Fálkinn - 19.05.1939, Qupperneq 6

F Á L K I N N
<>
Conwriahf-P. I B Bo* 6 CoDenhcqan
Nr. 548. Óheppileg fuglahræðu.
S k r í 11 u r.
Getnr kyndarinn yöar báið til
svona hringi?
Fólk deyr ekki af skyldunum, bað
Jifir á þeim.
Olav Diinn.
: 'J. 3
— Halló, ungfrú Hansen. Þafí cr
simi til yfíar.
fi
Hjer er fanginn. sem var svo
lieppinn afí vinna bil i happdreeiti.
Lirukassasmifíurinn, sem fekk
vinninginn í happdrsettinu.

E22
'iBtn
— Hef jeg ekki bannað þjer að
leika þjer vifí strákinn lians Jóns?
— Má jeg spyrja — llt jeg út eins
og jeg hafi verifí afí leika mjer?

— Safnvör&íUrinn, sem loksins fann
mann til afí tefla við.
Þeim samdi ekki. Kærleikurinn ó-
rjúfandi brast. Þau gátu ekki sjest.
Þau skildu.
Nokkrum árum seinna hittusl þau
á kjötkveðjuhátíð.
Hann: Ert þú þá lijerna, hvern-
ig gengur það? Eigum við ekki að slá
striki yfir fortíðina?
Hún: Hv.ernig var þetta, voruð j>aó
]>jer eða bróðir yðar, sem biðluðuð
til mín hjerna á árunum.
Hann: .Jeg man j>að ekki með
neinni vissu. Það hefir liklega ver-
ið liann pabbi.
l-eon Blum gekk á fund Daladier
og sagði við hann:
—- Jeg hefi ágæta hugmynd i sam
bandi við vandamálið um frankann.
— Og hvernig er hún?
Við sláum hann úr gúmmí.
— ? ? ?
I>á heyrir engin þegar hanti
fellur!!
— Bvuninn í Chicago. Þegar
Titanic sökk — og brúðkaupið okkar.
Ferdinand langaði að prófa rúmið,