Fálkinn - 25.06.1932, Blaðsíða 12

12
F A L K 1 N N
Fæst í öllum verslunum.
------ VIKURITIB ---------------1
Útkomið:
I. Sabantini: Hefnd , . . 3.80
II. Bridges: Rauða húsið . 3.00
III. — Strokumaðurinn 4.00
IV. Horler: Dr. Vívant . . 3.00
V. C. Hamilton: Hneyksli . 4.00
í prentun:
Pli. Oppenheim: Leyniskjölin.
Zane Grey: Ljóssporið.
Biöjiö bóksala þann, sem þjer
skiftiö við, um bækurnar.
Fyrir eina
40 anra ð viku
Getur þú veitt þjer og heim-
ili þínu bestu únægju tvo
daga vikunnar, laugardag og
sunnudag. Ekkert blað er
skemtilegra og fróðlegra en
*f» Alll með islenskiiii) skrpiiin' +
Munið Herbertsprent. Bankastr.
Fyrir kvenfólkið.
Myndin sýnir unga kvikmyndcdeik-
konu hjá Metro-Goldwyn. lleitir
hún Janet Currie. Stúlkan er í bað-
fötum af Jjeirri gerð, sem blöðin á-
lita að verði notuð árið 19b0. Þeir
sjá til, sem þá lifa.
Landssýningin og
kvenfólkið.
Þegar íslenska vikan var
haldin í vetur, var þess getið
lijer í blaðinu, að illa færi á því,
live lítið gætti þar kvenlegrar
iðju og iðnaðar. Nú var iðnsýn-
ingin opnuð á sunnudaginn var,
í harnaskólanum við Tjörnina
og þó að betur hefði mátt vera,
hefir kvenfólkið lagt þar tals-
verðan skerf til málanna, bæði
að vöxtum og gildi.
Soffía Stefánsdóttir, Eiríks-
sonar liins oddliaga, sýnir þar
ýmsa muni skorna i tré og eru
þeir talandi vottur þess, að tré-
skurður er list, sem eigi þarf að
láta ver konum en körlum, enda
mikið nákvæmnisverk, sem
reynir á fimleik handarinnar.
Hefir Soffia erft gáfu föður
sins og nuniið af lionum kunn-
áttuna, svo að verk hennar eru
afbragð og auk þess frumleg að
gerð.
Margrét Teitsdóttir frá Hóli
i Hörðudal sýnir salúnsofið á-
klæði á legubekk, prýðisvel
unnið. Fram á síðustu aldamót
var salúnsvefnaður tíðkaður
mjög víða, en er nú sjaldgæfur
nema helst hjá þeim, sem starfa
að viðreisn innlends iðnaðar.
Salúnsklæði sóma sjer mjög vel
á legubekkjum og eru bæði
þjóðlegri og endingarbetri en
innfluttu áklæðin, sem auk þess
cru dýr og velkjast fljótt. Ann-
að áklæði, heklað, sýnir Anna
Björnsdóttir hjúkrunarkona.
Það er mjög fallegt, en endist
að líkindum stutt á móts við
salúnsklæðin.
Prjónastofan Malin, sem rek-
in er af ungfrú M. lljartardótt-
ur, er þegar orðin að góðu kunn
í Reykjavík, og sennilega víðar
um land, fyrir smekklegt og
haldgott prjónles. Sýnishorn af
þvi eru á sýningunni og er vert
að veita því athygli. Hjer er um
að ræða íslenskan iðnað, sem
ætti að eiga mikla framtíð fyrir
höndum ef vel væri, því að það
er ekki skammlaust, hve mikið
ei flutt Iijer inn af prjónlesi. Og
þó að flvtja þyrfti inn útlent
band til þess að fullnægja kröf-
um þeirra, sem ekki vilja ís-
lenskt ullarband, er ekki hent-
ar i ýmist prjónles, þá má segja
að betri sje hálfur skaði en all-
ur. - Ingunn Einarsdóttir á
Bjarmalandi sýnir einnig ýmis-
konar prjónles, góðan og gildan
heimilisiðnað í orðsins bestu
merkingu. En óneitanlega
hefðu þær átt að vera fleiri,
konurnar, sem þetta gerðu.
