Fálkinn - 09.04.1938, Blaðsíða 12

12
F Á L K 1 N N
JONATHAN GRAY:
HVER
ÞEIRRA
VAR
,UGLAN?‘
LEYNILÖGREGLUSAGA.
neitt markvert því að hann hristir bara
höfuðið.
— Jæja, Ashdown. I>jer vinnið lítið lár-
viðarber á þessu. Þetta er hábölvað. Blöðin
eru farin að birta fyrirsagnir á þá leið,
að „Uglan“ komi ailstaðar að lögreglunni
sofandi. Jeg þori ekki að hugsa til þess
sern maður fær að sjá á prenti ef þetta
vitnast. En þjer reynduð þetta til þess að
komast að raun um hvort vinir yðar. væru
saklausir eða ekki. Hafið þjer orðið nokkru
naer urri það?
Við stöndum lijerumbil í sömu spor-
um lrvað það snertir lika. Proctor, Hallam
og Derring voru í sanrkvæminu hjá Wlreel-
er þegar rúbínum hans var stolið og þeir
voru líka hjá Volter.
Það sannar ekki neitt, sagði Galloway.
Ju, það sannar eitt, sem sje það, að
Longhaw sem krækti í dóttur Fentons og
fjekk verðlaunin fyrir rúbínana, gelur ekki
verið „Uglan“. Því að lrann var ekki lijá
Volter. Hann er í brúðkaupsferð í Corn-
wall um þessar mundir.
Já, það er þýðingarmikið atriði, sagði
forstjórinn. Longshaw hefir að minsta kosti
ekki stolið perlunum. En það getur hugsast
að þessir náungar hafi samvinnu.
— En það liafa ekki aðrir grætt á rúbína-
þjófnaðinum en Longshaw, sagði Ashdown.
Hvernig getið þjer vitað það?
Jeg hefi sjeð það á bankainnstæðunni
hans. Fímm þúsund voru lögð inn og fjögur
þúsund tekin út. Fyrir það keypti hann
hlut i fyrirtæki. Og þúsund pundin sem af-
gangs eru, liggja enn í bankanum.
Jeg sá eitthvað um það i „The Bann-
er“, tautaði forstjórinn. — Þetta er dular-
fult. Longshaw fær fimm þúsund pund
einmitt þegar h'ann fær tilboð um að verða
meðeigandi í fyrirtæki fyrir fjögur þúsund,
og ætlar að fara að gifta sig.
En „Uglan“ mun lrafa hyggindi til
þess að bíða, sagði Galloway. — Hann fær
sinn lrlut síðar og eftir öðrum leiðum.
Honum dettur vitanlega ekki í lrug að láta
Longshaw borga sjer peningana, meðan
hann er undir gæslu.
Forstjórinn sat hugsandi dálitla stund. —
Þjer haldið nú víst, Ashdown, þegar öllu
er á botninn hvolft, að „Uglan“ sje annar-
hvor þeirra Derrings eða Hallams.
Jeg er ekki svo viss um það. Jeg hefi
komist að þvi, að Proclor hefir leigt sjer
íbúð, þar sem hann dvelur við og við með
stelpu. Þau kalla sig Herrier og frú.
Herrier „Ugla“! sagði Galloway.
— Nafnið er einkennilegt, en þetta getur
verið tilviljun. Stelpan heitir i raun og veru
Gwen Herrier. Og Proctor hefir víst ausið
í hana meira fje en hann hefir í raun og
veru efni á. Hann er eini maðurinn af
þessum þremur, sem lifir um efni fram,
að því er jeg get sjeð. Og þessvegna lrefi jeg
sjerstakar gætur á honum.
En að öllu samanlögðu þá standið þjer
i sömu sporum og þjer stóðuð fyrir hálfu
ári, sagði Galloway.
XIII. Nora fær nóg að starfa.
Forstjórinn reyndist liafa á rjettu að
standa er hann spáði þvi að blöðin mundu
birta sitt af hverju um síðustu afrek „Ugi-
unnar“. Að vísu höfðu þau ekki komist
yfir það kátbroslega atriði, að til sam-
kvæmisins hjá Volter hafði verið stofnað í
þeim tilgangi að veiða „Ug,luna“ í gildru.
En blöðin vissu að minsta kosti það, að
„Uglan“ hafði náð sjer í nýja bráð og að
lögreglan var enn jafnnær um lrver þessi
slungoi þjófur væri.
„Scotland Yard þarf nýtt blóð“ skrifaði
eilt blaðið. Og málið kom til umræðu í
neðri málstofunni. Þingmaður sem lengi
lrafði haft horn í síðu lögreglunnar gerði
fyrirspurn til dómsmálaráðherrans um,
hvort „Uglan“ hefði greitt sitt venjulega
gjald af síðasta þýfi sínu til sjóðs föður-
iausra lögreglumannabarna.
Dómsmálaráðherrann svaraði að sjóður-
inn hefði fengið upphæð, sem „Uglan“ teldi
sig sendanda að, en hann hefði engar sann-
anir fyrir þvi að það væri rjett.
—- En úr því að þessi gjöf er hluti af
þýfi, má þá ekki kæra lögregluna fyrir yfir-
hvlmingu og sem þjófsnaut? spurði þing-
maðurinn meinlega.
Ekkert svar var gefið við spurningunni.
Frá öllu þessu var nákvæmlega sagt í
btöðunum og afleiðingin var sú, að nú fór
að myndast „Uglu“tiska. Menn skírðu nýj-
an cocktail eftir „Uglunni“. Leikararnir i
leikhúsunum og útvarpinu sögðu brandara
um „Ugluna“. A öllum grímudansleikjum
var að mynsta kosti einn maður í „Uglu“-
búningi. Meira að segja var búinn til nýr
kvenhattur, senr skírður var „Ugían“.
