Fálkinn - 21.05.1938, Qupperneq 14

14
F Á L K I N N
RAFTÆKJAVERKSMIÐJAN í HAFNARFIRÐI
Hin nýja raftækjaverksmiðja
í Hafnarfirði tók til starfa á
siSastliðnu hausli. Hún er eina
verksmiðja sinnar tegundar
hjer á landi, nýr sigur fyrir ís-
lenskan iðnað. Fyrir nokkrnm
dögum brugðum vjer oss suður
í Hafnarfjörð og hittum að
ináli forstjóra verksmiSjunnar,
hr. B. Westerlund, og spurðum
hann um ýmislegt viðvíkjandi
vérksmiðjunni og rekstri henn-
ar.
Verksmiðjan stendur spöl-
korn upp með Hamarskotslæk
og er ailmikið hús. Lengd liúss-
ins er 57 m., en breiddin 10 m.
Miðhluti hússins er tvær hæðir
9 X 13 m. og auk þess er áföst
útbygging fyrir geymslu 17 X
7 m. Á efri hæðinni eru skrif-
stofur og kaffisalur handa
slarfsfólkinu. Niðri eru vinnu-
salirnir sinn í hvorum enda
byggingarinnar 24 X 10 m. að
stærð hvor um sig. I austur-
endanum er vjelasalurinn, en i
vesturendanum samsetningar-
salur vjelanna ásamt stofum
fyrir slípingu og málmhúðun
(nikkeleringu). Byggingin er
hituð upp með miðstöSvarhit-
un og rafmagnshitun. Alls kosl-
aði húpið með vjelum og öllu
saman um 185 þús. krónur.
Yerksmiðjan er eign hlutafje-
lags. Á ríkissjóður % hlutafjár-
ins, verkamenn rúmlega % og
aðrir hlutliafar ýmsir hiti. Upp-
haflegt lilulafje var 150 þús. kr.
en á siðasta aðalfundi var sam-
þykkt að hækka það upp í 200
þús. kr„ og var það gert í því
skyni að kaupa gljáhúðunar-
(emailleringar) áhöld, ef stjórn
fjelagsins sæi sjer fært.
Framleiðsluvörur verksmiðj-
unnar ern rafmagnsáhöld af
ýmsu tagi. Enn sem komið er
hefir aðalframleiðslan verið
eldavjelar með mismunandi
stærðnm og verði. Hefir sala
þeirra verið mikii, svo sem sjá
má af því, að það sem af er
maímánuði hefir verksmiðjan
afgreitt rúmlega 180 eldavjelar.
Bökunarofn vélanna er úr ryð-
fríu stáli. Þegar ofnarnir hitna,
kemur á þá brúnleit rönd, sem
á auðvitað ekkert skylt við ryð,
enda þótt þess misskilnings hafi
gætt. Utan um ofninn er þykt
einangrunarlag til þess að hit-
inn nýtisl þetur. Hitamælir fylg-
ir bverri vjel. Rafleiðsium og
tengingum er haglega fvrir
komið og auðvell að komast að
þeim til viðgerða. Vélarnar eru
efnismiklar og úr vönduðu efni.
Verðið er 240 kr. fyrir tveggja
hellna vjelar, 265 kr. fyrir þriggja
hellna vjelar, 378 kr. fyrir
þriggja hellna vjelar með hita-
skáp og 435 fyrir fjögra hellna
vjelar. Glóðarrist má selja í all-
ar tegundirnar, og er verð vjel-
anna þá frá 55—65 kr. hærra.
Verksmiðjunni er ætlað að gela
framleitt um 1200 eldavjelar á
ári auk annara rafmagstækja.
Rafmagnsofnar eru nú í smíð-
um.
1 verksmiðjunni vinna nú sem
stendur 25 manns.
Samsetningujrsalur uerksmiffjunnar.
Vjelasalurinn.
KONAN.
Lífið er auðugt, skáldlegt og
fult af undramyndum. — „Hvert
get jeg farið frá þínu augliti?“
sagði hebreska skáldið. — Ilvert
er hægt að fara frá dásemdum
lífsins? Er það ekki ótrúlegt að
hugsun manns geti opnast heill
undraheimur við það aðeins að
klæða sig í hreina skyrtu?
Það er skýlaus og sólfagur
sunnudagsmorgun. Jeg verð að
hætta við að klæða mig til þess
að skrifa þessar hugleiðingar
mínar, sem vöknuðu skyndilega
lijá mjer, er jeg var að klæða
mig í milliskyrtuna. Oft hafa
svipaðar tilfiilningar gert varl
við sig hjá mjer áður, en því
ekki að segja einhverntíma frá
þeim? Og er það ekki í raun og
veru mikilvægast, sem er sann-
ast, næst lífinu sjálfu og ein-
faldast. — Jeg get varla klætt
mig svo i hreina skyrtn, að
ekki fari um mig einhverjir
þægilegir, hlýir og mildir
straumar. Þessi hreina og bragð
lega spjör, fáguð og sljettuð,
lúlkar svo vel handhragðið
hennar. — Og jeg fer að hugsa
um þessa ljúfu mannveru og
liennar fíngerðu og lipru hend-
ur, sem hjúkra lífinu best og
fegra það og skreyta, sem signa
barnið í vöggunni og slíta sig
frá „hjartablómi" móðurinnar
til þess að þjóna öðrum; sem
hreinsa og sljetta fötin okkar,
prýða heimilin okkar og taka
okkur mennina, hrjáða og
hrakta úr baráttu lífsins, i heit-
an konufaðm og rækta þar i
huga okkar hlýjustu og göfug-
ustu tilfinningar. — Þessar
þjónandi og fórnfúsu hendur
bera græðilyf frá „blómsál“
konunnar í fúasár mannanna
og strá birlu og yl á braut
þeirra hvarvetna. Þann ofsa
sem öllu býður byrginn, þá
hörku sem engu hefir vægt,
þann stjórnleysis anda, sem
engu hefir lotið, hafa þær ham-
ið og tamið.
Það er konan og ástin til
hennar, sem gert hefir mann-
irm að mesta snillingnum, fræg-
ustu lieljunni, mesta göfug-
menninu, andríkasta og hug-
sjónaauðugasta skáldinu, og
lyft honum á sjerhverri frægð-
arbraut til liinna hæstu hæða.
Þótt okkur mönnunum takist
ekki æfinlega að vera konunni
cins góðir og hún á skilið, þá
erum við víst margir, sem iút-
um henni af lieilum hug og
hjarta. — Fátt hefir mjer þótl
tilfinnanlegra tap í lifinu en það
að kynnast leiðinlegum kven-
]iersónum. — Það gerir mín
lakmarkalausa virðing fyrir
konunni. „Góð kona er
kóróna mannsins“.
Pjetur Sigurðsson.