Fálkinn - 19.08.1933, Síða 13

F Á L K I N N
13
Setjiðþið samanl 15
Þrenn verðlaun: kr. 5, 3 oq 2.
1 ........................
2 ........................
:í........................
4.........................
6.........................
/.........................
8.........................
b.........................
10..............•...........
11 .........................
12 ........................
SAMSTÖFURNAR
a—a—a—an—ann—ar—ar—e—es—
hann—i-—jaS—jó—land—naf—nant
—ni—niv—o—on—or—orr—ógn—se
sed—spá—sím—vill.
1. Karlmannsnafn.
2. ítalskur stjórnmálamaður.
3. Borg á Frakklandi.
4. Kvenmannsnafn.
5. Karlmannsnafn.
(5. Rönd.
7. HræSilegur spádómur.
8. Smíðaáhald.
i). Borg á Spáni.
10. Frægur bær úr stríðinu 1870
—'71.
11. Útlendur fugl.
12. Borg i Assyrfu.
Samstöfurnar eru alls 28 og á að
setja þær saman í 13 orð í samræmi
við það sem orðin eiga að tákna,
þannig að fremstu stafirnir i orðun-
uin, taldir ofan frá og niður og öft-
ustu stafirnir, taldir að neðan og
upp, myndi nöfn tveggja alþingism.
Strykið yfir hverja samstöfu um leið
og þjer notið hana í orð og skrifið
orðið á listann til vinstri. Nota má
iná ð sem d og i sem í, a sem á,
og u sem ti.
Sendið „Fálkanum", Bankastræti
3 lausnina fyrjr 1. sept. og skrifið
málsháttinn i horn umslagsins!
Best að auglýsa i Fálkanum 'méWM
Mönnum pieð strtðu skeggi mun þykja
þægilegt að raka sig með PERI raksá-
ouþynnu (creme). PERI er orðið víð-
frægt af því hversu ótiúlega fljótt sápu-
þynnan mýkir skeggbroddana. Aug- i
nabliki eftir að sápan hefir veiið jfl
borin á, rennur raktækið léttilega ð
gegnum broddana og skilur ekkert J
eftir. PERl gerir hörundið mjúkt J| j
og slétt, og hiðafat þunna PERI M s
rakblað sparar yður tíma og J|||||
penninga. — Hafið þér rakað
yður með PERl raktækjum?
Umboðsmenn H. ÓLAFSSON & BERNHÖFT.
MeistariVorst
Skáldsaga eftir Austin .1. Small (,Seaniark‘)
fáið hníf í yður, ef þjer farið ekki varlega.
Hver halda þeir, að jeg sje?
Spæjari, eruð þjer það ekki?
Vita þeir livað jeg heiti?
Jeg veit ekki. En jeg heyrði, að þeir
voru að tala og eru vondir. Og þegar þeir
fara að hafa ljótl í munninum, þá er altaf
liætta á ferðum, fyrir einhvern.
Hvað margir eru Kinverjarnir?
Hjerumbil tólf. En annars er það ó-
mögulegt að segja, Jiví þeir eru altaf að
koma og fara. Fyrir viku var hjer all kvikt
af þessum eiturkvikindum. Og enginn þeirra
liefir neitt gott í huga.
Borða þeir hjerna?
Nei, jeg veit ekkert hvar þeir liafast
við. En þeir koma hingað stöðugt og eru
þá að singa saman nefjum við húsbónd-
ann.
Hvar er stúlkan, sem jeg er að leita að?
Hvar er stúlkan, sem jeg er að leita að?
í herberginu beint fyrir neðan yður.
Þjer eruð beinl fyrir ofan hana. Maine dalt
strax i Img, að ef Henri hefði Jtekl hann Jyeg-
ar hann kom, væri hann að tefla býsna
djarft ef hann setti hann í herbergi lieint
uppi yfir stúlkunni. Iljer lá eitthvað á liak
við, sem varð að komast að.
Hvað er númerið hennar? hvíslaði
Maine og rjetti úr sjer.
— Fjórtán. En það er hægt að komast
Jiangað heint frá stiganum. Sá hluti af hús-
inu er aflokaður frá húsinu að öðru leyti
múraður frá einskonar einkaíbúð fvrir
húsbóndann.
llvenær kom hún?
