Fálkinn - 28.04.1939, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
' 1 I2 * h 1-' i" IMI7 8 | 9 10 11 | | 1 2
lítl13 l 1 l" | IKI
1 !'6 IIBI 171 i \m\ m 18 | m\" i
iU I 2 1 1 1 Ml IMI22 1 I23 M\ m 24 1 1 1 |
'» | læcb l l i irs 271 i i
28 | aii,# m\3" i i m\31 :<§>: |
13 | |j$ «I i35 i»i im 3 «> 1 1 m\3* i
m\3» \ i i i \m\io i i 1 w
ii l !<s>: -1 i w\» m 4 4 ! Í>4;’ l46
(7 U« Ml M401 ' l60 <S?| <§>:!■•" 1 1
^ l ii>:i"31 i í m M1 I 1
3.) 1 1 1 nb m\* i i i>:i58 m »9 | .
"° i m C1 jos I0| |'<g> r.s | 6 4 M66 1
m\™ j07 | j 08 | | 69 m\
70 1 |l 1 <§> 71 , I i
Krossgáta Nr. 298.
Lárjett.
1 vitleysa. 7 brjóstmóðirin. 13
lærlingalisli. 15 hæð. 17 vökvi. 18
siður. 19 bókstafsheiti. 20 gras. 22
árabil. 24 dýpi. 25 dæla. 26 fær.
27 ferð. 28 umhugað. 30 tækifæri.
32 flana. 33 guð. 34 trje. 36 manns-
nafn ef. 38 tala. 39 nagdýr. 40 kven-
vera. 41 algeng sk. st. 42 málmur.
44 skeldýr. 45 hnoðri. 47 bein. 49
anda. 51 fórsetning. 52 eðli. 53 eign.
54 ónáða. 55 sog. 57 hreyfa. 59
nokkur. 60 frumefni. 61 horfðu á.
63 strá. 65 stöng 66 framandalega.
70 skyld. 71 hiaða.
Lóðrjett.
1 aðstoðar. 2 greinir forn. 3 af-
rek. 4 lítill. 5 ílát. 6 úr verslunar-
máli. 7 tónn. 8 bringa. 9 læsing.
10 vissa. 11 stöng, 12 sníkjudýr.
14 ílát. 16 skoðun. 19 luralegur. 21
kend. 22 kraftar. 23 mannsnafn þf.
24 fiska. 29 dottið. 31 leikfang. 34
stefna. 35 hlut. 36 óhreinka. 37
fæða. 41 ísbrjótur. 43 brotnuðu. 46
láta dæluna ganga. 48 grein. 49
mannsnafn ef. 50 fæða. 51 fyrir-
höfn. 56 hljótum. 58 liríð. 61 sjá.
62 vera ánægður. 63 hlýju. 64 hirta.
66 hreyfði. 67 ónefndur. 68 gelt. -69
fórsetning.
Lausn á Krossgátu Nr. 297
Lárjett:
1 brjósk. 5 skella. 9 skakkar. 10
skot. 11 álút. 13 sal. 15 rakka. 17
rok. 19 skin. 21 róa. 22 púði. 23
arkar. 25 hrafl. 26 rís. 27 laó. 28
hnefa. 31 flaum. 34 refi. 35 fús.
37 auga. 38 ess. 39 flakk. 41 rak. 42
tala. 44 rísa. 46 nauma.it. 47 afsagt.
48 pakkar
Lóðrjett:
1 blússa. 2 ósk. 3 skor. 4 katar.
5 skaka. (i kala. 7 eru. 8 aðskil. 10
slík. 12 trúa. 14 Akranes. 16 kóf. 18
óðfluga. 20 Narfi. 22 prala. 24 ría.
25 hóf. 28 hrella. 29 efst. 30 búa. 32
aura. 33 makkar. 35 flaut. 36 skrap.
39 flag. 40 kisa. 43 ana. 45 stk.
BERNARD SHAW.
Framh. frá bls. 4.
leikstjóra sem völ er á i heiminum.
Shaw: — Já, en hvað viljið þjer
borga?
Kvikm.stj.: — .... Og í aðalhlut-
verkið fáum við....
Shaw: — Góði maður, þetta stoðar
ekki hót. Við skiljum ekki hvor
annan. Þjer eruð of mikill listamað-
ur og jeg of mikill kaupsýslumaður.
Dans.
