Fálkinn - 25.06.1932, Blaðsíða 6

(j
F Á L K 1 N N
Sunnudags hugleiðing.
Leyndardómar Arabíu.
Afleiðing rjeitlœtingarinnar.
Eftir Chr. Hansen.
Hóm. (i: 11.
Þannig skuluS þje.r og úlít;i
yðui' sjálfa vera dauða synd-
inni, en lifandi GuSi fyrir
samfjelagið viS Krist Jesúm.
í enf*u eru verkanir rjettlæt-
ingarinnar jafn gagngjörðar,
eins og í afstöðu vorri til synd-
arinnar. Það liggur í rjettlæting-
arhugtákinu sjálfu. Ef það: að
vera rjettlættur af Guðs náð
í'vrir trúna, táknar ekki tví-
mælalaus trygðrof við syndina,
þá er „rjettlætingin" ekki ann-
að en marklaust hjal. Að njóta
ávaxta rjettlætingarinnar, sem
við lásum um siðast, en lifa eft-
ir sem áðnr i vísvitandi svnd,
það er lirein og bein fjarstæða.
Guð vill ekki nje getur talið
þann mann rjettlættan, sem
ekki segir algjört skilið við
syndina, nje heldur látið hann
(iðlast nýtt líf.
Að „syndga upp á náðina“,
[)að er að g'anga með ráðnum
lutg undii' reiði Guðs. Ljáðu því
syndinni aldrei lausan taum, en
láttu allar gömlu syndatilhneig-
ingarnar dejrja þeim dauða,
sem þeim var ákveðinn á þeirri
stundu, er þú varst skírður.
Með þeim einum hætti verður
})a'ð að sannindum, að „hinn
gamli maður er krossfestur með
Kristi til dauða“. Sársauki er
því ekki samfara, eins og marg-
ir þó halda. Adam gamli er að
visu lífsseigur; það tekur oft
alla æfi, áður en ltið gamla er
afmáð og alt orðið nýtt; en har-
áttan sú hefir sín góðu laun í
sjer fólgin. Sjertu i sannleika
dauður syndinni, þá nær það
engri átt, að láta liana hafa
nokkurt vald á líkama þinum.
Að deyja syndinni það er
sjálfsögð afleiðing rjettlæting-
arinnai; og óumflýjanlegt skil-
yrði liins nýja lífs í Guði fyrir
samfjelágið við Krist Jesúm.
A. Jóh.
SÆLL ER SÁ MAÐUR,
er eigi fer að ráðum óguðlegra,
eigi gengur á vegi syndaranna
og eigi situr í hóp háðgjarnra,
heldur hefir vndi af lögmáli
Drottins
og hugleiðir lögmál hans dag
og nótt.
Hann er sem trje, gróðursett
hjá vatnslækjum,
er her ávöxt sinn á rjettum
tima.
og hlöð þess visna ekki;
og alt er hann gjörir lánast
honum.
Drottinn jiekkir veg' rjettlátra,
cn vegur óguðlegra endar á
vegleysu.
Sálm. 1: i—3, 6.
hessi mynd er eklci frá New York heldur frá bænnm Tarim inni í eyðimörk Arabíu. Skýjakljúfarnir eru
sambygðir og myndu hlnta af borgarmúrnum. Byggingarstíllinn ber menjar um áhrif frá Grikklandi, Ind-
landi og Egyptalandi.
Þó að nýir og nýir rannsókn-
arleiðangrar sjeu gerðir út á
hverju ári þá er enn eftir nóg
af viðfangsefnum handa land-
könnuðum. Enn hefir engum
tekist að ráða gátur hæsta fjalls
ins i heimi, enn er liið mikla
land kringum suðurskautið ó-
rannsakað að miklu levti, og
sama er að segja um stór land-
svæði í Afríku, Suður-Ameriku
Ástralíu og Asíu. Jafnvel ekki
stærra land en ísland er geymir
enn stór órannsökuð svæði, að
ekki sje minst á stóra nágrann-
ann í vestri, Grænland. Ilinir
svokölluðu „hvitu blettir“ á
landahrjefunum, þ. e. staðir sem
ekki hafa verið mæklir eða
kannaðir eru enn margir.
Núna i vor gafst ný sönnun á
þessu. Sú fregn harst út, að suð-
m í evðimörku Arabíu hefði
fundist merkilegar menjar, sem
engan hefði rent grun í áður.
Að vísu hefir Arabía lengi verið
lokað land að mestn, en hins
vegar hafa hvitir menn haft svo
mikil mök við yyðimerkurbú-
ana þar, að ótrúlegt var, að svo
merkar menjar skyldu 'ekki
liafa spurst fyr.
annan. Virðast þessir menn ekki
sammála nema um eitt; að
varna öllum hvítum mönnum
inngöngu í landið.
Hellfritz varð það til happs,
að hann komst í vinfengi við
einn höfðingjann, sem kallar
jsig soldáninn af Makolla og
liggur ríki hans að suðaustan-
Varðturn í bœnum Hordea.
Tildrög þessarar uppgötvun-
ai eru þau, að þýskur vísinda-
maður og landkönnuður, sem
heitir Hans Hellfrilz varð fvrir
því óhappi að fara lengra inn
í eyðimörk Suður-Arabíu en
hann hafði ætlað sjer. Á þessar
slóðir hafa engir Erópumenn
komið svo kunnugt sje, eða
rjettara sagt að enginn hefir
komið þaðan aftur, svo að eng-
in vitneskja hefir fengist um
þessi landsvæði. Þarna lifa her-
skáir menn og alveg ókunnugir
siðmenningu Evrópumanna og
eru á hreinu miðaldarstigi. Þeir
eiga i sifeldur erjum innbyrðis
og liver flokkurinn herjar á
Sjö hæða hátt hús i Terim. Húsin
pru bygð eins og kastalar, til jress
að geta varist árásum óvinanna.