í morgun. í híl. Hún var mjög veik.
Eða Jiað segja þeir, að hún hafi verið. En
jeg' veit betur, því jeg hef sjeð þær svona
fyrr. En farið Jjjer varlega, herra, og pass-
ið upp á rifin í yður. Þeir eru vanir að ráð-
ast á Jiau helst. Kinverjarnir kunna á Jjví
lagið. Og — svo er annað!
Já, út með Jjað!
Látið þá ekki narra yður inn í
drvkkjustofuna.
Drykkjustofuna? sagði Maine, liissa.
Þetla er bindindishótel, er það ekki?
Þeir liafa drykkjustofu engu að síður.
En aðeins fyrir búandi gesti. Farið að tnín-
um ráðum og komið þangað ekki inn. .Teg
skal segja yður mcira i kvöld. En svo fram-
arlega sem þjer látið þá lokka yður þarna
inn eruð þejr dauðans matur.
Maine lagaði á sjer hálsbindið og hjelt
áfram niður. liann hal'ði Jjað óviðkunnan-
lega á meðvitundinni, að einhver augu livildu
stöðugt á sjer. Hann gat næstuxn fundið
þau fyTgja hverri sinni hreyfingu og taka
eftir hverju, sem liann gerði. Ilann hafði
eitthvað líka tilfinningu og fluga, sem er
að sveima kring um kongulóarvef, þegar
kongulóin horfir á hana li'á einhverri sjón-
arhæð, vel vitandi, að fórnardýrið lendir
fyrr eða síðar í neti hennar.
Niðri á skrifstofunni fann liann, að Henri
Iteið háns. Njósnarameistarinn var kurteisin
sjálf, eins og hans var vandi, brosandi og
smeðjulegur, eins og gestkoman gleddi hann
(’jsegjanlega. .
Eruð Jjjer ánægður með herhergið?
splirði hann.
Það er í lagi, svaraði Maine stuttara-
lega, og reyndi ekkert að gera sjer nein
læti. En það er fullhátt uppi fvrir mig.
Það er víst ekki hægt að fá herbergið neð-
an undir Jiví?
Því miður ekki. Það hefir verið leigt
nú um nökkurn tima. Það er nr. 14 — al-
veg eins og yðai\ en - sem sagt Jjví mið-
ur Það er ekki laust.
Jæja, Jjá verður mitt að duga, svaraði
Maine, hressilega. Sólin er þar eins og jeg
Jjarf að hafa hana. Og rúmið virðist vera
sæmilegt. Annað Jtarl’ jeg ekki. Þjer vild-
uð kannske skrifa nafn vðar í gestabókina
og Jjetta Itlað þarf líka að útfylla.
Maine grcip eftir sjálfblekung sinum. Nú
var farið að draga að endalokunum; Jjað
fann hann á sjer. Maine fann, að það sveif
i loftinu, sofandi enn, að visu en gerði Jjó
varl við sig á kitlandi hátt. Hann Jjúrfti að
liafa auga á Jjessum Ilenri. llann var snið-
ugur og háll — en samt alveg gagnsær.
llann var blátt áfram að gei-a gys að Maine.
Hann var svo sem ekki að afsaka Jjað neitt
þó hei-bergið væri ekki laust, lieldur var
hann heinlínis að segja Mainc, að stúlkan
væri Jtar, grohba af þvi þegjandi og skemmta
sjer við Jjá hugsun, að liann hefði sett sendi-
mann lögreglunnar i hei-bergið beint fyrir
ofan hana.
Maine var líka að hugsa sitt af hverju.
ITann skrúfaði hettuna al' pennanum og var
að vega í liuga sjer möguleikana til Jjcss
að komast burl úr gistihúsi ITenris fvrir
nóttina. Honum taldist svo til, eftir slump-
reikningi, að möguleikarnir væri eitm á móti
Jjúsund ómöguleikum. Henri myndi ekki
verða svo vitlaus, að láta hann yfirleitt kom-
ast út. Þvi þó hann þættist fara til að kaupa
einhverjar ljósmyndavörur, var erindið alt
of augljóslega Jjað, að síma til Scotland Yard.
Henri horfði á hann með hálfgerðan gletn-
issvip i augum sínum. Hann virtist vera að
elta lmgsanaferil Maines og mana liann til