Fálkinn - 19.05.1939, Qupperneq 10

10
F Á L K I N N
Frágangur á prjónavinnunni.
Margir halda að góður frágangur
á prjónavinnunni hafi ckki svo nuk-
i'ð að segja, en það cr mesti mis-
skilningur. Góður frágangur er sísl
þýðingarminni cn sjálft efnið og
prjónið.
1. Að pressa stærri stykki: Fyrst
eru öll stykkin vætt, og cr það besl
mcð því að lcggja þau á milli
mjúkra, blautra pappirsblaða, I. d.
dagblaða. Hvert slykki cr lagl úl aí
fyrir sig og gæta verður þess að
þau liggi cins sljett og mögulegt er.
Þegar stykkin eru orðin deig cru
þau leygð til þess að ná rjettu lagi
og ef prjónað hefir verið cftir snið-
inu eru þau strengd eftir þeim.
Því næst cru stykkin prcssuð ijett
undir deigum klúf. Brugðningu má
ekki pressa.
2. Að pressa minni stykki: Veti-
inga, hanska og önnur smástykki
má ekki pressa með járni. i.eggið
þau á milli votra, mjúkra pappírs-
blaða cða klúta og látið pressu yfir,
t. d. bretti með straujárni. Látið
Jiað standa á ca. klukkutíma og
látið svo prjónavinnuna þorna. Það
má ekki láta vetlinga eða hanska á
sig fyr en þeir eru alveg þurir, ann-
ars tapa þeir laginu.
3. Sainsetning, A11 þjett prjón cr
saumað saman þannig að rjetturnar
eru látnar snúa hvor að annari og
stykkin þrædd saman Ivær umfcrðir,
svoleiðis að scinni umferðin cr látiii
þekja miiligcrðir sporanna frá fyrri
umferðinni. Pressið saumana Ijctt
undir deigum klút.
4. Gisið prjón er kastað saman
5. Að taka upp lykkjur: iif á að
taka lykkjur upp, t. d. meðfram
hálsmálinu cf prjóna skal þar brugðn
ingu eða annað cr það gert á eftir-
farandi hátt: Vcljið prjóna, scm eru
fínni cn þeir, scm notaðir voru,
takið lykkjurnar upp og prjónið
þær jafnóðum, þá munu samskeytin
verða næstum ósýnileg. Þegar fclt
er af verður að gæta ]>css að garn-
ið herpisl ckki; það scm cndar á
brugðningu cr lika felt af brugðið.
6. Undir hnappagöt og hnappa cr
saumaður borði svo að prjónið drag-
ist ekki til og aflagist. Prjónað pils
heldur betur laginu ef l>að cr fóðrað
niður fyrir hnje. Fóðrið má ekki
vera of þunt og endilega eins sljett
og mögulegt er.
HVERNIG HÆGT ER AÐ
LAGFÆRA MISFEU.UR.
Um leið og gengið cr frá prjóna-
vinnunni er hægt að lagfæra smáar
og stórar inisfellur. Margt er hægt að
laga þegar búið cr að væta stykkin
með þvi að teygja þau til cftir þvi
sem við á.
7. Ef peysan cr t. d. of víð cr hún
bara saumuð inn í hliðunum og ef
sauntarnir vcrða mjög fyrirlerðar-
miklir má klippa dálítið í burlu.
aðeins verður að gæta þcss að
sauma í vjcl tvo sauma svo ckki
rakni upp.
8. Verra er ef peysan er of þröng,
en samt má laga ]iað með því að
prjóna tvær lengjur og láta þær upp
í hliðarnar. Það þarf ekki að sjásl
cf |iær cru settar laglega i og prcss-
aðar undir deigum klút.
í). Ef peysan eða jakkinn cr of
fleginn að aftan má laga það þann-
ig: Takið liálslykkjurnar upp a
prjón og prjónið með viðeigandi
prjóni; á enda hvers prjóns er
cin Ivkkja tekin upp við hálsmálið
og það er ekki felt af l'yr cn axlar-
saumnum er náð.
10. Ef peysan cr of stutt er klipt
dálítið ncðan af brugðningunni og
lykkjurnar látnar á prjón og brugðn-
ingin svo prjónuð i mátulcgri lengd.
Bcst cr að prjóna í rönd al' öðrum
lit ])á sjást samskcytin alls ekki.
NÝJA LÍNAN,
með víðu pilsi, lifstykkismitti og liá-
um kraga cr hér sýnd á mjög snotr-
um kjól, h’cntugur bæði scm sþort-
kjóll og vísitkjóll.
Enginn skilur annars sorg, cnginn
annars gleði.
Franz Schuberl.