Lifstykkjabúðin, sem er rek-
in af Elísabetu Kristjánsdóttur,
hefir þarna fjölbreytta sýningu.
Að vísu mun sá iðnaður að
mestu gerður úr útlendu efni,
en öll sú mikla vinna, sem er
á þessum varningi er íslensk að
öllu leyti og virðist vera svo
vönduð, að engin þörf sje á, að
láta útlendinga vinna að þessu
fyrir sig.
Rigmor Hansen sýnir margar
tegundir af lampaskemium.
Þetta er iðnaður, sem eingöngu
er unninn af kvenfólki hjer á
landi og hafa risið upp eigi fáar
skermagerðir hjer í Reykjavík
á síðari árum. Mætti eflaust
fullnægja íslenskum markaði
að öllu leyti á þessu sviði, með
islenskri framleiðslu.
Þá sýnir Gróa Dallioff ýmis-
konar gull- og silfursmíðar, m.
a. víravirki, mjög haglega gert.
Hjer er um hagleiksvinnu að
ræða, ekki siður en trjeskurð-
inn, vinnu sem kvenfólk ætti
að standa eigi miður að vígi
með að leysa vel af hendi en
karlmenn. Enda munu það
vera þó nokkrar stúlkur hjer á
landi, sem stunda gullsmíði. —
G. S.
er heitið á kaffi-
bæti sem er
NOTAÐUR og
LOFAÐUR um
LAND ALT. Hann
er búinn til úr
ÚRVALSEFNUM
framleiddur af
í s I e n s k u m
vrrkamönnum
og fyrirtækið er
ALÍSLENSKT.
Munið að það er
G. S.
sem þjer eigið að
nota í kaffið.
PóithfinL 2
Reykjavík
SlHU Ml, IM
•*
M (bamkv.it).)
Alislenskt fyrirtækl.
Allsk. bruua- og sjó-vótryggingar.
Hvergl betrl n)e árel6anlegrl vlfiiklttl.
Lelttfi upplýilnga hjá nresta umbofiimannl.
Hversvegna ekki úrsmíði lika?
Það þarf fingranæmleik ekki
síður.
Loks sýna ljósmyndastofur
tveggja kvenna, Sigríðar Zoéga
í Reykjavík, og Önnu Jónsdótt-
ur í Hafnarfirði, fjölda ljós-
mynda og er margt af þeim
prýðilegt, enda er ljósmynda-
gerð iðn, sem ætti að láta kven-
fólki vel.
Er nú upptalið það, sem sýnt
er á Iðnsýningunni undir nafni
kvenþjóðarinnar. Er það henni
til sóma, það sem það nær. En
þajð er of lítið. Hversvegna ekki
m<fira af prjónlesi og listvefn-
aðj, hversvegna ekki útsaum,
sem íslenskar konur iðka svo
mikið og eigi við verri orðstír
en útlendar? Og fleira mætti
telja.
En vitanlega má sjá margt
annað þarna á sýningunni, sem
unnið er af kvenfólki í ríkara
mapli en karlmönnum. Margar
tegundir iðnaðar eru að meira
eða minna leyti unnar af kven-
höndum, fremur en karla, svo
sem dúkarnir úr klæðagerðun-
um, kexið frá Frón, sjóklæðin
o. m. fl.
Iðnsýningin nýja verður að
teljast mjög sómasamleg í alla
staði. En væri það ekki athug-
unarvert fyrir kvenfólkið, að
bæta hana upp, með sjepstakri
kveniðnasýningu sem allra
fvrst ?
Best er að anglýsa ( Fállannm