Fálkinn - 17.03.1939, Blaðsíða 14

14
F..Á .L K.I.N N
Litli: Það hlýtur að vera eitlhvað spenn-
andi, sem þú lest, þú baðar út öllum öngum.
Stóri: Jú, hjerna stendur, að ríkur bóndi
frá Amager hafi sökt heilli summu af pening-
um í sjóinn hjerna rjett fyrir utan í sænsk-
danska stríðinu.
Stóri: Þessa peninga verðum við að ná i
livað sem tautar. Það væri nú ekki amalegt
að finna dálitla fúlgu eins og maður er staur-
blankur.
Litli: Ertu nú viss um að hitta á staðinn.
Stóri: Ábyggilega. Ég skal sýna þjer það.
Stóri: Þegar jeg er kominn niður verðurðu
að dæla rækilega, það ættirðu þó að geta.
Þú skilur það líklega að jeg þarf að fá
loft til að anda að mjer.
Litli: Settu fötuna bara á höfuðið og
láttu mig um hitt.
Litli: Það var þó sannarlega gott, að það'
var ekki jeg sem þurfti að fara niður, mjer
liggur við druknun, þegar jeg hugsa til
þess. Mig sárþyrstir og jeg hef ekkert öl i
bátnum. Hann er ekki að hugsa um hvernig
mjer líður, heldur en vant er.
Stóri: Jeg skal kafa eftir fjársjóðnum. Þú
ert vanastur því hvorl sem er, að lifa á ann-
ara sveita. En jeg vona, að þjer lítist á kaf-
arabúninginn minn. Þarf kanske ekki hug-
vít til að búa hann ti 1 ?. Þarna á stólnum
sjerðu fötuna — hún er ágætur hjálmur.
Stóri: Það er bara gaman að vera lijerna.
Maður fær ekki meira úl úr sumum mál-
verkasýningunum. En jeg má ekki vera
að hugsa um gamanið. Fjársjóðurinn! Fjár-
sjóðurinn! Einhversstaðar hjerna átti hann
að vera.
Litli: Jæja, fyrst er nú að reyna að draga
hann lil lands, svo reynir maður að megra
hann á eftir. Það er þó svei mjer heppilegt
að jeg liafði bátstjakann með, annars hefði
jeg aldrei getað dregið hann upp i bátinn.
Stóri: Nei, hvað er þetta! Mjer finst jeg
vera að fara upp. Það er eitthvað öðruvísi
en það á að vera. Og hann heyrir ekkert
hvað jeg segi. Þetta getur ekki gengið. Jeg
var rjett að byrja að leita.
Litli: Nei, vitið þið hvað! Það er þá svona
fitandi að fara í sjóinn. Það var gotl að það
var ekki jeg. Þetta er ljót sjón. Það verður
ekki gaman að liafa hann í litla herberginu
okkar eftir þetta. Jeg held raunar að hann
komist aldrei gegnum dyrnar.
Litli: Ne-i! Hver ósköpin, svo að hann
sprakk þá eftir alt saman. Hvað skyldi nú
verða míkið eflir af lionum, það verður
spennandi að sjá, bara að hann drukni nú
ekki. Því það geri jeg ekki fyr en i síðustu
lög að fleygja mjer út.
Stóri: Ja, nú skal jeg lumbra á þjer að
mjer heilum og lifandi, svínið þitt. Mikill
bölvaður óþokki geturðu verið.
Litli: Ekki get jeg gert að því, þó að þú
sjert svo mikill auli að hafa ekki mátulegt op
á búningnum, svo að loftið komi inn með
eðlilegu móti.
Stóri: Jeg drepst ekki ráðalaus heldur en
fyr. Úr þessum slitna regnfrakka og nokkr-
um gömlum gúmmíslöngum, bý jeg mjer til
kafarabúning.
Litli: Já, það er ágætt. Ekki langar mig
að ganga í vatnið.