Fálkinn - 23.02.1940, Blaðsíða 9

F Á L K I N N
9
ekki gerl neitt í'yrir mjer ....
alls ekki neitt.“
„Veriö' þjer ekki nieð þessi
látalæti," tók vagnstjórinn nú
fram i. „Út með sannleikann.
Ilaldið þjer að við sjeum blind-
ir eða vitlausir?"
„Gerið þjer svo vel, lierra fnll-
trúi, lijerna eru skilrikin min.
Hjerna er vegabrjefið. Nú getið
þjer lesið, liver jeg er og hvað
jeg er. Jeg er kaupmaður. ög
jeg heiti Beier, eins og jeg sagði
yður áðan. Þjer sjáið, að þetta
eru ósvikin plögg.“
Lögreglufulltrúinn grandskoð-
aði skjölin. Svo vpti liann öxl-
um. Hann gat ekki betur sjeð
en að skilríkin væru ófölsuð.
„Hm!“ sagði hann með em-
bættissvip. „Háttalag yðar gefur
mjer eigi að síður ástæðu til að
ætla, að þjer sjeuð morðinginn
r Drogilov. Þjer bafið hagað yður
mjög grunsamlega, þjer getið
ekki neitað því, lierra Beier.
Ef samviska yðar hefði verið
glöð og góð, höfðuð þjer enga
ástæðu til að flýja áðan eins
og sjálfur fjandinn væri á hæl-
unuin á yður.“
„Jeg skil ofboð vel, að það
lítur grunsamlega út, lierra full-
trúi, en jeg er alveg á lieljar-
þröminni af taugaveiklun. Hvar
sem jeg sýni mig á almanna-
færi, lieldur fólk að jeg sje Dro-
gilov. Það verður mín ógæfa
og máske veldur það dauða mín-
um — að jeg er svo líkur hon-
um. Jeg hefi ekki átt rólega
stund síðan verðlaununum var
heitið fyrir að ná í hann. Undir
eins og fólk sjer mig fer það að
góna og stinga saman nefjum.
Þó að jeg lieyri ekki, hvað það
segir, þá get jeg sjeð það á vara-
burðinum, að það er að lala um
morðingjann Drogilov. Lífið er
bókstaflega að verða mjer ó-
bærilegt, berra lögreglufulltrúi.
Einn góðan veðurdag lileypi jeg
kúlu gegnum hausinn á mjer,
og ástæðan er ekki önnur en sú,
að jeg er svo óheppinn að vera
likur þessum liræðilega glæjia-
manni, sem jeg liata meira en
nokkur annar. Undir eins og fólk
sjer mig, lieldur það, að> nú geti
]>að unnið til tíu þúsund marka.
Hvergi fæ jeg lieldur að vera i
friði. Mjer finst jeg vera eins og
hundelt dýr og jeg er viss um,
að það fer aiveg með inig, áður
en langt um liður.“
Tárin runnu niður kinnarar
á litla manngarminum svart-
skcggjaða. Honum var sannar-
lega vorkunn.
„Get jeg að því gerl, þó að
skaparinn hafi sett á mig nef,
sem er alveg samskonar og nef-
ið á mannhundinum Drogilov?
Og hvemig á jeg að fara að
leyna á mjer kinnbeinunum ?
Ekki get jeg búið til á mig nýtt
andlit. Skiljið þjer nú, herra full-
trúi, að það er ekki að ástæðu-
lausu, sem jeg er taugaveiklað-
ur? Skiljið þjer ekki, að maður
verður geðveikur af því, að fá
•» Skákþing Reykjavíknr 1940
ekki að sitja í mesta meinleysi
í horni á járnbrautarklefa, án
þess að einhvei' taki upp á því,
að taka í hættuhemilinn og siga
hverju mannsbarni í lestinni á
mig? Jeg sver yður, herra lög-
reglufulltrúi, við æru mina og
samvisku, að jeg hefi aldrei
drýgt glæp, en svo lengi er hægt
að hundelta og ofsækja hvern
mann, að lionum finnist liann
orðinn glæpamaður. Jeg er að
verða brjálaður, lierra fulltrúi.
„Jeg þjáist af ofsóknarbrjál-
æði!“
„Þjer gætuð að minsta kosti
rakað af yður skeggið,“ sagði
•lögreglumaðurinn með liægð.
