Fálkinn - 11.02.1933, Blaðsíða 6

F Á L K I N N
ft
Sunnudags hugleiðing.
llndirlníningur.
El'tir Qlferi Riccird.
Miillh. :i:2.
Gjörið iörim, |ivi aíS himna
ríki er nálægl.
Eins oí> æðandi vorþeyr koni
.ióhannes skírari og' ljet dóms-
orðin dvnja á ísraelsmönnum,
er ljetu undan svigna, sem ung-
ar eikur i skógi. En það var
sumarsól himnaríkis, sem hanu
hringdi í garð.
Við eigum cinnig okkar Jc’
hannes, bæði þú og jeg, hvor á
sinn hátt. í’að ei- ætíð einhver
umiirbúnngur, áður en Guð
lramkvæmir sill mikla verk i
mannssáJinni. Látuni þó ekki
slaðar numið hjá þeim, er hlot-
ið Hefir undirhúningshlutverk
Jóliannesar, en nrinnumst lians
lúnsvegar með þakklátum huga.
Ilver var liann? Presturinn, sem
fermdi þig? eða einhver æsku-
vinur þinn? Eða var það faðir
þinn sjálfur eða móðir þín?
Eða máski' einhver góð bók,
sem þú lasl? Hallgrímur Pjet-
nrsson cða Jón Vidalín? Eða
var það máske enginn sjerstak-
nr, sem á andlegum umbrota-
timum æsku þinnar benti þjer
á Guðs lambið, heldur Guð
sjálfur, sem kallaði á þig í æð-
ondi stormum lífsins, veikind-
um og vonhrgðum, eða i sár-
uni söknuði?
Nemuin ekki slaðar við und-
irbúninghm. Hjálpræðið sjálft
er ekki í honum fólgið. Heróp
hans er aðeins þetta: „Hininá-
ríki er nálægi". Dýrðarríkið
mikla með öllum þess gjöfum:
rjettlæti, l'riði og fögnuði í
Heilögum Anda (Róm. 14:17).
Guðs eilifa sólskinsland, með
nýrri náð Iivern nýjan dag, í
sælu samfjelagi með öðrum
hörnum hans, og áiuegjulegu
a-fistarfi, sem nær til eilífðar.
Og vegurinn milli undirbún-
i’ugs og hjálpræðis, hliðið milli
vorvinda og sumarsólar, það er
hið sama fyrir alla, sem sje
þetta: „Gjörið iðrun!“
(„Tag og læs“). /í. .lúh.
I»ín miskunn, ó Guð!
Drottinn, lil himna nær miskunn
þin,
lil skýjanna trúfesti þín;
rjettlæti þitf er sem fjöll Guðs,
dómar þinir sem reginhaf
llversu dýrmæt er miskunn þin,
ó Guð;
mannanna börn leita ha'lis
í skugga vængja þinna.
lljá þjer er uppspretta lífsins,
i þínu Ijósi sjáum vjer ljós.
Sálm. .'!ö.
Leon Gambetta.
Iljcr cr sjahlcfiví nu/iul, scm sijiúr
lnftför Gamhetta frá Paris 7. olctó-
hcr 1870. / horninu cr nij/ntl af
Gamhetta.
Stjórnmálastarf Gamhetta er
merkur og sjálfstæður þátlur i
sögu Frakklands og örlagarík-
ur þáttur. Því að það varð hlut-
skifti þessa manns að lýsa vfir
því lýðveldi í Frakklandi, sem
enn stendur og það varð líka
hlutskifti hans að efla og styrkja
þetta unga lýðveldi. Ilann starf-
aði ekki að stjórnmálum nema
tólf ár og er sljórnmálaferill
hans því tiltölulega stutlux*, en
þess rikari er liann af viðburð-
um og varanlegum árangri. Og
svo mikill var sigur Gambetta
á þessu stutta skeiði, að þegar
andlátsfregn lians barst út varð
einum helsta andstæðingi hans
þetla að orði: „Þetla fráfall er
Frakklandi ósigur!“
í dag stauda flciri minnis-
merki Gambella víða um Frakk
land on ininnismerki Napoleons
og hinn .'51. desember mintust
Frakkar hins ötula forvígis-
manns lýðveldisins með aðdáun
og virðingu.
I.ífsferill Gamhella var fjöl-
hi evtilegur og fullur æfintýra.
Ilanu fæddist árið 1X,4<S i hæn-
um Galiors, og var eins og nafn-
ið hendir lil, sonur ilalsks manns
sem þangað hal'ði fhiLst. Hann
gerðist málaflulningsiuaður og
fiulli ýms stórmál fyrir rjetli
með svo góðum árangri, að al-
menningur fór að laka cftir
lionum. Jafnframt fylgdist hann
vel með stjórnmálum þeirra
tíma og varð eldrauður lýðveld-
issinni. Einkum varð Bauclin-
málið svonefnda Itl þess að
vekja alhygli á hinum unga
HINN 31. DESEMBEIi SÍÐAST LIÐINN VORN FIMTIU ÁR
LIÐIN SÍÐAN LEON GAMBETTA, HINN ELDHEITI FRANSKI
ÆTTJARÐ.4RVINUR EN SVARNI HATITRSMAÐUR KEISARA-
DÆMISIINS ANDAÐIST.
lögfræðingi. Baudin var þing-
maður og ákveðinn lýðveld-
issinni og var drepinn þegar
Napoleon III. gerði hyltinguna
2. des 1851. Á næstu árum á eft-
ir efidist andstæðingaflokkur
Napoleons mjög í Frakklandi og
u þoim árum var ])að, að þrjú
hlöð efndu lil samskota til þess
að reisa Baudin minnismerki.
