Fálkinn - 19.05.1939, Síða 11

F Á L K I N N
11
VMG/tV
kE/SMbURMIR
sem liægt er að búa til. ViS L. er
venjulega vasaljóspera f'est við aiJ-
digran málmþráð T, sem er snúiiin
saman svo að hann myndar fal fyr-
ir peruna. Peran er skrúfuð föst við
litinn málinvinkil V., sem eins og
málmþráðurinn er festur við plötuna
með aligildri skrúfu. Málmþynna
með fjöður M. er útbúin með áskrúf-
uðum hnapp K —- i annan end-
ann, og fest við plötuna með skrúfu
í hinn endann og nú er „lykillinn ‘
tilbúinn. B er vasabatterí, og ieiðsl-
una má sjá greinilega af myndinni.
Pað má vel nota venjulegan gljá-
andi málinþráð. Pappapípa — P —
ca 2 cm. þykk og 15 cm. löng er
fest við plötuna með hringum úr
þunnum málmræmum, þannig að
annar endi pappapípunnar nær dá-
lítið utan yfir peruna. Búið þið .il
tvö slík áhöld, þá getið þið talast við
með merkjum. Pappapípan hefur
þær verkanir að peran skín ekki i
augun á sendandanum, og um leið
verkar áhaldið sem áttavísir, þannig
að tveir geta talað saman, án þess
að sá þriðji geti komist að því hya'ð
þeir eru að tala saman um. Morse-
kerfið er nú til i næstum öllum vasa-
bókum, og það er auðvelt að læra
það.
Taktu 3—4 bókstafi yfir daginu,
l>á er stafrófið fljótlært.
Punktur er búinn til með því móti
að þrýsta á hnappinn —- K og
sleþpa honum með sama, svo að ei-
lílill Ijósbjarmi komi út úr per-
unni. Þegar gert er slrik er lyklinum
haldið niðri þrisvár sinnum lengur
en þegar punktur er gerður.
Hverju safnið þiö?
Það er meira en dægrastyttingin
ein í því fólgin að safna einhverju.
Um leið og maður gerir það kynn-
ist maður mörgu. Reynið þið nú að
l'inna upp á einhverju nýju og
skemtilegu til að safna, þvi að það
borgar sig áreiðanlega.
,Ieg þekki dreng, sem safnar merkj
um af eldspýtnastokkum. Hann á
fallegt og skemtilegt safn frá öllum
löndum heims. Ef hann hittir erlenda
sjómenn niður við höfn, hefur hann
altaf á sjer eldspýtustokk, og skiftir
þá oft á stokkum við þá. Heyri hann
að einhver kunningi sinn ætli að
sigla, biður hann hann um að út-
vega sjer nokkra sjaldgæfa eldspýlu-
stokka. Merkjunum nær hann af
eldstokkunum með því að hita þá í
gufunni yfir vatnskatlinum hennar
mömmu sinnar, svo eru þau þurkuð
og pressuð, og að því búnu limir
hann þau inn í stífinnbundna bók
með hvítum blöðum. Undir hvern
miða skrifar hann dagsetninguna,
sem hann fekk miðann, frá hvaða
landi hann er og jafnvel hjá hverj-
um hann hefir fengið hann. Smátt
og smátt hýr hann sjer til með þessu
móti litla landafræði, sem gaman er
að blaða i.
ÍÞRÓTTAHATARINN.
Framh. frá bls. !>.
John betnr, og varð hann fyrri
Erik í márk!
Við ruddumst til hans, spent-
um af honum skíðin og bárum
hann á gullstól inn i búningsher-
bergið, þar sem myndasmiðirnir
og blaðamennirnir söfnuðust
saman.
Það var þröng á þingi. Mynda-
smiðirnir smeltu af og blaða-
mennirnir þreyttust aldrei á að
spyrja. John var hetja dagsins
og við vorum upp með okkur af
því að fá að vera nálægt honum.
Jæja hvernig verkar ]>að
nú á þig, sem enga kappleiki vilt
hafa að vinna i svona kepni,
sagði Kalle með dálítilli illkvitni
í röddinni.
