Fálkinn - 09.04.1938, Blaðsíða 13

b' ÁtK .I N N
13
* 1 2 * ! i M' 1“ l: 8 1*
1 1 m "• \ \ ; 1'
12 | m 13 i<0>i »4 1
- m\'* l,: ÍMh I-
19 m iu i I !"W s: ;
m 1 1 M m\
m ■?* | I 8SI” 1 ] 1 ” I*
28 1* \m l«l«l 1» 29 .
m 30 311 i3s *H i8‘ 1*
35 m 36 ■ i l37 : | ! |
39 40 m 4 1 i i i m 4 2 i
i 3 44 M\" !’M“ 1 .
n 1 1 1 w \m í |*|«
>0 I.M m\*-; ;
c§f43 1 l»lM
Krossgáta Nr. 277.
Lárjett. Skýring.
1 karlmannsnafn. 2 kvenmanns-
nafn. 9 hiti. 10 bæjarnafn. 22 kven-
heiti (stytt). 14 jarðmyndun. 15
vinna.. 70 veitingahús. 18 félag
(skammst.). 19 líkamshluti. 20 ósýni-
legur verknaður. 22 spíta. 23 kon-
ungsnafn.. 25 gras. (í þágufalli). 20
tamning. 28 Fornafn. 29 atviksor'ð.
30 óhreinindi. 33 vel frágengið. 30
einkenni. 39 sögn. 42 mælir (skam-
stafað). 43 kynflokkur í þolfalli'.
45 samantekið. 40 fugl. 47 samúðar-
leysi. 49 félag (skamst.) 50 kven-
heiti. 52 í byrjun. 53 áburður. 54
karlmannsnafn.
Lóðrjett. Skýring.
1 öldruð kona. 2 kvenheiti (stytt).
3 hijóð. 4 sögn. 5 mál (skammst.). 0
bæjarnafn. 7 karlmannsnafn. 8 vant-
ar engan. 9 skipsnafn. 11 meiðsli.
13 hljómsveit. 10 karlmannsnafn
(stytt). 17 skyldmenni. 20 karl-
mannsnafn (útl.). 21 leikfang. 23
sögn. 24 sögn. 25 bygging. 27 kven-
heiti. 31 spil. 32 gera lítið úr, 33
bæjarnafn. 34 sýsla (skammst.). 35
eltirgjöf. 37 áþreil'ing. 38 iltur. 40
Eyja í Jökulsá. 42 hérað í Noregi.
44 bros. 40 afdrif margra dýra. 48
verkleg athöfn. 49 veldur sársauka.
51 siðlaus skemtun. 52 sögn.
Lausn á Krossgátu Nr. 276.
Lárjett. liáðning.
1 hátl. 5. flár. 9 Ramon. 10 Einar.
12 álún. 14 táta. 15 flár. 10 rap. 18
rás. 19 ár. 20 sárar. 22 rá. 23 tómat-
ar. 25 kalt. 20 Tumi. 28 sá. 29 fje.
30 lóin. 33 Salt. 30 preláti. 39 óp. 41
gríma. 42 rá. 43 lag. 45 of.t. 40 fag.
47 apar. 49 bann. 50 rápa. 52 Volga.
53 Riná. 54 Ekta.
Lóðrjett ráðning.
1 hatur. 2 ámur. 3 lón. 4 tn. 5 tje.
0 líf. 7 anar. 8 ratar. 9 ráfar. 11 rás-
ar. 13 Sara. 10. ramt. 17 patt. 20 Sól-
berg. 21 rauðáta. 23 tá. 24 rm. 25
kál. 27 ift. 31 ap. 32 Neró. 33 samt.
34 sé. 35 Hóar. 37 iifl 38 Ragna. 40
Papar. 42 Rangá. 44 gapi. 40 falt. 48
rán. 49 bók. 51 rá. 52 V.E.
O-h*. o •*u» O • ‘W • "
(
.. 9-*h. O «
DREKHIÐ
E 5 I L 5 -
MORÐINGINN WEIDMANN.
Franska lögreglan hafði í vetur framið fimm morð — að gamni
upp á manni einum, Eugene Weid- sínu. Hjer á myndinni sjest hann
mann að nafni og af þýskum ættum, við dómhúsið í Versailles millli
sem nú hefir jótað á sig að hafa tveggja iögreglumanna.
Jeg hefi ekki hugmynd um það.
Ritstjórinn mun hafa verið ánægður
með greinina yðar um hrúðkaup sir. Jere-
Vniah og greinina um þjófnaðinn hjá
Volter?
— Já, en það voruð þjer sem lögðuð
efnið upp í hendurnar á mjer.