Keisarastjórnin svaraði þessu
með þvi móti að höfða mál gegn
rilsjórunum, cn einn þeirra
fjekk Gambetla sem verjanda
sinn.
Morguninn 11. nóvember 18(i8
var afn Gambctta flestum ó-
kunnugt en um kvöldið kyntist
liver einasti blaðalesandi því og
næsln daga lásu menn það i
dálkum heimsblaðanna. Mála-
flutningsmanninum unga hafði
verið falið að gerast verjandi,
en i stað |)ess gerðist hann á-
kærandi. Ilann sneri sjer með
gremjufyltri og ákafri ákæru
gegn öðru keisaradæminu, kall-
aði Napoleon III. og þjóna hans
„Catilinu og samsektarmenn
hans“ og sló því föstu, að þetta
mál væri „einvígi milli rjettar
og ofheIdis“ milli laga og
hnefarjettar.
GAMBETTA Vitanlega voru
SIGRAR. — í'itstjórarnir þrír
dæmdir við
öðru var ekki að búast undir þá-
verandi stjórnarfari. En úrslil-
in urðu oigi að síður sigur fyrir
Gambetta og varð hann eftir
þetta fremstur í hinum vaxandi
flokki franskra lýðveldissinna.
Stjórnin gerði margar tilraunii
lil ])ess að bægja honum frá op-
inberri þáttöku í stjóriunálum,
en þær urðu aðeins til þess að
auka honimi fylgi. Við kosn-
ingarnar 1809 var hann kosinn
í’i þing i Marseille og fjekk 7000
atkvæða meirihluta gegn and-
stæðingnum, sem var livorki
ineira nje minna en frændi
keisarans, Ferdinand de Lesseps,
sem frægur varð fyrir það að
hann stjórnaði gerð Suesskurðs-
ins. Við þessar kosningar tvö-
faldaðist tala lýðveldissinna og
margir loru að spá keisaradæm-
inu feigð.
A N DSTÆDIN GUR Hinn 15.
STRÍÐSINS.-------júli 1870
s a m þ y k l i
I ranska þingið að segja Prússlnn
stríð á liendur. Gambetta barð-
ist gegn þessu með lmúum pg
linefum og svo gerðu einnig aðr-
ir mæljr menn, svo sem Thiers
og Grevv. Ilann krafðist þess að
öll skevti, sem höfðu farið milli
stjórnanna í Paris og Berlín út
af deilunni, yrðu lesin upp i
allra áheyrn á þingi, svo að
liægt væri að mynda sjer rök-
studda skoðun á því, hvorníg
málið horfði við i raun og veru
hvort heiðri Frakklands hefði
verið mishoðið eða eigi á fundi
þeim, sem þcir áttu með sjer í
Ems Prússakonungur og franski
sendiherrann. Það kom siðar í
ljós, að ef móðgunarmál þetta
hefði vcrið birt, eins og ])að var
í raun og veru, nuindi sennilega
ekkert hala orðið úr stríðinu.
En krafan um þetta varð árang-
urslaus. Stjórnin vildi stríð. Tcn
ingunum var kastað. A næsl-
unni kom það bctur í ljós on
nokkurnlhna áður, hvert mikil-
menni Gamhelta var. Frá þeirri
slundu, að styrjöldin var afráð-
in, kvaðst liann aðeins liafa eina
lnigsjón, þrátl fyrir það, að hann
liafði harist gegn stvrjöldinni:
heiður fána ættjarðarinnar.
Hann var þannig ekki einn i
hópi þeirra tíu þingmanna, sem
greiddu atkvæði gegn fjáryeit-
ingunum lil ófriðarins, og þegar
útsjeð var um það i næsta á-
gústmánuði, að Frakkar gætu
unnið slríðið, var hann einna á-
kalasti talsinaðúr fyrir því, að
þjóðin tæki á því, sem hún ælti
til og ræki óvinina úr landinu.
NAPOLEON Aðfaranóll ii.
SETTUR AF. seplemhcr stóð
stjórnin rápþrota
uppi er henni bárust hörnumga-
tiðindi frá Sedan: að Napoleon
keisari og allur her Mac Mahons
marskálks hefði orðið að ganga
á vald Prússum. Þingið var hik-
andi og hopandi og vissi eigi
livað til hragðs skyldi taka
llinn I. septemher hjeldu þús-
undir Parisahúa i fylkingu til
Palais Bourhon, á fund þings-
ins og hleyptu öllu i uppnám.
Þá var það aðeins einn maður,
sem gat fengið hljóð: Leon
Gambetta. Áður en nokkurn
varði var hann kominn upp i
ræðustólinn og kallaði með
þrumandi rödd:
Skiipmi/nrl af Gambetta.