Fálkinn - 08.10.1938, Síða 5

F Á L K I N N
5
ari, og þegar Cecilia loks fór
frá Englandi var farangri henn-
ar haldiö eftir. Allir dýrgripir
hennar, sem hún verðlagði á
100.000 dali voru glataöir. Þau
hjónin fóru frá Euglandi fyrst
lil Baden og þaðan til greifa-
dæmis síns í Rodemachern.
Þegar þangað kom minkuðu
ekki vandræðin, því þó ættingj-
ar Kristoffers revndu að livetja
þau til sparsemi, hafði það enga
þýðingu. Slotið var gamalt og
þurfti viðgerðar og þau urðu
að taka lán til þess. Brátt urðu
þau að veðsetja eignirnar og
all lenti í verstu óreiðu. Þegar
þau höfðu húið í Rodemachern
þrjú lil fjögur ár var fjárhagur
þeirra svo bágborinn, að þau
liöfðu enga von um að losna
úr klípunni, nema með því móti
að þeim yrði greiddar eftir-
stöðyarnar af heimanmund Ceci-
liu, sem Eiríkur konungur ekki
hafði líorgað þeim. Þegar frið-
urinn komst á milli Svíþjóðar
og Danmerkur 1570 fengu þau
von um að geta fengið þetta fje
og 1571 fóru þau með hörn sín
til Svíþjóðar.
V.
Þegar þau hjónin komu lil
Svíþjóðar var útlitið fyrir þau
fremur gott, þar eð sá af bræðr-
um Ceciliu, sem liafði þótt
vænst um hana, Joliann, var
orðinn konungur, og bæði hann
og Karl hertogi, faðir Gustavs
Adolfs tóku vet á móti henni
og veittu þeim hjónunum mikla
fjárhagslega lijálp. Það sem eft-
ir var af heimanmund Ceciliu
var nú greitt, og þau g'átu hald-
ið sig mjög ríkmannlega. Það
sýndi sig nú að þau höfðu ekk-
ert lært af vandræðunum, og
markgreifinn liafði ekki per-
sónuleika (il að geta ráðið við
Ceciliu, sem altaf var jafn
eyðslusöm nje heldur gat hann
staðið straum af hinum miklu
útgjöldum. Arið 1572 fór hann
aftur lil Rodemchern til að
reyna að koma lagi á fjárliag-
inn þar, og á þeirri ferð dó
hann.
Hin næstu ár var Cecilia í
Svíþjóð, og lijer færðist hún
milcið í fang og sýndi frábær-
ann dugnað og ráðsnild. Frá
þvi hún liafði verið i Englandi
hataði hún enska kaupmenn,
sem höfðu gert henni svo mik-
inn skaða og skömm og gerði
út vopnuð skip tit að ræna ensk
skip í Eystrasalti. Jafnframt rak
liún mikla verslun og liafði
ljen sem gáfu mikið af sjer.
En þrátt fyrir þetta entust henni
ekki peningarnir, og stríð henn-
ar við hina ensku kaupmenn
var óþægilegt fyrir sænska rik-
ið. Hin síðustu ár sem hún var
í Svíþjóð selti hún sig í sam-
band við Filippus 2. Spánar-
konung og páfann og öll fjöl-
skylda liennar tók kaþólska trú.
Um þær mundir kom líka legáti
Myndin er frá höfn borgarinnar, en
við hana urSu mestar rósturnar.
páfans lil Svíþjóðar og áætlun
var gerð um að byggja 100 her-
skip í Svíþjóð lianda Filippusi
konungi og páfanum, og átti
Cecilia að standa fyrir fyrir-
tækinu. En þegar til kom sendu
þeir enga peninga fyrir skipin
og það varð ekkert úr hinni
miklu fyrirættun. En vegna
þessara pólitísku samhanda var
Cecilia orðin óvinsæl í Svíþjóð
og varð brátt að fara aftur til
Rodemaclier.
VI.
Árið 1580 býr Cecilia aftur á
gamla hrörlega slotinu í Rode-
maciier. Erfiðleikarnir voru
meiri en nokkru sinni áður.
Skuldirnar voru afar miklar
og hún þurfti að sjá börnum
sínum, sem voru mörg, fyrir
sæmilegu uppeldi. Syni sína
setti hún ú katólska skóla hing-
að og þangað nema hinn yngsta,
sem var hjá henni. Hana lang-
aði til að koma aftur til Sví-
þjóðar, en bræður hennar voru
á móti því, sjerstaklega Karl,
sem var mjög andvígur kat-
ólskri trú. Árið 1588 batnaði
útlilið fyrir liana og börn henn-
ar, þar eð elsti sonur hennar
erfði markgreifadæmið Baden.
En þegar til kom reyndist þessi
sonur hennar mikill óreiðu-
maður og greiddi ekki hræðr-
mn sínum þann hluta af arf-
inum, sem þeir áttu kröfu á,
og Cecilia varð að liefja harða
haráttu fyrir rjettindum þeirra.
Hann hafði ekki ríkt lengi
þegar nágrannar hans tóku
landið herskildi og ráku hann
þaðan. Hvað börnin snerti var
Cecilia hin mesta ólánsmann-
eskja. Synir hennar fóru í her-
þjónustu víðsvegar og dóu allir
á undan henni, og einkadóttir
hennar var sett í klaustur á
BLÓÐUGAR ÓEIRÐIR í MEMEL.
I vor voru miklar óeirðir í Memel
milli nasista og Litháa. Einn rriaSur
var drepinn og margir særðust. —
móti vilja hennar. Þrátt fyrir
miklar tilraunir gal Cecilia ekki
liaft sig upp aftur úr fátækt-
inni, heldur varð liún stund-
um að láta Rodemacher í hend-
ur skuldheimtumannanna um
stundarsakir. Eftir að Karl her-
togi hafði náð völdunum í Sví-
þjóð átti liún ekkerl athvarf
þar, og bróðursonur hennar
Sigismund Pólverjakonungur
veitti henni heldur enga veru-
lega hjálp. Hún heimsótti þó
Sigismund konung og har ætíð
mjög hlýjan hug lil pólsku þjóð-
arinnar frá því, að hún var trú-
lofuð Tenczin greifa, og hefir
efalaust rjeltilega talið dauða
hans liina mestu ógæfu.
Cecilia dó árið 1627. Alla æfi
sína harðist hún af hinu mesta
þreki og gafst aldrei upp hvað
sem á dundi. Sama árið, sem
hún dó snerist gæfan aftur með
ælt hennar, þar eð keisarinn
tók Baden herskildi og fjekk
landið í hendur sonarsyni henn-
ar, sem líka var rjettur erfingi
að landinu.
Skúli Þórðarson.
uiuiir sig borgina Kvanku í Shansi-
h.jeraði.

Myndin sýnir japanska hermehn
íi í»r fpkin riptt pftir í\f\ hpir löííðii