Það er nú ekki í fyrsta
skiftið, sagði John. Jeg hefi gert
það fyr.
Verkstjórinn okkar kom inn í
búningsherbergið rjett í þessu,
og rjetti Jolm stóra og kröftuga
höndina.
Óska vður til hamingju,
Johansson. Svona eiga skógar-
menn að vera. Nú fær Jolums-
son frí það sem eftir er dagsins.
Þjer þurfið að hvíla yður.
Þakka yður fvrir, stamaði
heimspekingurinn
Og nú kom Arno ritstjóri aftur
— Segið þjer mjer, Johansson,
livernig stóð á því að þjer liert-
tð yður svona mikið seinustu
miluna.
■t Það get jeg sagt vður, svar-
aði Johansson dálítið kuldalega,
Uíkingarnir í
hEÍmauisíarskólanum.
(Framhaldssaga með myndum).
10) „Sjóræningjarnir", sem stóðu
á landi voru ægilegir á svip. „Yfir-
sjóræninginn gekk nokkur skref á-
fram og kallaði til þeirra. — Nú
hafið þið farið laglega að ráði ykk-
ar, vinir góðir. Vitið þið ekki að
það er bannað í reglugjörð skólans
að baða sig svona snemma vors?
Og nú skulum við refsa ykkur fyrir
skólans hönd, við komum og sækj-
um ykkur, og svo getum við talast
betur við. - Að þessu mæltu sneri
hann sjer að fjelögum sinum og gaf
þeim eitthvert merki.
11) — Hvað skyldu þeir nú ætla
sjer? hvíslaði Jörgen að Frank, þeg-
ar dálítill hvinur i loftinu gaf svar
við því. Foringinn skellihló og hróp-
aði: Enda þótt við sjeum orðnir
„sjóræningjar", þá höfum við ekki
gleymt gömlu kúnstunum okkar
og það urðu ofurhugarnir fjórir að
taka undir, — því að nú voru þeir
í einu vetfangi fastir sinn í hverri
snörunni.
12) „Takið þið nú í — hrópaði
yfirræninginn og menn hans byrj-
uðii að draga. — Nú leggjum við
ykkur hjerna í indælt, mjúkt grasið
sagði foringinn glottandi — svo
getið þið legið þar og liugsað ykk-
ur vel um það, hvort ráðlegt sje að
brjóta reglur skólans. „Sjóræn-
verkstjórinn hafði gefið mjer frí
til klukkan tvö, og jeg tók eft-
ir því að klukkan var orðin svo
margt, að jeg varð að flýta mjer
seinasta spölin til að ná í vinn-
una í læka tíð ........
INDÍÁNASTÚLKA
ER ÚTVARPSSTJARNA.
Ein af stærstu útvarpsstöðvum í
Ameríku hefir nýlega ráðið til sín
sem söngkonu stúlkuna hjerna á
myndinni. Hún er dóttir- Indíána-
höfðingja nokkurs og heitir Athile
og er injög vinsæl af útvarpshlust-
endum. —
HÚN FÓR AÐ REYNA
JÓLAGJÖFINA.
Reynsluferðin á nýja sieðánum
hepnaðist ekki rjett vel. Það var of
mikill skriðurinn á sleðanum, svo
að ungfrúin gat ekki fylgst með,
en það er mjúkt að detta í snjóinn,
svo að hún slapp ómeidd.
AIIl með islenskutn skrpnm1 «f>
ingjarnir'" bundu og fjötruðu þá fét-
aga eftir öllum kúnstarinnar regl-
um. Og eftir nokkur augnablik líkt-
ust þeir einna mest fjórum rúllu-
pylsum.
En þeim varð býsna kalt þar sem
þeir voru i sundbolunum einum.
— Nú ætlum við að lofa ykkur
að horfa á meðan við jetum matinn
ykkar — sagði yfirræninginn með
hæðnishlátri — en rjett i sama bili
skeði dálítið skrítið, sem breytti
öllu viðhorfinu.
En hvað var það? Lesum
um það i niesta blaði.