um
að mega gera hjer á landi nauð-
synleg mannvirki til þess að geta
komið á reglnbundnum flugferð-
unimilliAmeriku ogEvrópu með
viðkomu hjer á landi. Vmboðs-
maðtir þessa fjelags er Guð-
mundur Grímsson dómari, einn
af allra kunnustu Islendingum
vestan hafs og nýtur þar trausts
og vinsœlda allra. Var hann
fulltrúi North Dakotafylkis á
Alþingishátíðinni í hittifyrra og
hafði þái ekki komið hingað til
lands síðan hann flutli vestur.
Fálkinn mun bráðlega flytja it-
arlega grein um norðiir-flug-
leiðina ásamt myndum og upp-
dráttum af leiðinni.
Einar Kristjánsson söngvari ú fgrir
hönditm, ef honiun endasl efni og
heilsa til ]>ess að Ijúka söngnámi
sinn. ttann vakti athijgli hjer fyrir
nokkram árnm fyrir sjerstaklega
blivfallega rödd og varð það til þess
að hann rjeðsl i að fara ntan til
frekara náms. Kom aftnr heim hing-
að siðastliðið siunar og Ijet ]>á til
sín hegra viða og fjeklc hinar ágæl-
nstn viðtökur. i haust er hann fór
ntan varð titviljunin honum hlið-
holl og breytti hann þá áætlnn og
fór lil Dresden og er jnir við nám
i vetnr, nntlir handleiðslii tónlista-
skólnsljórans, prófessors Waldemar
Slaegemann, sem hefir regnst hon-
nm hið brsta.
Ilinn 17. jan. í vetnr veitlist Ein-
ari tækifæri til að komn fram o])in-
berlega fgrir áhegréndnr, sem ekki
katla alt ömmn sína í tónlistarefn-
nm. Var þar saman komið flest besta
iónlistafólk borgarinnar og margt
slórmenni annað, svo sem ráðherr-
ar Saxlands snmir, borgarstjórinn i
Dresden o. fl. og var samkoman
haldin i hátíðarsal ráðhússins. harnu
fór Einar með þrjú islensk lög, en
varð að sgngja ankalag og valdi til
þess „La Dttnza“ eftir Rossini. í rit-
tlómi eins blaðsins segir, að hann
hafi snngið „forknnnar vel“, annað
blaðið kallar hann ,,frábærlega vel
gefinn íslenskan tenórsöngvara, með
raddbtæ sem ininnir á Vilhelm Her-
oltt“. Og i jiriðja blaðinu stendur,
að söngnr Einars og lögin, sem lmnn
l'ór með hafi vakið sjerstaka athggli
og segir þar, tið raddbeitingin hafi
mint á ítalska söngaðferð og með-
ferðin hafi verið mjög hugnæm.
Islenskn lögin sem Einar söng vorn
„Angun bláu“, Þess bera menn sár“
og „Svanasöngnr á heiði". Var Ein-
ar kallaður fram átta sinnum og
vann stórsigur á áhegrendum sín-
um. Einar á að sgngja stór hlut-
verk i tveimur óperiim, sem skólinn
sýnir i vetur og hefir ank þess von
nm, að fá að sgngja hlutverk á söiig-
leikhiisinu þegar i vetur.
Það er víst einsdæmi um upprenn-
andi söngvara, að þeim miði eins
fljáít áfram að markinu og Einari
hefir gerl það sem komið er, þvi að
námsvegur listamanna er langur,
ekki sist söngvaranna. Miinu allir
íslendingar gleðjast gfir gengi þessa
unga og viðfeldna manns og óska
honum áframhaldandi gæfu og
gengis.
/ -ExNN-
fJ.maS' /.. A
Jl °táó y'c óyDm-., ÚcX- yz.
A/u^y,r'o7A'’t:xury-L .^(Lesrri <a.//c
ó ■: 'C 't. (V ,■ ,,1.0 r(. r /ó. 'C'
f -. ' "
’Z-'XNZ o'CZæ/'í'S'lXl.'SÍ
,u,/t ,/f/a. Je/ft y s c ///
7 X , , . 4 ; ■ * s /■■ '
Ætz/'E/i-
■V //V ^

7:J/
Frti Guðrún Geirs-
dóttir hefur bgrjað
á þeirri nýlnndn, að
stofna til skriftar-
námskeiðs hjer í bæ,
og sgnir mgndin
hjer að ofan, skrift
eins nemanda i
bgrjun og lok nám-
skeiðsins. Námskeið
þetta er eingöngu
'etlað fgrir fullorðna.
Það er alkunniigt að
skrifl margra er
harla mikið ábóta-
vant, og er mörgum
manni rann að þvi,
eð hafa ekki kom-
ist npp á að skrifa
sæmilega höntl, því
að Ijót og klaufaleg
skrift vekúr ætíð
helthir leiðinlegar
hugmgndir um þann
er skrifað hefur.
Þetta er ekki sist
bagalegt fgrir þti, sem stundu ein-
hver skrifstofu- eða ritstörf, þvi að
þóll mikið sje nií farið að nota rit-
vjelar, þá verður ekki hjá þvi kom-
ist að skrifa ýmislegt með hendinni
og góð rithönd er þvi sjálfsagt skil-
grði fgrir hvern skrifstofumann, en
prýði er hún fgrir alla. En hingað
til hafa þeir, sem komnir ern af
skólaaldri ekki till kost á neinni
leiðbeiningti til þess að lagfæra rit-
htintl sina. Nokkra fgrirhöfn kostar
það vitanlega fgrir illa skrifandi
mann, að bregta skrifl sinni i lag-
lega rithönd, en ekki meir en svo,
að þc.ð æiti engan að hræða, sem
gjarnan vill skrifa betur en hann
gerir. Skriftarnámskeiðið stendur
gfir i I) viknr, 1Va slund tvisvar i
viku á kveldin, eða 1S stundir alls.
A þessum tima hefur nemendum
tekist að lagfæra mjög rithönd sina
og margir hafa ntið góðri ritliönd
svo sem sjtí má ti hinu prentaða sýn-
ishorni og fleirum er sýntl haftt ver-
ið i búðaglugga Sigf. Egmnndsson-
ar.
Frú Kristjana Siyurðardótlir,
Kirkjubóli við ísafjörð, vurð
sextug i yær.
herinn 1S7(> og var i Zulustyrjöld-
inni sem riddaraliðsforingi 1888.
Þcgar Búastriðið hófst var hann
skipaður herstjóri í Mafeking og
varði hæinn, þó mjög illa væri hann
víggirtur, í sjö mánuði en þá kom
honum hjálp. Síðar var liann gerð-
ur yfirumsjónarmaður riddara|iðs-
Framhald tí bls, 15.
Baden Powell 75 ára
Minn 22. febrúar varð yfir-
foringi allra skáfa heimsins hálf-
áttræður. Hann hefir nú hlotið lá-
varðstign, en þektist svo vel áður
undir nafninu Sir Bobert Baden-
Fowell, að lávarðsheitið hefir ekki
fest sig við hann. Og um ókomna
áralugi eða aldir mun nafnið Robert
Baden-Powell lifa.
Hann fæddist árið 1857 en gekk í