Fálkinn - 04.06.1938, Blaðsíða 13

F Á L K 1 N N
13
Setjið þið saman!
1.
2.
3.
4;
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
1. Mannsnafn.
2. ---ingur, afkvæmi.
3. Eyja í Óslófirði.
4. ---örg, kvenheiti.
5. ---ill, blóm.
(i. Hándýr.
7. Fylki á Spáni.
8. Los.
9. Efíirliking.
10. Mannsnafn.
11. ísflæmi.
12. Mannsnafn.
13. Saiiðíjártegund.
14. Afstyrmi.
15. Isl. ættarnafn.
Samstöfurnar eru alls 30 og á að
húa til úr ])eim 15 orð er svari til
skýringarorðanna. Fremstu stafirnlr
taldir ofan frá og niður og öftustu
stafirnir, taldir neðan frá og upp
eiga að mynda:
Nöfn tveggja ístenskra fjatla.
a—a—a—að—al—an—ar—ar—atlT—
bj—dal—eg—fif—fje—gon—hrak^-i
—i—i 11—j ag—j el—j ök—kar—kúl—1
—1 a us—lí k—1 ín—ú r—u r—ú—u n g—
ull—yrð—ö—öz.
Strykið yfir hverja samstöfu um
leið og þjer notið hana í orð og
skrifið orðið á listann til vinstrl.
Nota má ð sem d, i sem í, a sem á,
o sem ó, u sem ú — og öfugt.
Líkkistur þýsku sjótiðanna af „Deutschland", sem varð fgrir sprengi-
árásum við Spánarstrendur, fluttar heim. A myndinni sjásl m. a. Hitler,
lilomberg og fíaeder aðmirátl.
* Allt með íslenskum skipum! ^
MaÖur með grínni hver veit nema það
hafi verið „Uglan“ — gerði tilraun til að
stela gimsteinum maharadjains i nótt, en
þjónninn hræddi hann svo að hann lagði á
flótta án þess að ná í nokkurn hlut. Vegna
grímunnar hefir þjónninn haft víxl á hon-
um og Val Derring. Það eru vandræði að
liann skuli hafa sloppið einu sinni enn.
Skýringin var ekki ósennileg. Þjónninn
gat líka sætt sig við þessa skýringu heldur
en ekki neitt. Úr því að gimsteinarnir voru
visir, mundi húsbóndi hans ekki láta drepa
hann. Þvert á móti, það gat viljað til að
hann fengi verðlaun fyrir að reka þjófinn
á flótta.
Það var hara Galloway einn, sem ekki
var ánægður. Það var því líkast að þessi
góða veiði, sem hann þóttist hafa hrept,
væri að leka úr lúkunum á honum.
Og liver eruð þjer með leyfi, ungfrú?
spurði hann.
Jeg heiti Nora Crombie og er blaða-
maður hjá „The Banner". Jeg var send
hingað til að ná viðtali við furstann. Og
hann sýndi mjer þá vinsemd að bjóða mjer
inn til sín í dag og sýna mjer gimstein-
ana sína.
Er ]>etta rjetl, Yðar konunglega Tign?
Já, það er rjett að jeg sýndi lienni
skrautgripasafn mitt, sagði hann hægt, og
deplaði augunum lil Noru.
Og hvernig stendur á að þjer kornuð
hingað núna. Þjer virðist hafa nasasjón al'
mörgu ?
Blaðamaðurinn verður altal' að vera
viðbúinn, svaraði hún og brosti. Jeg
svaf illa og þegar jeg heyrði hávaðann
klifraði jeg niður á svalirnar til að sjá
hvað um væri að vera.
— Klifruðu þjer? segið þjer.
Já, en jeg er ekki grímumaðurinn,
skiljið þjer.
Sumir gátu ekki að sjer gert að brosa.
og það virtist eins og allur þessi atburður
væri að bi-eytast úr sorgarleik í skopleik.
