Fálkinn - 23.02.1940, Blaðsíða 10

10
F Á L K 1 N N
YNCSVtf
ttftNbURHIR
ÞENNAN FERÐASÍMA
er fljótlegt að búa til úr gömluni
lilutum úr útvarpstækinu. A er gam-
aidags trekt eða útvarpsgjallarhorn.
B er vasabatterí og C gamall (ó-
skemdur) „lágfrekvens-transformat-
or“. Ef þið eigið hann ekki, þá er
hægt að kaupa hann fyrir iítið verð.
Samskeytin sjást mjög greinilega á
teikningunni. Leiðslurnar P—P iiggja
að „transformatornum" þeim megin
sem hann er merktur með P. Tveir
mjúkir leiðsluþræðir eru festir við
„transformatorinn“ þeim megin, sem
merkt er með S og festir undir skrúf-
urnar ofan á honum. Þessir þræðir
eiga að vera um tveir metrar á lengd
og í hinn endann á þeim eru festar
„clips“, sem líka fást hjá úlvarps-
tækjasölum. Þetta var senditækið. —
Sem viðtæki eru notaðar gamlar
„hlustir", E. og leiðslurnar á þeim
lengdar um tvo metra og „clips“
festar á vírendana. Sem loftnet eru
notaðir tveir strengir i gaddavírs-
girðingu, en ekki mega vera járn-
stólpar i girðingunni, heldur trje-
stólpar.
Og svo skuluð þið reyna að tala
saman.
KAPPHLAUP í 8-TÖLUM.
Tveir flokkar, 5—(i manns í hvor-
um, raða sjer upp í tvær raðir. —
Fyrir framan hvora röð eru settar
þrjár flöskur í röð, með tveggja
metra millibili. — Að gefnu merki
hlaupa fremstu mennirnir úr hvorri
röð og lilaupa í beygjum milli flask-
anna, svo að brautin myndi 8-tölur.
Ef hlaupari fellir flösku verður hann
að staðnæmast og reisa hana við. Svo
hleypur hann til baka og um leið og
hann kemur að fremsta manni í röð-
inni, þá á hann að hlaupa af stað
sömu leið, en sjálfur fer hann aftasl
í röðina. Sú röðin, sem fljótast hefir
lokið hlaupunum, hefir unnið.
SVIFFLUGA ÚR FJÖÐUR.
Þið getið búið ykkur til „svifflugu“
úr fjórum góðum og stinnum hænsna-
fjöðrum og þessi fluga flýgur betur
en flugur úr pappír. Þið bindið fjaðr-
irnar saman með sterkum tvinna.
Við S er festur nagli til þess að ná
jafnvægi á svifflugunni og verðið þið
að prófa á henni sjálfri, hvað nagl-
inn á að vera þungur. Þíð festið
stjelfjaðrirar saman með tvinna viðT.
Anna: — Jeg verð því miður að
segja upp vistinni frá næstu mánaða-
mótum.
Frúin: — Nú, hafið þjer fengið
eilthvað betra?
Anna: — Nei, þverl á móti. ,leg
ætla að giftast.
Kennarinn hafði sagt börnunum
frá páfagaukaveiki og varað þau
við að kjassa dýr, sjerstaklega þó
páfagauka og kanarífugla. - Get-
uiðu nefnt mjer nokkuð dæmi um,
að þetta sje liættulegt, sagði hann
svo við Jónsa.
— Já, hún Emina móðursystir
mín kysti altaf keltuhundinn sinn.
•— Nú, og hvað svo meira?
Og svo dó hundurinn.
— Þjónn, hatturinn minn er horf-
inn. Það mundi ekki vera maðurinn,
sem sat þarna í horninu, sem hefir
tekið hann?
— Það er ekkert ólíklegt. Mjer
fanst hann koma svo kunnuglega
lega fyrir sjónir, þegar hann fór.
Hiíti:.— Heldurð.u að það lifi fólk
i lunglinu —?
Hcmn: — Nei. En við getum dreg-
ið gluggatjaldið niður tit vonar ug
vara.
Enska skáldið Jolin Dryden var
kvæntur Elísabeth Howard, en sinti
bókunum meira en konu sinni, þó
fríð væri og töfrandi. Leiddist henni
því oft lífið og einu sinni sagði
hún við hann, að hún óskaði sjer
að hún væri orðin að bók, því að
þá mundi hann máske sinna henni
meira.
— Já, elskan mín. Þú ættir að
vera orðin að almanaki.
— Hversvegna einmitt að alman-
aki?
— Því að þá yrðir þú ný um hver
áramót.
Vinnukonan: Það er betlari
hjerna frammi.
Frúin: — Gefðu honum nokkrar
brauðsneiðar.
Vinnukonan: Hann segist hafa
þekt betri daga.
Frúin: Láttu hann þá fá pentu-
dúk líka.
S k r í 11 u r.
Kennarinn: Er jjað jeg, sem
þú ert að hlæja að, snáði?
Snáðinn: -— Nei, svei mjer liá.
Kennarinn: — Nú, þá skil jeg
ekki, hvað ]>að getur verið.
Heyrðu, pabbi, hvað er eigin-
lcga sendiherra?
— Það er maður, sem eyðir æf-
inni i að greiða úr miskliðum, sem
aldrei hefðu orðið, ef engir sendi-
herrar vefðu verið til.
Borgarstjórinn í smábæ einum
langaði til að auka skemtiferðalög
til bæjarins og fór til ferðaskrif-
stofustjóra eins til að ræða málið
við hann. Sagði hann lionum að
in. a. væri útbrunninn eldgígur rjett
hjá bænum.
— Hvað segið þjer? hrópaði skril'-
stofustjórinn. — Þið hafið liaft eld-
gíg — og látið slokkna á honum!
Endemis bjánar eruð ])ið!
Tannlæknirinn: — Þetla er skrit-
ið! Jeg heyrði ekki betur en hiin
Sina segði að hiðstofan væri full af
fótki.