Fálkinn - 07.05.1938, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
Setjið þið saman!
1. .
2.
.
4. .
5. .
6. .
7. .
8. .
9. .
10. .
11. .
12. .
13. .
14. .
15. .
16. .
1. Ræða.
2. ----ra, morgungyðja.
3. Mannsnafn.
4. Spil og bæjarnafn.
5. Eiginleiki.
(i. „Dró frá Gylfa“.
7. Kantu?
8. Ost-tegund.
9. Við Sog.
10. Gríptu!
11. Aflaga.
12. Mittisband.
13. Umhyggja.
14. Átl.
15. Vopnaviðureign.
10. ----el, stofnaði sjóð.
Sámstöfrunar eru alls 34 og á að
búa til úr þeim 16 orð er svari til
skýringarorðanna. Fremstu stafirnir
taldir ofan frá og niður og öftustu
stafirnir, taldir neðan frá og upp
eiga að mynda:
,Vö//i tveggja islenskra sagnfrœðinga.
a—al—am—ár—ás-
gefj—get—ánd—i—
lind—nob—or—ó—
—suð—takt—u—ú.ð
un—us—un.
—dik—ed—eig
-latif—lár—lag—
o-—]) r é—r a f—s t ö ð
—ur—ust—u—urð
Strykið yfir hverja samstöfu um
leið og þjer notið hana i orð og
skrifið orðið á listann til vinstri.
,\ot;i má ð sem d, i sem í, a sem á,
o sem ó, u sem ú — og öfpgt.
SKOTASKEMTUN.
Skotar temja sjer ýmsar fornar og
sjerkennilegar íþróttir og hafa sum-
ar þeirra verið iðkaðar af vikingum
til forna, að þvi er talið er. Myndin
hjer að ofan er tekin á skemtun há-
lendinga í London og sýnir Mac-
Donald Myrrey majór vera að dansa
skotskan sverðadans.
SHAKESPEARE-MINNISMERKI
ÚR GLERI.
Einn af frægustu myndhöggvurun-
um i Wien, Mario Petrucci er að
búa til minnismerki þetta um Shake-
speare og á það að vera úr gleri.
Petrucci gerir sjer von um, að minn-
ismerkið verði sett upp i Hyde Park
i London.

DREKKIÐ EB1L5-ÖL

Sannir óvinir taka sjer hvíld öðru
hverju, hjelt hann áfram. — Við getum
haldið áfram að rifast seinna.
Hún skammaðist sín fyrir hve veik liún
var fyrir, en hún lók boðinu. Þau óktt á
hurt i bílnum hans og fóru að leika. Hún
var ágætlega upplögð og tók alls ekki eftir
að liún jireyttist. Leikurinn varð óút-
kljáður.
— En næsta skifti skuluð lijer verða að
láta í litla pokann, sagði liann og liló.
Þau óku til haka á gistihúsið og borðuðu
hádegisverð saman. Svo kom einkaritarinn
og bauð honum í tennis með maharadjain-
um. Og Val tók jiví boði umsvifalaust.
Frjettin um tennisleikinn barsl fljótt með-
al gestanna og jieir fjötmentu að hrautinni.
Tom Martin settist lijá Noru og reyndi
að halda uppi samtali við liana. Hann
spurði livort hún vildi j^reyta við sig á eft-
ir, en liún afsakaði sig og kvaðst vera eftir
sig eftir golfleikinn. Hún var að vona að
hann færi, j)vi að liana langaði til að horfa
á tennisleikinn í næði. Og jjegar hún hafði
svarað ýmsum spurningum lians út í liött
j)á Ijel hann hana vera í friði.
Nora vissi að í tennis getur maður aldrei
verið betri en mótspilarinn vill vera iáta.
Og hún beið jiess með eflirvæntingu hvern-
ig Val mundi duga gegn manni, sem hafði
annað eins frægðarorð i tennis og mahar-
adjainn liafði. Indverjinn hafði sem sje
unnið marga fræga tenniskappa.
Það kom á daginn að þeir voru nokkurn-
veginn jafnokar. Maharadjainn var stæltur
og viðbrt gðsfljótur eins og elding. Hann
var svo markviss, að flestir töldu honum
sigurinn vísan framan af. En Val stóð sig
vel og öllum til furðu vann liann fyrri leik-
inn með 7—5. En hinum tapaði hann með
1 6 og Noru fanst afar hörmulegt um
þai.n mikla ósigur.
