Fálkinn - 08.10.1938, Blaðsíða 6

Ferd’nancL fœr
sjer reiðföt.
Einkáritarinn: — Hr. forstjóri,
það er maður í simanum, sem jeg
helcl að vilji tala við yður.
— ... .jeg held.... jeg held....
livað meinið þjer? Sagðist lianri vilja
tala við mig eða sagði hann það
ekki ?
— Ha-.in sagði hara: Ert það þú,
gamli höngulhausínn!
Negraprestur er að leggja út af
dæmisögunni um glataða soninn og
lirópar með áherslum prjedikarans
á Lækjartorgi:
— Bræður mínir og systur! Mikill
var kærleikur föðurins. Hann vissi,
að sonur lians mundi koina heim ein-
hverntíma og þessvegna stríðól hann
kálfinn öll þessi ár, sem sonurinn
var að heiman!
Gesturinn var nýkominn á haðstað
í Florida og langaði i sjó. En hann
vildi vera viss um, að það væri
hættulaust að fara í sjó þarna og
spurði baðvörðinn:
— Eruð þjer viss um, að það sjeu
ekki krókódílar hjerna?
— Já, lijer eru áreiðanlega engir
krókódilar.
Gesturinn fór að vaða út í sjóinn.
Þegar vatnið lók honum i bringu
leit hann til lands og kallaði:
— Hvernig getið þjer verið viss
um, að hjer sjeu ekki krókódílar?
— Þeir hafa vit á, að vera ekki
hjerna. Hákarlinn hefir flæmt þá
aílá á bak og burt.
— Áfengi er ágætt við og við í
hófi, en jeg fyrirlit þá sem mis-
brúka það.
— Já, hugsaðu þjer til dæmis þá,
sem nota það í hárið!
— Larsen kysti mig i gær. Og
hann sagði að það væri indælasti
kossinn sem hann hefði nokkurn-
tíma fengið.
— Það hefir þá verið áður en hárin
kysti mjg-'í gærkvöldi.
— Hvern skmmbaiin skyldi je,y
hafa yert við undrafrækorniff, sem
jeg keypti af indverska fakírnum?
SKÓKREPPA. — Mú jeg luna
vasaljósiff yffar snöggvast — jeg
finn ekki skóna mina.
- Farffu úr og tuktu einhvern
fastan, sem kann bridge.
— Þjer megiff ekki halda frú, að
jeg hafi altaf veriff eins og jeg er
núna.
— Nei. Seinast \iegar \ijer komuff
þá var trjefÖturinn hægra megin.
— Já, frú. Hundurinn yðar hefir
qleymt lwaffa blaff hann átti aff
sækja.
.... og lwer á þetta svo aff vera,
má jeg spyrja.
sjáið þiff! — —
„Reyniff þá gömliij"
FERO'
NAND
p.i.a
Ferdnandshjónin hjá
töframanninum eða
Þessi stúlka
hverfur nú alveg
Horfin,