— Á góðgerðarskemtun dansaði
Shaw við frú eina, sem var for-
viða yfir þeim heiðri, að fá að
dansa við einn af frægustu rithöf-
undum heimsins. — „En hvað þjer
voruð lítillátur, herra að vilja dansa
við jafn lítilmótlega konu og mig,“
sagði hún.
„Já, en munið l)jer ekki að þetta
er góðgerðaskemtun"? — svaraði
Shaw.
MeSmælin.
Ungur leikari fór einu sinni lil
Shaw og bað hann um að horfa á
sig leika nokkur hlutverk. Daginn
eftir fór hann til eins af aðal leik-
hússtjórum í London með svolát-
andi meðmælabrjef frá Shaw: „Jeg
mæli hið hesta með leikaranum N.N.
Hann leikur Hamlet, Shylock, Ot-
hello, fiðlu og billiard. Billiard leik-
ur hann best.
Spiritisminn.
Shaw er realisti, en ýmsir spirit-
istar hafa gert tilraun til að vinna
hann á silt band. Einn þeirra sagði
honum til dæmis ítarlega frá borð-
dansi. „Og jeg get svarið yður, að
borðið fór að hreyfast, hægt og
hægt,“ sagði hann.
„Því ekki það. Sá verður að
vægja, sem vitið hefir meira,“ svar-
aði Shaw.
Tileinkunin.
Einu sinni rakst Shaw á hók eftir
sig hjá fornbóksala. Hafði liann sent
einum kunningja sínum bókina með
tileinkun: Til hr. N. N. með beslu
kveðjum frá Bernard Shaw.
Shaw keypti bókina og sendi hana
vini sinum á nýjan leik, eftir að
hafa skrifað á hana: „Til hr. N. N.
með endurteknum kveðjum frá
G. B. S.“
Krókur á móti bragði.
Iívenfjelag í Skotlandi skrifaði
Shaw og mæltist til þess, að hann
gæfi bókasafni fjelagsins bók er
hann hafði skrifað um stöðu kon-
unnar i mannfjelaginu, því að fje-
iagið hefði ekki efni á að kaupa
bókina. Shaw svaraði:
Skömmu síðar fjekk hann svolál-
andi svar: „Háttvirti mr. Sliaw!
„Jeg get ekki sjeð neina ástæðu
lil að gefa yður hókina. Fjelag, sem
ekki tímir að kaupa hók, sem það
telur sjer þörf á, fyrir 14 sh. og 9
pence, á engan tilverurjett.
Við þökkum yður liina vingjarnlegu
neitun yðar. Við höfum selt brjefið
frá yður fyrir eitt sterlingspund.
Og þar sem bókin kostar ekki nema
14 sh. 5 d. höfum við 5 shillings og
7 pence afgangs, sem við höfum
lagt i styrktarsjóð fjelagsins.
Síðasta ár var mikið vigbúnað-
arár hjá öllum stórveldum, en þó
mun yfirstandandi ár fara langl
fram úr því. Samkvæmt skýrslu
enska blaðsins „Economist“ voru
útgjöld eftirtaldra landa til vigbún-
aðar 1938 þessi (talið í miljónum
króna): Rússlánd 22.000, Þýskaland
18.000, Japan 7.800, England 7.700,
Frakkíand 4.600, Bandaríkin 4.400
og ítalia 3.000. Hæst eru útgjöldin
á íbúa í Þýskalandi (240 kr.) en
lægst i Bandaríkjunum (40 kr.). í
Rússlandi er 22% af öllum tekjum
ríkisins varið til vigbúnaðar en í
Frakklandi 7%.
Alll ineð Islenskum skrpnm1 »fi
Meðan hann var að lilusta sjúklinginn
meðvitundarlausan fjekk liann slæmt kast,
svo að allur roði hvarf úr andlitinu á honum
og hann varð náfölur og raluir af köldum
svita. Þegar versta kastið var liðið hjá tók
Osborne hitamælir úr vasanum og var í þann
veginn að stinga honum undir tungurætur
sjúklingsins þegar frú Laidlaw, sam liafði
ekki af lionum augun, skarst í leikinn.
„Hann h'éjfir altaf verið að nísta tönnum
við og við í kvöld, læknir. Jeg reyndi að
mæla i honum hitann í kvöld, og það lá
nærri, að liann hiti hitamælirinn i tvent.“
„Þakka yður fyrir. Þá verð jeg að mæla
hann í handholinu. „Þegar hann tók liita-
mælirinn aftur sýndi liann 40,2 stig C.