„The Banner“ sem hafði slegið sjer svo
upp á liinu hrapalega brúðkaupi sir Jere-
miah Wheelers, gat á ný hrósað sigri með
því að frjettaritari blaðsins hafði verið
viðstaddur síðasta afrek „Uglunnar“. Blað-
ið gaf ítarlega lýsingu á því sem slceð lrafði
hjá Volter og lausasalan var feykileg.
Ritstjórinn var ekki vanþakklátur. Hann
kallaði Noru á fund sinn — hann var far-
inn að fá álit á henni.
Jæja, ungfrú Crombie. Þjer munuð
ekki gela sagt okkur hvenær „Uglan“ gerir
varl við sig næst? spurði hann.
Það get jeg þvi miður ekki.
Það er kanske hollast líka. Annars
færi lögreglan af Íil vill að gruna vður,
sagði ritstjórinn og brosti.
— Ef „Uglan“ er skynsamur maður, þá
heldur hann sjer nú í skef jum fyrst um sinn,
þangað til mestu lætin eru liðin lijá, sagði
hún.
— Það held jeg líka, og þessvegna ætla
jeg að fela yður annað hlutverk. Hafið þjer
nokkurntima heyrt maharadjarinn af Capo-
la nefndan?
— Jeg hefi heyrt hann nefndan, en jeg
veit svo sem ekkert um liann, sagði hún.
— Hann er ungur maður og einvalds-
konungur i litlu ríki í Norður-Indlandi.
Óskaplega ríkur. Hann heitir fjölda af
nöfnum en gengur oftast undir nafninu
Amar Shri. Hann er á ferðalagi um Evrópu
núna undir dulnefni. Hann hefir mentast
hjer í Englandi og sagan segir að hann
sje í Evrópu í þeirn tilgangi að ná sjer í
konu, sennilega enska. Það getur orðið
gauragangur ef hann gerir það, en það
kemur ekki okkur við. Vegna erfðareglnanna
er hann nauðbeygður til að giftast konu al'
sinni eigin kynslóð, en svo mun liann langa
að eiga hvíta konu ulanhjá.
Það eru víst engar skorður fyrir þvi
í hans eigin landi?
— Nei, þar vellur vist alt á þvi hverju
maður liefir efni á, en í því getur hann
farið alira sinna ferða. Hann hefir verið
um tíma lijer i London, en það liefir ekki
verið skrifað nema lítið um liann. Jeg var
að frjetta áðan að liann ætlaði sjer að
verða nokkrar vikur i Bournemouth og að
hann muni búa á Burling Tower Hotel.
Jeg hugsa að þjer getið sett eitthvað fallegt
saman um hann. Hvenær getið þjer farið?
Nora ljómaði af fögnuði. —- 1 dag el'
vill. En mjer kæmi hetur að það vrði ekki
fyr en á morgun.
•— Jæja, það er nóg á morgun. En það
er best að þjer sjeuð þar fyrir þegar liann
kemur, svo að hann haldi ekki að þjer
sjeuð að elta sig. Og svo megið þjer auð-
vitað elcki segja neinum livert þjer ætlið
eða í hvaða erindum.
— Jeg skil.
Þjer megið eyða eins miklu og þjer
viljið, bara ef þjer náið góðum árangri.
En þjer verðið að muna, að líklega er
þetta einstaklega töfrandi ungur maður, svo
að þjer megið vara yður á að brenna yður
ekki á honum.
Þjer eigið við að þjer viljið ekki
missa mig? Jeg vona að jeg geti haft
gát á mjer.
— Það vona jeg lika. Það er sagt að
liann hafi ógrynnin öll af gimsteinum með
sjer. Ef hann fer að sýna yður mikla
gjafmildi þá skuluð þjer vara yður.
Mín hefir verið freistað fyr.
Þetta að Nora vildi síður fara sama
daginn kom til af því, að hún hafði lofað
Val að spila golf við liann þá um kvöldið
í klúbbnum hans, og hún hafði hlakkað til
þess. Nú var hún enginn byrjandi i golf,
eins og Val liafði haldið. Þvert á móti
hafði hún iðkað golf síðan hún var telpa
og var meistari í kvenna-golfklúbb. Hún
vakti furðu hans i fyrsta leiknum, sem
varð jafntefli og annan leikinn vann liún
með heiðri og sóma.
Þetta gel jeg ekki sætt mig við,
sagði liann. — Við verðum að reyna aftur.
— Það getur því miður ekki orðið i dag,
svaraði hún. — Jeg verð að hypja mig
heim hið bráðasta og búa mig út, því að
jeg á að fara i ferðalag á morgun.
Þá verðum við að reyna aftur þegar
þjer komið til baka. Þjer eruð útfarinn
golfleikari. Komið jijer nú inn og fáið yður
bolla af te.
Nokkrum mínútum síðar sátu þau við
gluggaborðið, sem þeir voru vanir að sitja
við á hverjum laugardegi, Hallam, Proctor,
Ashdown og hann.
Hvert ætlið þjer að fara? spurði hann.
Jeg ætla í leyni-erindrekstur fyrir
„The Banner“, sagði hún með merkissvip.
„Hinn útsendi l'rjettaritari vor“. Og jeg
hefi fullkomna þagnarskyldu um erindi
mitt og ferðalag.
Hve lengi verðið þjer að heiman?