Fálkinn - 19.03.1943, Side 15

FÁLKINH
15
Skíðaskór
jafnan fyrirliggjamli
Verksmiðjuútsalan fiefjnn - Iðnnn
Aðalstræti
Sportmenn!
Sofið ávalt á svefnpoka frá „Magna“ í ferðalögum yðai*.
Vjer ábyrgjustum yður gæðin.
Heildverslun Jóh. Karlsson & Co.
Sími 1707 (2 línur).
hlin stóru „fljúyandi virki“ Bandaríkjamanna hafa verið mikiö
notuö i úrásarferðir til fjandmannastöðvanna á Nýju Guineu,
og eiga sinn þátt i undanhaldi Japana þar. Hafa þessar vjel-
ar bækistöð sina kringum Port Moresby. Jljer á myndinni sjest
hvernig vjelunum er komið fyrir undir laufþökum til þess að
fela þær. Hvítu dilarnir neðst eru tjöld með flugnanetum, handa
flugmönnunum að hafast við i, þannig að þeir komist hjá
flugnaplágunni.
ásamt Jóhanni Frímann rithöfundi.
En árin 1920—28 hafði Jónas Þor-
bergsson ritstjórnina á hendi. Eru
það því þeir Eydal og Jónas, sem
verið hafa ritstjórar „Dags“ frá
upphafi. En auk þeirra og Jóhanns
Frímanns hafa starfað við ritstjórn
blaðsins Þórólfur heitinn Sigurðs-
son í Baldursheimi, Friðrik Á.
Brekkan rithöfundur og Sigfús
Halldórsson frá Höfnum.
í afmœlisblaðinu segir Ingimar
Eydal sögu blaðsins undanfarinr.
aldarfjórðung. Jónas Jónsson al-
þingismaður sendir „Degi“ kveðju,.
Jónas Þorbergsson, Friðrik Á. Brekk-
an og Sigfús Halldórsson sömuleið-
is; Jóhann Frímann skrifar ítar-
lega grein um prentverk Odds
Björnssonar og fylgja greininni
margar myndir. Þá kemur skemtilcg
og fróðleg grein, „Úr gömlum blöð-
um“, þar sem ryfjaðir eru upp
Stjórnmálablaðið
„Dagnr“
á Akureyri varð 25 ára i siðasla
mánuði, og í tilefni af því hefir það
gefið út vandað og smekklegt afmæl-
isblað. „Dagur“ hóf göngu sína 12.
febrúar 1918 undir ritstjórn Ingi-
mars Eydal og er myndamót af
fyrstu síðu þess eintaks i afmælis-
btaðinu, prentuð í rjettri stærð (þri-
dálka og í sama broti og sjómanna-
biaðið „Víkingur“ er). Kom blaðið
út tvisvar í mánuði fyrsta kastið,
en mun nú vera orðið stærsta blað-
ið utan Beykjavíkur og| snyrtilegt
áð frágangi, enda prentað í mjög
fullkominni prentsmiðju (Odds
Björnssonar).
Eydal hefir verið ritstjóri blaðs-
ins um 17 ár samtals og er það enn,
Höfum fyrirliggjandi:
Svefnpoka Sportblússur
Bakpoka Skíðahosur
Tjöld Skíðapeysur
Tjaldbotna úllartrefla o. m. fl.
Heildverstan Jib. Karlsson & Co.
Sími 1707 (2 línur).
Vjelaverkstæðl
Sig. Sveinbjörnssonar
Sími 5753 — Skúlatúni 6 — Reykjavfk ii
FRAMKVÆMIR: ;;
Vélaviðgerðir !!
Vélasmíði ;;
Uppsetning á vélum !!
og verksmiðjum. ;;
Gjörnm við oö ojörum npp bátamótora. ::
SMlÐUM ENNFREMUR if
Síldarflökunarvélar !!
Iskvarnir J;
Rörsteypumót, !!
Holsteinsvélar. ;;
greinakaflar Akureyrarblaðanna alt
frá tíð „Norðra“ gamla til síðustu
tíma, og sagt nokkuð frá þeim.
Þessar gömlu greinar eru fróðlegar
og skemtilegar og lýsa vel viðhorfi
sinna tíma til manna og málefna.
Kvæði er þarna eftir Guðmund Frí-
mann. Meðal fjölmargra mynda i
ritinu má sjerstaklega nefna gamlar
myndir frá Akureyri, þ. á. m. mynd
úr Laxdalsgarði, tekna 1876, af ýms-
lun þáverandi „spissum“ bæjarins,
og sjerstaklega „talandi“ mynd af
Oddeyri árið 1895.
Straumhvörf
heitir nýtt tlmarit, sem niu ungir
menn hafa stofnað, og ætlast er til
að komi út sex sinnum á ári. Ú*t-
gefendurnir eru þeir Broddi Jó-
hannesson, Emil Björnsson, Jóhann
Jónasson frá Öxney, Egill Bjarnason,
Hermann Jónsson, Klémens Tryggva-
son, Lúðvík Kristjánsson, Sigurbjörn
Einarsson og S. Sörenson, en Emil
Björnsson er ritstjórinn. 1 þessu
fyrsta hefti, sem er 32 bls. í stóru
4-blaða broti auk kápu, eru grein-
ar eftir ritstjórann (Einhuga þjóð),
Klemens Tryggvason (Bjettmæti
stríðsgróðans), Lúðvik Kristjáns-
son (Um Skáleyjar-systkinin), Sören
Sörenson (Um Nýársræðu ríkis-
stjórans) og Broddi Jóhannesson
(Heimilið og þjóðfjelagið). Þessar
greinar eru allar mjög iæsilegar og
skrifaðar af eftirbreytnisverðri still-
ingu og athugun á málefnum. C't-
gefendurnir telja sig utanflokka; og
tilgangurinn með ritinu mun fyrst og
fremst vera sá, að vekja menn tii
umhugsunar um vandamál þjóðar-
innar, án þess að láta flokkasjónar-
miðin verða um of ráðandi um skoð-
anir og sjónarmið.
McTavish hafði keypt sjer nýjan
peningakassa, sem hann var mikið
hreykinn af. Einn dag kom kunn-
ingi hans i búðina til að kaupa sjer
vindil, og tók eftir að- McTavish
stakk fimmtíu aurunum, sem hann
fjekk fyrir vindilinn í vasa sinn, í
stað þess að láta þá í peningakass-
ann.
„Af hverju iæturðu ekki auraua
í kassann,“ spurði kunninginn. „Þú
gleymir þeim þarna i Aasanum,"
„Nei, jeg gleymi þeim ekki. Je.g
legg þetta á minnið þangað til komn-
ir eru fimm shillingar og þá læt jeg
þá i kassann. Þetta sparar slit á
honum.“
Stöðvarþjónninn kom hlaupandi
eftir stjettinni, þegar járnbrautin var
að byrja að hreyfast, og kallaði til
farþega i einum glugganum: „Hjer
er farmiðinn yðar,“ sagði hann
másandi. „Hann kosta'r sex shillinga
og tvo pence.‘
„Hjerna eru sex shillingar, mað-
ur minn, svaraði farþeginn. „Þjer
megið eiga tvo pencana fyrir ómak-
ið.“