Orðáflaumur litla mannsins
hafði haft áhrif á hann. „Ef þjer
Sayan er eftlr Hans Meyer
væruð alrakaður, þá munduð
þjer ekki vera eins líkur Drogil-
o\' og þjer eruð núna.“
„Raka af mjer skeggið, herra
lögreglufulltrúi!“ Litli maðurinn
spenti greipar og skelfingarsvip-
ur kom á andlitið. „Jú. já, jeg
skil vel, að yður geti dotlið þetta
1 hug. Vitanlega hefir mjer dott-
ið það i hug líka. Jeg hefi meira
að segja lekið fram skæri og rak-
bníf og sápu, og ætlað að gera
alvöru úr því, en “ hinn falski
Drogilov andvarpaði þungan
„þegar á átti að herða gat jeg
ekki lagt það upp. Nei, jeg get
])að ekki og þori það ekki.
Jeg veit nefnilega alveg upp á
bár, livað konan min mundi
segja, ef jeg kæmi til liennar
skegglaus. Já, þjer vitið eflaust
sjálfur, herra lögreglufulltrúi,
hve kvenfólkið getur verið skríl-
ið stundum. Það er henni að
kenna, að jeg ljet mjer vaxa
skegg, og ef jeg raka það af mjer
ja, jeg fullvissa yður um, að
þá mundi hún heimta lijóna-
skilnað undir eins .... Og svo
eitl enn. Ef jeg raka af mjer
skeggið, þá er jeg þó líkur Dro-
gilov eftir sem áður, fæðingar-
bletturinn bjerna og flata nefið
fólk heldur bara, að morð-
inginn hafi rakað sig til þess að
gera sig torkennilegan og ekki
hætir það lir skák.“
Lögreglufulltrúinn slepti tak-
inu á skjálfandi mannræflinUm.
Hann sárkendi í hrjósti um hann,
en hann varð að gera skyldu
sina.
„Mjer þykir það ákaflega leitt,
yðar vegna, herra Beier,“ sagði
hann vingjarnlega, „en jeg neyð-
ist samt til að biðja yður að
koma með mjer á næstu lög-
reglustöð. Þjer getið sett yður
inn í klefann minn“.
Litli maðurinn virtist ætla að
fara að mótmæla þessu. en hann
gerði sjer víst ljóst, að það mundi
engan árangur bera, svo að hann
settist rólegur inn i klefa lög-
Innilokað drotningarbragð.
ilvitt: Guömundur S. Guðmundssoit.
Svart: Ásmundur Ásgeirsson.
1. (12—-i!4, Rg8—fö; 2. Rgl—f3, e/
e(i; 3. e2—e3. (Loka drotningar
Liskupinn inni. Þessi byrjun var
mikið tefld fyrir 12—15 árum, en
er nú að rnestu iögð niður. Drotning-
arbiskup livíts getur þá orðið mjög
hættulegur ef unt er að opna lion-
um leið), .3 .... 1)7—bG; 4. Bfl—
d3, c7—c5; (Eftir þennan leik getur
livítt opnað skálínuna J>2—g7, sem
hefir mjög mikla hernaðarlega þýð-
iugu); 5. Rbl—d2, Bc8—b7; 6. 0—0,
(17—d5; 7. c2—c4, Rb8—d7; 8. h2
—b3, Bf8—d(>; (Betra var Bf8—e7.
Svart valdar ekki f(5 reitinn eins vel
og nauðsynlegt er. Drotningarvaldið
á reitnum verður algerlega ófull-
nægjandi); 9. Bcl—1)2, 0—0; 10.
Ddl—e2, Rftí—e4; 11. Hfl—dl, Rd7
—ftí; 12. Rf3—e5, Re4xd2; (12.....
BftíxeS væri ekki gott); 13. Hdlxd2,
I)d8—e7; 14. d4xI5, Bdtíxi5; 15. Re5
—g4!, (Svart á nú mjög vandasama
stöðu. Ef 1. d. 15.....Rf(ixg4, þá
Ití. De2xg4, 1'7—f5; l'. Dg4—g3, og
hvítt á yfirburðastöðu. Ef 15.....
Rftí—e8 lokast kongshrókurinn inni
Of•: hvítt nær yfirburðum á d-lín-
unni); 15...... Rftí—e4?; (Manns-
tap); ltí. Bd3xc4, d5xe4; (Ef ltí.
h7—h5; ])á 17. Rg4—e5);
17. Ha 1—dl, (í venjulegri kappskák
er svo mikið að gera við tímann, að
reglufulltrúans. Og nú var ferð-
inni haltlið áfram.
Þegar fólkið kom aftur inn í
klefa sína, kom það á daginn,
að i einum ])riðja flokks vagn-
inum hafði verið stolið ferða-
tösku, sem mikið verðmæti var
i. Meðan allir þustu út til að elta
morðingjann, sem þeir hjeldu
vera, bafði snúinn þjófur nolað
tækifærið lil að bvorfa með
ferðatöskuna.
