Fálkinn - 17.08.1945, Síða 7

F Á L K I N N
7
Hvarvetna á þjóöbrautum Þýskalands er haft strangt eftirlit meö öllum
ftutningum, því að enn eru ófundnir margir þeir SS-menn og aðrir,
sem bandameiui eiga sakir að sækju við. -— Á miyndinni sjást breskir
hermenn handtaka SS-mann, sem liefur rifið öll einkenni af búning
sínunit -— en árangurslaust.
Kunnir
íi' ■ ■ ■ ‘ ■ •' ■ ■ ■ ■
kuikmyndalEÍkarar
John BarfiEld
Einn frægasti leikarinn i Holly-
wood var á bernskuárum sínum
einri frægasti götustrákurinn i fá-
tækrahverfum New York borgar. Á
þeim árum virtust hæfileikar lians
og dugnaður liklegri til að skapa
honum æfistarf í litlu samræmi
við lög og rétt en listamannsfrægð
í Hollywood. Þetta fór þó á annan
veg, þvi að þegar leikstjóri einn
frá Hollywood sá liann leika listir
sínar i smáknæpu í New York, varð
honum samstundis Ijóst, að hér var
efni í „stjörnu“. Garfield fékk þegar
stórt hlutverk í myndinni „Fjórar
dætur“ sem sýnd var liér fyrir
nökkrum árum, og varð brátt mjög
vinsæll. Vinsældir lians breyttust
þó fljótt til hins gagnstæða, þegar
fór að bera á ýmsu í fari lians sem
benti til þess að hann væri hroka-
fullur í meira lagi og yfirleitt mesta
ofsamenni.
Leikarablöðin i Ameríku, sem
venjulega gefa lesendum sínum þá
hugmynd, að kvikmyndaleikarar séu
undantekningarlaust líkari englum
en mönnum, brugðu þá út af vana
sínum og fluttu greinar um Gar-
fíeld þess eðlis að aðdáendur haris
þekktu alls elcki dr.engskapar- og
hugsjónamanninn sem sömu blöð
höfðu fyrrum dáð.
Varð endirinn sá að flestir
urðu honum fráhverfir. Þrátt fyrir
margra ára samning jiann sem liann
hafði gert við kvikmyndafélag silt,
brá svo við að hann fékk ekki eitt
einasta hlutverk næsta árið.
Þegar stríðið braust út kepptust
allir um að votta föðurlandinu
ást sína. Þeir sem voru hagmæltir
ortu vísur um hermanninn, sem var
l'jarri lieimalandi sínu að berjast
fyrir frelsi mannkynsins og oft
fengu gamlir og gleymdir slagarar
þá aftur mikla viðurkenningu, ef
þeir voru auðlærðir og hljómuðu
vel við þessi göfugu ljóð. Allir, sem
einhverja liæfileika höfðu notuðn
þá í þágu hersins. Voru leikararnir
þar fremstir í flokki og ferðuðust
þeir um og skemmtu hermönnuin.
John Garfield lá heldur ekki á liöt
sínu. Hann brá þegar við, ferðaðist
um allar trissur og sýndi mikla
fórnfýsi og óeiginlgirni. Fór þá
brátt að fyrnast yfir hans fyrri
mistök. Það jók og mjög á vin-
sæklir lians, þegar liann ásamt Betie
Davis kom með hugmyndina um að
byggja hermannaskemmtistað i Holly
wood og eyddi öllum fristundunum
til að koma honum á laggirnar.
Nú er hann eftirsóttari en nokkru
sinni fyrr og virðist allt leika i
lyndi fyrir honum.
= 5 =
MALBIKAÐ MEÐ GULLI.
Sagt er að í smábænum Kalgoorlie
í Vestur-Ástralíu séu göturnar mal-
bikaðar með gulli. Þetta mun þó
varla mega skiljast svo, að hreint
gult sé í götunum, heldur mun úr-
gangur úr gamalli gullnámu skammt
frá bænum hafa verið notaður í of-
aníburð, og hafi þá eitthvað af gull-
kornum flækst með.
-8-
FRÁ MANILLA.
Höfuðborg Filippseyja, Manilla, er að hálfu leyti nýtísku borg á Evrópu
vísu, en að hálfu leyti sem sveitaþorp á innfœddra vísu. Vegna hins hlýja
loftslags og tíðra náttúruhamfara, eins og t. d. landskjálfta og hvirfilbylja,
eru húsin, sem myndin sýnir, gerð úr léttum efnum, trjáviði og bambus,
með stráþökum til skjóls fyrir regninu.
í LJÓNABÚRI.
Eðli rándýra er varhugavert. Sem stendur eru Ijónin í góðu skapi, annað
þeirra geispar af tómri vellíðan, meðan Ijónatemjarinn leikur sér við hitt.
En hann verður að hafa augu og eyru opin. Á þessu augnabliki er hér
aðeins um græskulaust gaman að rœða, en á nœstu sekúndu getur það
breyst i blóðuga alvöru.
Hver faiiii:
RITVÉLINA?
Englendingurinn Mill bjó til rit-
vél árið 1714, en aldrei varð hún
að gagni. Einn af þeim, sem áttu
þátt í framvindu þessara véla var
Daninn Rasmus Malling-Hansen
(1835-90). Hann var forstöðumað-
ur daufdumhraskólans í K.höfn,
og útaf tilraunum sínum með lingra-
málið og stafróf þess, datt honum
í hug að búa til ritvél. Honum tókst
að búa til vélina, og var þrýsti-
hnöppunum raðað á hálfkúlu, enda
fékk vélin nafnið „skrifkúlan". —
Þetta var 1870. Féklt uppgötvun
þessi 1. verðlaun á sýningunni í
Vín 1873. En aldrei fékk hún hag-
nýta þýðingu, því að um sama leyti
koniu fram aðrar gerðir ritvéla, er
tóku þessari fram. Voru bar gerðar
í Ameríku og voru það þrir menn,
Sboules, Soulé og Glidden, sem
unnu þar undirstöðuverkið. Það
var hið fræga vopnafirma Reming-
ton, sem keypti uppgötvun þeirra
árið 1873, og siðan hefir útbreiðsla
ritvéianna farið sívaxandi.
Ann Sothern.