Fálkinn - 21.11.1941, Blaðsíða 14

14
F Á L K 1 N N
EIRÍKUR BJARNASON.
Frh. af bls. 3.
löngu viðurkendur hinn mesti hag-
leiksmaður, sem til er í þessari
grein.
Hversdagslega lætur Eiríkur Htið
yfir sjer; hann er maður starfsins
og heimilisins fyrst og fremst. Hann
hefir lítt liaft sig frammi í opinber-
um málum en eins má þó sjerstak-
lega geta, sem liann lagði mikln
vinnu í og starfaði ósleitilega fyrir
árum saman. Það er Lúðrafjelag
Reykjavíkur. Þegar Helgi Hélgason
snikkari fór af landi burt um alda-
mótin síðustu, tók Eiríkur við stjórn
fjelagsins og starfaði þar af miklum
dugnaði árum saman.
Þó þrír aldarfjórðungar sjeu að
haki starfar Eirikur enn daglega á
vinnustofu sinni eins og ungur væri.
Eldsmiðjan er að vísu horfin fyrir
nokkrum árum, en í staðinn hefir
allskonar vjelum fyrir smágjörvara
smíði fjölgað kringum þennan mikla
liagleiksmann.
Hljóðfærahús Reykjavíkur 25 ára.
Elsta sjerverslun Islands í hljóm-
list og hljóðfærum er aðeins 25 ára.
Lengra er ekki síðan frú Anna
Friðriksson stofnaði Hljóðfæraliús
Reykjavíkur.
Hún hafði í fyrstu hugsað sjer,
að þetta skyldi verða pianoverslun
með tilheyrandi hljómleikasal, að
erlendum sið. Hún iðkaði mikið tón-
list sjálf og varð þess fljótt vör, að
lijer var lítið að fá af góðum nót-
um. En það kom.brátt á daginn,
að markaðurinn hjer reyndist ekki
nægur til þess að versla eingöngu
með ■ nótur og piano. Og stofnfjeð
var af skornum skainti — nefnilega
andyirði pianós frúarinnar sjálfrar,
sem hún liafði liaft með sjer frá
Kaupmannaliöfn.
Verslunin hóf göngu sína í Templ-
arasundi, þar sem „Líkn“ hafði
iengi stöð sína síðar, og opnaði 21.
nóv. 1916. Þar var verslunin fyrstu
tvö árin og gekk sæmilega. í des-
ember 1918 fluttist verslunin í Að-
alstræti, þar sem Gefjun er nú, og
var þar i tvö ár, en fluttist þá á
Laugaveg 18. Þár byrjaði frú Frið-
riksson leðurvörudeildina, 17. nóv.
1922, vegna þess að hljóðfæri og
músíkvörur voru þá taldar til ó-
þarfa og innflutningsleyfi fengust
elcki. Var ]jví nauðugur einn kostur
að taka upp nýja verslunargrein
jafnframt. En í æsku hafði frúin
kynt sjer leðurvöruverslun heima.
Árið 1924 fluttist verslunin i Aust-
urstræti 1 og loks í Bankastræti 7,
árið 1932.
Frú Friðrikssbn var umhugað um,
að efla tónlistarlíf bæjarins með
því, að fá hingað úrvals fólk er-
lent til liljómleikahalda. — Fyrsti
söngvarinn, sem kom hingað á henn-
ar vegum var Helge Nissen kammer-
söngvari, árið 1924, og síðan hafa
ýmsir úrvals tónlistarmenn komið
hingað á hennar vegum, svo sem
Mitnitzki, Wolfi Schneiderhans,
Floritzel von Reuter, Marteau og
Ignaz Friedmann. Og hugsun frú-
arinnar um hljómleikasal hefir að
nokkru ræst, þar sem Háskólinn
tók á síðastliðnu ári að halda uppi
hljómleikum í hátiðasal sínum.
Sýndi frúin velvild sína til þess
fyrirtækis með því, að gefa Ha-
skólanum vandað flygel, nú i haust,
til minningar um verslunarafmælið.