Ferðafólkið fjek kekki að vila,
livað gersl hafði fvr en það las
smágrein i blöðunum daginn
eftir.
„HINN FALSKI DROGILOV!
í gær tókst lögreglunni að
bandsama bráðslunginn þjóf, er
befir notað sjer það, bve nauða-
likur liann er morðingjanum
Drogilov, til þess að fremja ýmsa
slórþjófnaði, með aðstoð leign-
þýja sinna.
Hann hefir rekið þessa iðju
i hraðlestunum, þar sem hann
hefir neytt ýmsra kænskubragða
lil ]>ess að vekja athygli farþeg-
anna á sjer, svo að fólk hefir
tekið i hættuhemilinn og stöðv-
menn hugsa ekki i svona stö'ðu, held-
ur tryggja yfirráð sín á línunni, sem
hefir opnast. ÞaS er svo sjálfsagður
htutur. Miklu betra var hjer 17. 14d2
—d7H og svart gæti gefið. Því ef
17..... De7xd7, þá 18. Rföf!, og
ef svarl drepur riddarann mátar
hvítl í öðrum leik), 17.....Hf8—
d8; (Ef 17...... Ha8—d8; vinnur
hvítt skiftamun þannig: 18. Rg4-
htíf, g7xhö; 19. De2—g4t, De7--g5;
20. Dg4xg5f, litíxgS; 21. Hd2xd8, o.
s. frv.); 18. h2—li3, Bc5—b4; 19.
I4d2—d4, f7—ftí; 20. a2—a3, Bb4-
c5; (Ef 20.....I4d8xd4, þá 21. Ildl
xd4, Bb4xa3; 22. Bb2xa3, De7xa3;
23. Hd—d7, Bb7—cG; 24. Rg4xftíJ-
c. s. frv.); 21. Hd4—d2, Hd8xd2; 22.
Hdlxd2, Ha8—d8; 23. De2—dl, Hd8
xd2; 24. Ddlxd2, Kg8—f7; 25. b3—
b4, Bb4—dtí; 26. 14g4—h2, De7 = c7;
27. Rh2—fl, Bb7—atí; 28. b4—b5,
Botí—b7; 29. Dd2—cl, Dc7—c5; 30.
Rfl—d2, Dc5—f5; 31. Dcl—c2, Kf7
-e7; 32. Dc2—a4, Bdtí—b8; 33. Bb2
—c3, Df5—li5; 34. Kgl—fl, Dh5—e8;
35. Bc3—b4t, Ke7—f7; 3tí. Da4—c2,
f 6—f 5;; 37. a3—a4, De8—d7; 38.
Rd2—b3, Bb8—dö; 39. Dc2—d2, Kf7
..e7; 40. c4—c5, (Báðir keppendurn-
ir liöfðu nauman tima á allan siðari
hluta skákarinnar, og urðu þvi að
sneiða hjá tímafrekum aðgerðum.
Betra var DxBt, og hvítt á að líkind-
um unnið endatafl. Iivíti konungur-
inn kemst til c5, án þess að svarl
geti aðhafst nokkuð á meðan sjer til
gagns); 40......btíxcö; 41. Bb4xc5,
Bb7—d5; 42. Bcðxdtít, Dd7xdtí; 43.
Rb3—d4, Ddtí—a3; 44. g2—g3, Da3
xa4; 45. Rd4xf5t, Ke7—ftí; 4tí. Dd2
—c3t, Kftíxf5; (Hættu minna var
etí—e5); 47. Dc3xg7, (Hótar máti í
næsta leik); 4'....etí—e5; 48. Dg7
—htí, Da4—dlt?; (Tapar í nokkrunt
leikjum. Staðan var enn jafntefli eft-
ir 48..... Bd5—c4t; 49. lvfl—g2,
Bc4—e2; 50. g3—g4t, Be2xg4; 51.
h3xg4t, o. s. frv.); 49. Kfl—g2, og
svart gaf, því ef 49....Ddl—f3t,
þá 50. Kg2—gl, Df3—dlt; 51. Kgl—
h2, og svart ver ekki mát nema
með drotningarfórn.
að lestirnar, lil þess að láta hand-
taka liann. Hann lagði jafnan á
flótta, en á meðan verið var að
elta liann stáln fjelagar hans því,
sem liönd á festi í járnhrautar-
klefunum.“
STRÍÐ OG FRIÐUR MÆTAST.
Meðan bóndinn plægir akur sinn
undir næstu uppskeru, ekur bryn-
reiðin framhjá til vigstöðvanna.
Myndin er frá Þýskalandi.