„Jeg er hræddur um, að maðurinn yðar
sje alvarlega veikur,“ sagði Osborne áhyggju
fullur á svipinn. „Hitinn, augun, höfuðburð-
urinn og flest annað bendir á, að liann mundi
liafa heilahimnubólgu.“
„Hún er afar hættuleg, er ekki svo?“
„Jú vitanlega getur honum batnað ( og
betur ef hann drykki minna, hugsaði Os-
borne með sjer). Það er alls ekki vonlaust
um hann, en þetta er tvímælalaust hættulegt.
Jeg held að við ættum að fá hjúkrunarkonu
lil hans í nótt og fá sjerfræðing til þess að
líta á hann eins fljótt og hægt er í fyrramál-
ið. Mig langar til að fleiri sjái sjúklinginn
en jeg, ekki vegna þess að nokkur vafi sje
á um sjúkdóminn, heldur vegna þess hve
maðurinn er veikur.“
„Jeg var lijúkrunarkona áður en við gift-
umst, læknir, svo að jeg get víst hjúkrað
honum fyrsta kastið, ef þjer segið mjer
fvrir.“
Osborne sagði henni fyrir um alla meðferð
sjúklingsins, lofaði að koma aftur snemma
i fyrramálið og fór svo heim lil sín.
„Nokkuð storvægilegt?“ spurði Woods
syfjulegur.
„Ekki baun. Eftirtektarvert frá læknis-
fræðilegu sjónarmiði vegna þess að það voru
merki um heilahimnubólgu með venjuleg-
um rykkjum í hnjánum og „abdonial re-
flexum“ ef þú veist hvað það er. En ekkert
sjerstakt, nei.“
„Jeg veit ekkert livað „abdominal reflexar"
eru, og kæri mig ekkert um að vita það,“
svaraði bankastjórinn með uppgerðar þyrk-
ingi. Það virðist vera eittlivað leiðinlegl, og
nú er kominn timi til að hátta.“
Tólf tímum síðar var Laidlaw læknir
heldur betri og það var horfið frá því, að
að lála sjerfræðing líta á liann.
Þegar Osborne læknir kom aftur um kvöld
ið liafði batinn lialdist og læknirinn fór að
verða ofurlítið vonbetri, þó hann teldi sjúkl-
inginn enn í mikilli hættu, og segði konu
hans frá þvi.
„En nú verðið þjer að fá yður hjúkrun-
arkonu á morgun,“ sagði hann um leið og
hann fór. „Enginn getur unnið 24 tíma á
sólarhring, jafnvel ekki fvrir manninn sinn.“
Frú Laidlaw virtist yfirkomin af þreýtu
og svefnleysi. Hún sagðist ekki hafa farið
úr fötunum í tvo sólarhringa og jiað var
líka auðsjeð á henni. Undir fallegu gráu
augunum liennar voru dimmir blettir og
andlit liennar var tært og fölt. Ilún loi'aði
því ákveðið að hún skyldi ná í hjúkrunar-
konu.
En þegar að því kom þá reyndíst ekki þörf
á því. Hún var fyrsti gesturinn hjá læknin-
um, snemma morguninn eftir.
„Hvað er að? Er hann verri?“ spurði Os-
borne, sem brá við þegar hann sá hana.
„Hann dó klukkan átta i morgun“, sagði
hún kjökrandi og hneig ofan í stólinn á lækn-
ingastofunni og gróf andlitið í höndum sjer.
„Hörmung er að lieyra þetta,“ sagði liann
vandræðalega. Eins og flestir læknar, var
liann altai' vandræðalegur þegar svona bar
að liöndum, þrátt fvrir livað það gerðist oft.
„Jeg held varla að það liefði þýtt neitt, þó
við hefðiun leitað ráða víðai-,“ lijelt liann
áfram. „Þetta var afar þungt tilfelli og
hættulegt frá byrjun.“
„Jeg veil það. Þjer megið ekki lialda, að
jeg hafi upp á nokkuð að klaga, læknir. Jeg
er sannfærð um,að þjer gerðuð alt sem liægt
var að gera fyrir hann, og jeg er yður mjög
þakklát. Hann átti fremur rólega nótt, en svo
versnaði honuin alt i einu klukkan undir
liálf sjö. Hann fjekk eitt af þessum vondu
köstum, og nú virtist lijartá hans vera borið
ofurliði og slagæðin varð hægari og hægari