Fálkinn - 24.03.1939, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
Stóri: Nú er frænka gamla nýbúin að
slátra, og ef aí> vanda lætur borgar sig að
heimsækja hana, þegar svo stendur á. Jeg
fer á morgnn klukkan 8. Vektu mig um
sjöleytiö.
Lilii: Já, yðar hátign!
Lilii: Jeg er viss um að jeg missi vitið,
ef jeg á að vera svona og htusta á hroturnar
i honum í alla nótt. Sjáum nú til, hvernig
best er að vekja hann. Væri ekki gott að
hafa það svona, þá þarf jeg ekki einu
sinni að vakna, þegar hann fer á fætur.
Liili: Versl er nú ef hún veltur of
snemma. Eiginlega þyrfti jeg að vera vak-
andi, þegar æfintýrið gerist. Þá er nú best
að fara að hátta og breið'a upp yfir höfuð,
því annars getur maður ekki sofið fyrir
hrotum i honum.
Myndin hjerna talar sínu máli. Póstur-
inn stingur inn blaðinu í gegnum rifuna
á hurðinni og grunar ekki neilt, og með-
an hann gengur sína leið, fellir blaðið
straujárnið niður og kemur öllu á tireyf-
ingu
Stóri: Það er vissast að þú vakir í alla
nótt. Þjer er nóg að' leggja þig, þegar jeg
er farinn. Jeg skal taka með injer bita
handá þjer.
Liiii: Nú á jeg þá ekki að koma með.
Litli: Það er nú i raun og veru gott að
losna við hann og fá að vera einn. Já, jeg
skal svei mjer sofa i fyrramálið. Nei, sko
hvað hann sefur vært, skinnið, hann ætti
bara að vita hvernig jeg fer að því að
vekja hann i fyrramálið. Hihíhí.
Litli: Nú get jeg slökt tjósið rólegur. Jeg
vona að kannan geti vakið liann, annars
er jeg hræddur um að jeg eigi „frænkuna"
á fæti, og það er nú ekki gott að koma
sjer út úr húsi við hana, ])á hættir hún að
gefa manni bita.
Stóri: Æ, hjálp, hjálp! Jeg er að drukna!
I.itli: Já, sá verður ekki skítugur á eftir.
Það var annars gott að jeg vaknaði og
sá æfintýrið gerast.
Liíti: Hann ætlast þó aldrei til að jeg
verði svefnlaus, vegna kerlingarskrunk-
unnar liennar frænku hans. Nei, hann þarf
ekki að halda það. Það er gott að geta
skipað. En hvernig er nú best að vekja
hann.
Litli: Vatnið er orðið ryðgað. Það hlýtur
að vera orðið langt síðan tappað var af
þessum krana. Nú er liest að hann fái
ærlegt andlitsbað þegar hann vaknar.
Pósturinn: Hjerna er það, sem Litli og
Stóri halda til. Það er eiginlega einkenni-
legt, að þeir skuli vera að lesa blöðin á
hverjum degi. Maður gæti haldið, að þeir
„upplifðu" nóg samt. En það getur vel
verið, að þeir noti þau til annars.
Stóri: Kanske þú munir það nú hjer
eftir að það á ekki við að vekja heiðarlega
menn ,með því að hella vatni upp i þá.
Litli: Jeg veit að það hefði verið betra
að hafa það öl. En jeg hjelt nú samt að
þú þyrftir að þvo þjer livort sem var.