— Jeg þóttist viss um að maharadjainn
mundi sigra undir eins og hann væri orð-
inn vanur brautinni, sagði Martin.
Val gekk rjetl fram hjá þeim er þeir áttu
að skifta um stöðu fyrir fyrstu umferð í
lokaleiknum.
— Þjer hafið ofþreytt yður á golfleikn-
um í morgun, sagði hún og bjóst til að fara
burt.
Dokið j)jer ofurlítið við, hvíslaði hann.
Hún settist aftur og sá nú að breyting
var orðin á leiknum. Val hafði ágæta leik-
aðferð. Hann hafði látið maliaradjainn
vinna annan leikinn til j)ess að kynnasl
skotum hans. En sjálfur hafði hann hvílt
sig á meðan og var nú miklu ójjreyttari en
andstæðingur hans. Nú lióf hann undir eins
sókn og hepnaðist fjögur skot i röð. Hann
vann leikinn með 6—2.
— Ágætt, sagði marharadjainn og tók i
höndina á honum. — Hvernig er jiað með
sundið?
Jeg er tilbúinn i kappsund hvenær
sem vera skal, sagði Val.
Nora sá síðar að jieir fóru saman upp í
furstaíhúðina. Sjáll' fór hún upp í herberg-
ið sitt og var þar þangað til mál væri að
fara í laugina fyrir miðdegisverðinn. Það
voru margir i lauginni jjegar hún kom
þangað en hún sá hvorki maharadjainn eða
Val.
Við miðdegisverðinn tók hún eftir að Val
var ekki á sinum venjulega stað. Hann
mundi liklega borða með marharadjainum
og .... Gwen Harrier. Sjálf hafði hún j)á
ánægju að hún var úr leik. Maliaradjainn
hafði gleymf henni.
Hún var i þann veginn að standa upp frá
borðum þegar svarthærði einkaritarinn
kom að og hneigði sig djúpt fyrir henni.
Hans konunglega tign óskar J)ess af
heiluni hug, að ungfrú Cromhie komi og
drekki kaffi hjá sjer, sagði hann.
XX. Brúðarstjarnan.
Boðið kom svo flatt upp á hana, að hún
vissi ekki liverju hún skyldi svara. Var
þetta samkvæmi? Voru Val og Gwen þar,
eða kannske fleiri?
Hún kunni ekki við að spyrja einkaritar-
ann að ])vi. Þegar öllu var á botninn hvolft,
j)á táknaði boð i kaffi ekki neitt alvarlegt
og lnin var alla jafna blaðamaður. Ilvað
mundi ritstjórinn hennar segja ef liún ljeli
slíkt tækifæri ganga úr greipum sjer?
Mjer er jiað sönn ánægja sagði hún.
Leyfið mjer að fylgja yður upp? sagði
ritarinn og hneigði sig aftur.
Þau notuðu lyftuna, J)ó að íbúðin væri á
annari hæð. Tveir af lífvörðunum stóðu
fyrir utan dyrnar. Og j)egar ritarinn opnaði
hurðina stóð sá þriðji fyrir innan þær. Það
leyndi sjer ekki að j)arna gat enginn óvið-
komandi farið inn í leyfisleysi. Vörðurinn
fyrir innan dyrnar var í einskonar ljósum
einkennisbúningi og hafði sveðju mikla við
belti sjer. Þessi maður var yfirleitt ægileg-
ur ásýndum og hann aflæsti dyrunum á eftir
henni. Þegar lnin var komin inn fyrir
þröskuldinn fanst henni hún vera komin
úr Englandi og til Capola.
Maharadjainn kom á móti henni og tók i
höndina á henni. Hann var als ekki aust-
rænn i vtra útliti. Klæddur var hann í kjól-
föt eins og liver annar samkvæmisklæddur
Englendingur.
Það fyrsta sem hún tók eftir var að hann
var aleinn.
Það var gaman að j)jer skylduð koma,
sagði hann. Þjer sögðust ætla að skoða
ýmislegt, sem jeg liefi haft með mjer heim-
an frá mjer. En fyrst af öllu skulum við nú
fá okkur kaffi.