— Að vísu, en árangurinn var að þakku
því, hve vel þjer notuðuð efnið. Annars
standið þjer í meiri þakklætisskuld við
„Ugluna“ en við mig. Finst yður ekki dá-
Jitið skrítið, að „Eva“ slutli altaf vera
viðstödd þegar „Uglan“ framkvæmir slór-
ræðin ?
2 — Jú, að visu. En þegar jeg hugsa
hetur um það þá finst mjer það eigin-
Jega hafa verið frú Volter að kenna að
svo fór sem fór i samkvæminu þar. Hún
hefði ekki átt að auglýsa eins og hún
gerði, að hún ætlaði að láta perlufest-
:ina ttpp í svefnherbergið sitt.
Nora vissi ekki annað um þjófnaðinn
hjá Volter en það, sem lögreglunni liafði
þóknasl að birta. Hún vissi ekki annað
H2ii perlunum hefði verið stolið af snyrti-
horðinu.
— Mjer fanst þessi reykhomha djöful-
legust, hjelt liún áfram. — Kápan mín
skemdist af reyk og vatni.
Það var óheppilegt. Jeg mætti vísl
ekki kaupa liand'a yður nýja kápu i
staðinn ?
— Því skylduð þjer gera það? Mjer finst
að frú Voller stæði það nær .... eða
„Uglunni“. Hvar voruð þjer annars meðan
á þessu stóð ?
— Jeg var að bera út ýmiskonar verð-
mæta muni.
Og það mun „Uglan“ hala verið að
gera líka, sagði hún og hló.
—- En sáuð þjer ekki mig? Jeg bjarg-
aði út fjórum stórum málverkum. En jeg
liefi vist verið svo tilreyktur að það var
ekki hægt að þekkja mig. Halló’, Gus!
Gus Hallam kom og settist við borðið
hjá þeim.
Hvernig gekk viðureignin? spurði
hann.
Jeg hefi heðið mesta ósigur æl’i minn-
ar fyrir Noru. Og nú neitar hún mjer um
að reyna aftur.
Þau sátu þarna og röhbuðu góða stund,
þangað til Val breytti um umtalsefni.
— Ilvernig líður Fav núna? spurði hann.
— Henni liður vel. Jeg á að liitta hana
í kvöld.
Og er leyfilegt að óska til hamingju
ennþá?
— Það get jeg ekki sagt neitt um, and-
varpaði hann.
Hún hefir þá ekki hryggbrotið þig
ennþá?
— Nei, liún er að liugsa málið. Jeg hefi
ekki mikið vil á bónorðum en svo mikið
þykist jeg skilja, að það sjeu alvöru mál og
þessvegna linst mjer ekki nema sanugjarnt
að stúlkan fái að hugsa -sig um.
— Það er hverju orði sannára, sagði Val.
En það eru margar stúllcur, sem jeg liefi
ekki þorað að biðja, af hróeSslú við að þær
vrðu cf fljötar að svara.
— Þið misskiljið báðir Fay, sagði Nora.
Ilún sagði mjer einu'sihhi áíf hún ski’fti
mönnum í tvo flokka, þá sem hefðu biðlað
og þá sem bún byggist við að myndu gera
það. En auðvitað verður húii ástfangin sjálf
einn góðan veðurdag. og því skyldi það
ekki gela orðið í yður, Gus?
Já, hversvegna ekki í þjer? spurði Val.
Jæja, sagði Gus hnugginn. Jeg veil
bara það eitt, að jeg er ekki nærri nögu
góður lianda henni.
— Hvað segir sir Jeremiah um þessa tvo
pörupilta, scm rændu brúðinni hans?
Fyrsta skiftið sem liann sá mig með
Fav eftir þetta þá filjaði hann ógurlega
upp á trýnið. En hún sagði við hann, að
það væri ekkert ilt til í mjer. Jeg hefði
bara verið afvegaleiddur af slæmum fje-
lagsskap.
— það mun fyrst og fremst hafa verið
jeg sem hún átti við.
—Það er ekki ósennilegt. En i alvöru tal-
að þá held jeg að það sje ekkert hættulegt.
Það.kann að vera að sir Jeremiah sje nokk-
uð langrækinn, en það molnar úr honum
með tímanum. Jeg læl Fav um það.
— Hvað getum við gert til að hjálpa hon-
um, Nora? spurði Val. — Eigum við að
leita ráða hjá „Evu“ —- hjartalækninunl?
■*— „Eva“ læknar ekki hjörtu. Ilún getur
aðeins gefið ráð. Og mjer finst að Gus sje
helst til of hjartablíður. Það duga engin
vetlingatök eða káf á Fay.
— Þetta hjelt Humph líka. Haidið þjef
að það sje rjett?
— Auðvitað. Þjer hafið stei’kar taugar.
Takið þjer hana og hristið liana dálítið!
Segið henni að ef einhver annar fari að
stígu á v.ænginn við hana, þá munduð þjer