— En mig vantar ennþá skýringu á því
hvernig það atvikaðist að þjer og Proetor
komust inn í herbergið lil dömunnar
hjerna, sagði Gallowav og sneri sjer að
Val.
— Já, það þarf sannarlega skýringar við,
svaraði Val. — En er það nauðsynlegt, að
svona mörg vitni sjeu viðstödd? Þetta er
nefnilega dálítið viðkvæmt mál. Það gæli
orðið leiðinlegt fyrir dömuna að láta alla
hlusta á. Og mjter liður svo illa að sjá þenn-
an mann þarna með skurðarhnífinn vera
að böðlast hjerna
Galloway ypti öxlum og var auðsjáan-
lega gramur. Þessir menn þóttusl ætla að
kenna honum rannsóknaraðferðir í glæpa-
málum! En liitt gat verið rjett, að það væri
ekki nauðsynlegt að hafa svona marga
votta.
— Nú vil jeg biðja alla að fara aftur til
herbergja sinna, sagði hann. — Málið er að
kalla upplýst, og engin ástæða til að kvíða
neinu.
Gestirnir tíndust í burtu með semingi og
Colet lokaði dyrunum.
Jeg verð kyr, sagði maharadjainn.
Það er ekki nema sjálfsagt, Yðar Há-
tign, svaraði Galloway.
Nora ætlaði sjer ekki að fara heldur.
Galloway skotraði lil liennar augunum, og
það voru engin ástaraugu, en sagði ekki
neitt. Líklega liefir hann haldið að hún
væri riðnari við málið en hún hafði viljað
vera láta, og að það gæti orðið nauðsynlegt,
að leggja fvrir hana ýmsar spurningar.
Jæja, sagði Galioway komið þjer
með söguna yðar, herra Derring.
— Já, sannleikurinn verður að koma í
Ijós, andvarpaði ungi inaðurinn. — Og ef
jeg segi hann ekki þá býst jeg við að frúin
geri það. Jeg var seint á fótum og kom
af tilviljun auga á mann, sem var að klifra
upp á svalirnar fyrir utan herbergi frúar-
innar og hvarf inn í herbergið hennar. Mjer
datt ekki annað í hug en þetta væri þjófur
og klifraði á eftir honum til þess að rann-
saka málið.
Ilversvegna hringduð þjer ekki og
gerðuð aðvart?
Kæri fulltrúi, hvernig átti jeg að gera
það? Gat ekki verið að maðurinn Iiefði sett
frúnni stefnumót? Það var að vísu eklci
sennilegt, en svalir hafa samt verið notaðar
til þéirra hluta fyr. Og ekki vildi jeg fara
að koma dömunni i bölvun með því að
kalla á fólk.
Jæja. Haldið þjer áfram.
Iiinsvegar hefir maður heyrt svo oft
minst á „Ugluna“ og afrek hans upp á síð-
kastið, á.ð mjer datt i hug að hest væri að
athuga hvað maðurinn hefðist að. Og jeg sá
undir eins, að þetta var ekki ástaræfintýri.
Jeg hljóp til, og daman sem nú var vöknuð
kallaði á hjálp. Og svo þegar kveikt var sá
jeg að það var Proetor gamalkunningi minn
sem jeg var að fljúgast á við.
Hvað höfðuð þjer að gera á fótum
klukkan þrjú að nóttu? spurði Galloway
grunsemdarlega.
Eruð þjer ekki skáldlmeigður, herra
fulltrúi?
Nei, það er jeg ekki. En jeg bíð eftir
svari við spurningu minni. Þjer hafið varla
setið við ljóðagerð um miðja nótl.
Jeg veit ekki hvort maður getur kallað
það ljóðagerð, sagði Val ísmeygilega En
svo mikið er vist, að jeg sat við að skrifa.
Herbergið mitt er á fyrstu hæð og jeg gekk
út að glugganum til þess að fá mjer frískt
loft. Þessvegna kom jeg auga á manninn
%
>