En það dregur nokkuð úr ánægj-
unni af gjöfinni, segir frúin, að
hljómbotninn í hljóðfærinu hefir
skaddast i flutningunum, og verður
ekki hægt að ráða bót á því fyr
en hægist um samgöngur á ný. Hjerna
er aðeins hægt að gera við þetta til
bráðabirgða og nýtur hljóðfærið sín
ekki fyllilega, eins og er.
— — Hjer að ofan birtist mynd
af Hljóðfærahúsinu, þar sem það er
nú, og hefir verið siðustu 9 árin.
Leðurvörurnar eru nú stór þáttur í
versluninni og eru þær mestmegnis
innlendur iðnaður og sriiekklegar.
Þess má geta, að llljóðfærahúsið
gefur út nótur að staðaldri.
Bókaíregn.
KÍNA — ÆFINTÝRALANDIÐ,
eftir Oddnýu E. Sen.
Frú Oddný Erlendsdóttir Sen frá
Breiðabólstöðum á Álftanesi, sem
dvalið hefir hjerlendis nú um skeið,
ásamt börnum sínum, liefir haft
hetra tækifæri til að kynnast Kín-
verjum en líklega nokkur íslending-
ur fyr eða síðar. Hún er gift kín-
verskum mentamanni, K. T. Sen
prófessor í uppeldisfræði við liá-
skólann í Amoy í Kína, og hefir
sjálf dvalið þar í landi i fimtán ár
sainfleytt.
Það er að vísu svo, að erfitl er að
skrifa nokkuð til lilítar um Kína í
einni bók og lienni ekki stórri. Því að
Kína er stórt og þjóðin margháttuð.
Til þess að kynnast Kína til nokk-
urrar lilítar þarf mikið að nema,
því að eitt fylki í Kína getur verið
á stærð við heilt stórveldi í Eyrópu.
ivaktið
Þjer hafið hið óviöjafnanlega
TlP TOP
þvottaduft og
MÁNA-
stangasápu.
Frú Sen hefir tekið þann kostinn
að segja einkum frá daglegum hátt-
um Kínverja og livað það sje, sem
einkum einkennir þá. Hún byrjar
bókina með stuttri lýsingu á land-
inu, landkostum, veðráttufari, gróðri
og dýralífi og lýsir sjerkennilegustu
framleiðsluvörum Kínverja: silki og
postulíni. Þá kemur kafli um þá
þýðingu, sem teið hefir fyrir þjóð-
ina, en næsl er sagt frá mannfræði-
legum uppruna Kínverja og sögu
þeirra, sem skiftist í afmörkuð
tímabil, eftir því hvaða keisaraættir
hafa ráðið ríkjum þar. Er þetta
fróðlegasti kaflinn i bókinni. Sjer-
staluir kafli er um kínverska tungu,
ærið fróðlegur og um fræðslumál
Kínverja nú á dögum. Loks koma
kaflar um heimilislíf Kínverja, á-
trúnað og lijátrú, skapgerð og liugs-
analíf.
Aftan við bókina er safn af göml-
um kinverskum dæmisögum. Þar er
að vísu margt skemtilegt, en manni
finst, að fróðlegra hefði verið að
fá fyllri upplýsingar um Kína 'nú-
límans í staðinn. Maður saknar þess
óneitanlega, er maður leggur frá
sjer bókina, að hafa orðið lítils
vísari um þau málefni og menn,
sem uppi eru i Kína núna og liinn
merka þátt, sem nú er verið að
skrifa í kínverskri sögu. — Útgáf-
an er prýðilega vönduð og með
miklu af góðum myndum.
Steindór Sigurðsson skáld hefir
safnað ljóðum til nýrrar bókar, sem
væntanleg er á markaðinn núna um
mánaðarmótin. Hefir hann gefið út
ljóðabók áður, sem varð vinsæl og
í ýmsum blöðum og timáritum sjásl
stundum Ijóð frá honum. — Nýja
kvæðabókin heitir „Við lifum eitt
sumar.“ Ofurlitill hluti af upplag-
inu verður prentaður á úrvalspappír
og geta þeir, sem cignast vilja eitt
af þessum eintökum trygt sjer þau
með því að skrifa sig á lista í
hókaverslun Sigf. Eymundssonar,
ísafoldarprentsmiðju og Kron,