Fálkinn - 24.03.1939, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
f SAMKVÆMISSKRÚÐI.
Samkvæmiskjóll úr lilla taftmoire.
Þetta þunga efni er mjög heppilegt
fyrir víðu pilsin, en aftur á móti er
ekki eins gott að láta það sitja vel í
þröngu blússunni. Takið eftir púff-
ermunum og hálsmálinu sem tr
hjartalagað.
VELOURHATTURINN
hjer að ofan líkist mest blómstur-
potti. Hann er skreyttur stórri hana-
fjöður.
í Kyrrahafinu nálægt strönd Suð-
ur-Ameríku, þar sem hinn kaldi
Perú- og heiti Elnonistraumur mæt-
ast, ferst á ári liverju ósköpin öll af
fiski af þvi að hitastigið i sjónum
breytist svo snögglega.
f lok 18. aldar bjó málmsmiður
einn í Vín tii stálhatt af nýjustu
tísku. Það einkennilega var, að
hatturinn var ekkert þyngri en venju
legir kvenhattar. Þetta einkennilega
höfuðfat komst í mjög hátt verð.
Hertogafrú keypti liattinn fyrir 100
dúkata.
NÝ LÍNA — NÝJAR KRÖFUR.
Þessi látlausa gráa dragt með ein-
litu pilsi og græn- og rauðröndóttum
jakka, sýnir hina nýju línu í yfir-
liöfnum, seili eiga að setja laust, en
jafnframt fylgja línum likamans, sem
aftur þýðir auknar kröfur til sauma-
skaparins og váxtarlagsins, — óneit-
anlega erfiðir tímar sem við lifum á.
LÍTILL SVARTUR VELOUR-
HATTUR.
Kollurinn á þessum hatti er eins
og snúinn upp í gorm, sem endar i
nokkurskonar stjeli, er bendir upp,
Takið eftir slörinu að aftan, sem
er fest niður með hökubandinu og
hlífir kruliunum.
SKAUTADRAGT.
Hentug skautadragt með hlússu og
buxum saumuðu út í eitt, úr mjúku
skotsku ullarefni og þar utan yfir er
pils með klauf upp i og bolerojakki.
ÞESSI VELOURHATTUR
er i lögun eins og skál o,g er með
afarstórri spennu sem flauelsband
er dregið í gegn um, það heldur
áfrgm gegn um kollinn og endar
í tveimur stórum lykkjum í hnakk-
anum.
Lenging vaxtartímans.
Okkur íslendingum er altaf að
skiljast það betur og betur hve mikla
liýðingu það hefir að lengja sumarið
olckar með ýmsum útúrdúrum í rækt-
uninni. — En það er langt frá því
að meiri hluti almennings skilji
ijessa nauðsýn, lijer skortir verklega
tilsögn sem oftar.
Til tengingar á vaxtartímanum eru
almennt notaðar þessar aðferðir:
I. Sáð inni í stofugluggum í smá
öskjur og síðan plantað út í sól-
reiti eða vermireiti: (Blóm-, kál-,
salat o. fl.).
2 Sáð i vermireiti og síðan um-
plantað i sólreiti, eða nú síðustu
árin í áburðarpotta, sem eru eitt-
hvað það mesta þing, sem á
markaðinn hefir komið. (Allskon-
ar blóm- og grænmetistegundir).
3 Lítið reynd aðferð hjer, er sán-
ing í júlí—ágúst og láta plönl-
urnar standa í sólreit yfir vetur-
inn. (Aðallega stjúpmæður, gefst
ver með kál).
4. Sumt grænmetisfræ er svo lengi
að spíra, að nauðsyn ber til að
hjálpa því með að bleyta það.
(Sjerstaklega gulrætur og per-
sille).
5. Ljósspírun á jarðeplum, er eins
nauðsynleg og það að gefa þeim
áhurð. Ljósspírunin hefir sannað
það að á þann hált er liægt að
fá um 50 % uppskeruaukningu.
Vegna þess hve grænmetisdálkn-
ttni er afmarkaður hás, er ekki hægt
að fara neitt nánar út í þessi atriði
hjer, en bent skal á að til eru ýmsir
smápjesar í bókaverslunum, sem eru
handhægir fyrir byrjendur. („Mal-
iurtarækt", eftir Stef. Þorst. og Ásg.
Ásg., „Hvannir“ eftir Einar Helga-
son, og ýmislegt fleira). Hjer skal
aðeins tekið til meðferðar:
Vermireitir og sáning í þá.
Vermireitir eru oftast hitaðir upp
með hrossataði. Stærð gryfjunnar fer
eftir því hve stórt gluggasvæðið er,
sem hila á upp.
„Mat“-lagið er tekið ofan af fyrst
og látið til hliðar. Svo er grafið ca.
2 skóflustungur niður, og þeim jarð-
vegi komið í burtu. Þegar þetta er
gert, er best að koma fyrir óvand-
aðri trjegrind, sem hvílir á smástein-
um, í botninn á gryfjunni. Ofan á
grindina er látið heyrusl eða trjeull
(svo áburðurin detti ekki niður á
milli rimlanna í grindinni). Þá er
áburðurinn látinn i haug þar ofan á.
Það mun láta nærri að tvö vagn-
hlöss af áburði þurfi fyrir livern
hálfan annar fermeter, sem hita á
upp. Breitt er svo yfir hauginn, pok-
um eða einhverju þessháttar, glugga-
karminum komið fyrir, og þjettað
vel utan með honum og gluggarnir
lagðir yfir. Þannig er vermireitur-
inn látinn standa þar til nægur hiti
er kominn í hann. Hve lengi þarf að
bíða eftir því, getur verið misjafnt.
Oft getur komið fyrir að áburðurinn
sje of þur til að hiti myndist, þá er
gott að hella svolillu vel heitu vatni
í hauginn. Ef áburðurinn er mjög
blautur, er gott að láta moðrusl
saman við og Josa hann svolítið með
kvísl um leið, til að flýta fyrir ger-
hitanum.
Þegar talið er að nægur hiti sje
kominn í hauginn (ca. 20° C.) er
jafnað úr honum og matarjarðlagið
sigtað yfir og blandað með sandi.
Siðan eru gluggarnir látnir yfir afl-
ur og pokar breiddir yfir þá. Þegar
moldin í reitnum er orðin 12—15°
heit, er hæfilegt að sá káltegundum
og flestum blómplöntum.
Verði ol' heitt í reitnum, verður að
lyfta glugganum svolítið skjólmegin,
með því að láta klossa undir glugga-
grindina.